'Nooit naar verpleeghuis': Clélia gaat samenleven met moeder, zussen, mannen en kinderen

"Zo ben ik het gelukkigst", zei de moeder van Clélia (28) toen ze als familie haar 60ste verjaardag vierden. "We zaten wat te eten aan het strand: mijn moeder, twee zussen, twee neefjes, een nichtje, mijn man, mijn zoontje en de man van één van mijn zussen. 

Toen werd het zaadje gepland. Mijn moeder had altijd al gezegd dat ze niet naar een verpleeghuis wilde, dus we wisten dat ze bij één van ons zou komen inwonen als dat nodig was. Nu dachten we: waarom doen we dat niet met zijn allen? We waren allemaal op zoek naar een wat groter huis, we woonden in appartementen in Brussel, dus waarom niet samen zoeken?"

"Onze mannen wisten dat mijn moeder weduwe is, mijn vader is 15 jaar geleden overleden. Toen ze met ons trouwden wisten ze dat familie voor ons belangrijk is, en mijn moeder ooit bij één van ons zou intrekken. Mijn man is opgegroeid in Afrika, waar dat heel normaal is. Zijn oma woonde ook bij hen thuis. En de man van mijn zus komt uit Polen, waar zijn familie ook in dezelfde straat woonde, en is opgevoed door zijn grootouders." 

"Zij stonden er dus meteen achter, en zagen hoe mooi het ook voor onze kinderen zou zijn om samen op te groeien. Wat dat betreft hebben we echt geluk gehad."

De zoektocht ging sneller dan gedacht: hoewel ze een paar jaar de tijd namen – ook in België, waar de familie woont, vind je niet zomaar vier huizen bij elkaar, hadden ze al binnen twee maanden geluk. "Mijn zus zag een mooi huis op Immo (het Belgische Funda, red.), in de buurt van Edingen. We gingen kijken, en hoorden van de makelaar dat er vier huizen te koop stonden op dit stuk grond, direct naast elkaar. Ze vormden samen een oude boerderij. We waren meteen verliefd."

Wat hen zo aantrok in de boerderij? "De ruimte, we kunnen hier vier huizen van maken met elk een eigen tuin, terwijl we toch echt samen zijn. We wisten ook meteen welk stukje naar wie zou gaan: mijn moeder wilde graag gelijkvloers wonen, één van de appartementen had een badkamer en slaapkamer op de begane grond. Mijn man en ik zijn de jongsten, dus wij hebben het minst lang kunnen sparen en kochten het daarna kleinste huis. Ja, die verdeling ging vanzelf."

Eén plek voor vier huishoudens

Nadat zij als zussen verliefd waren geworden, vroegen ze hun moeder en mannen om te komen kijken. "Mijn moeder was over the moon, ze noemde het een droom die uitkwam. En ook onze mannen waren gelijk verliefd op het huis. Het duurde nog wel een tijd voordat alles was geregeld, want één plek kopen met vier huishoudens is niet gebruikelijk. Nadat het bod was geaccepteerd, hebben we heel wat afspraken gehad bij een notaris over de verdeling van het huis, wie wat zou betalen, hoe we dat konden regelen. Maar begin dit jaar konden we het kopen en kon de renovatie beginnen."

Dat is nog een hoop werk, want de vorige eigenaar had overal appartementen gemaakt terwijl zij vier huizen met aparte tuintjes willen. "In elk huis zaten drie keukens en badkamers, die we nergens voor nodig hebben, en alle elektriciteit moest worden vernieuwd. We zijn nu met de laatste ingrepen bezig, om het echt comfortabel te maken, en dan hopen we er in augustus allemaal samen te wonen."

Clélia, die als projectmanager werkt, droomt al van het leven daar. Van de kinderen (drie jongens en een meisje van tussen de 3 maanden en elf jaar oud) die samen spelen. De kerstavonden bij elkaar, etentjes aan een lange tafel op de veranda. "We weten nu al dat mijn moeder daar heel gelukkig oud gaat worden. Ze is graag omringd door de mensen van wie ze houdt. Ze zal daar lekker gaan koken voor iedereen, de kinderen en kleinkinderen zo vaak zien als ze wil, en toch haar privacy kunnen houden."

Alleenstaande moeder

"Eén van mijn zussen is een alleenstaande moeder, dus voor haar is het ook heel fijn. Een kind opvoeden in je eentje is niet evident. Nu haar moeder en twee zussen naast haar gaan wonen en kunnen helpen als dat nodig is, en de kinderen met elkaar kunnen spelen, gaat het voor haar ook een meerwaarde zijn. En ook voor ons is het heerlijk om zo bij elkaar te kunnen zijn."

Clélia vertelt het verhaal van het familiehuis op Instagram, via @itscleliat. Daar krijgt ze veel reacties op. "Vooral van mensen die juist ook iets zien in – een vorm van – co-living."

Na corona

"Ik denk dat corona daar ook aan heeft bijgedragen: zeker mensen die alleen zijn, beseffen nu hoe eenzaam het kan zijn als je niemand kunt zien. Ik hoor bijvoorbeeld van mensen die met meerdere jonge werkenden in een huis wonen, met elk een eigen kamer en badkamer maar een gezamenlijke keuken. Ik vind dat mooi, ik geloof er sterk in dat je elkaar nodig hebt."

Dat er tussen de familieleden irritaties kunnen ontstaan, daar maakt Clélia zich dan ook geen zorgen over. "We hebben afgesproken dat we niet zomaar bij elkaar binnenvallen, maar altijd eerst even bellen of appen of het uitkomt. Privacy is belangrijk, zeker als je getrouwd bent. Alleen de kinderen mogen overal ongevraagd binnenlopen. Maar we zijn zo opgevoed dat we respect hebben voor elkaar en naar elkaar luisteren. Bovendien kunnen we echt goed met elkaar opschieten. Dus ik heb er alle vertrouwen in dat dat goedkomt."

Ons forever home

Ook dat één van de gezinnen op termijn ergens anders wil gaan wonen en dan misschien iemand anders tussen hen in komt te zitten, is nog niet iets waar ze zich mee bezighouden. "Als dat zo is, dan zullen we het er dan over hebben. We hebben daar nog geen afspraken over gemaakt ofzo, wat ons betreft is dit echt ons forever home, waar mijn moeder én wij heel gelukkig worden." 

Klik hier voor meer Lifestyle