Isabelle viel 60 kilo af na haar maagverkleining: 'Ik ben opnieuw begonnen met leven'
Bewust kiezen voor je gezondheid: dat kan op allerlei manieren. Door te gaan sporten, te stoppen met roken, of dagelijks te gaan wandelen. Isabelle besloot een maagverkleining te ondergaan. Een zware operatie, die voor haar goed uitpakte.
"Het is moeilijk voor te stellen dat ik ooit zo zwaar was. Op mijn hoogtepunt, of eigenlijk dieptepunt, woog ik 135 kilo. Als ik nu aan het joggen ben, door een smal straatje loop of op het terras zit, vraag ik mezelf echt af hoe ik dat ooit heb gedaan met zo'n groot lijf.
Ik was altijd redelijk normaal qua postuur, maar ben te zwaar geworden toen ik in het buitenland ging werken. Ik werkte op onregelmatige tijden en zat vaak 's nachts nog te snacken. Voorheen kon ik vrij snel weer afvallen, maar dit keer ging het er minder makkelijk af. Was ik 20 kilo kwijt, dan kwam er weer 25 kilo bij. Ik had mezelf voorgenomen niet over de 110 kilo te gaan, maar als ik daar overheen was, stelde ik weer een nieuwe grens voor mezelf. Bovendien kreeg ik er 20 of 25 kilo nog wel af, maar 30, 40 of 50 kilo dat werd lastiger."
"Mijn sociale leven ging onder mijn gewicht lijden. Ik was nog geen 30 jaar oud en kon niet meer de persoon zijn die ik wilde zijn. Ik was sportief, actief en ging graag op stap, maar begon me af te zonderen. Het was ongemakkelijk om een terrasje te pakken, want dan moest ik me tussen al die tafeltjes door wurmen of mensen vragen op te schuiven. En zou ik überhaupt wel op die stoel passen? Vriendinnen hebben eigenlijk nooit iets over mijn overgewicht gezegd. Ik heb altijd veel aandacht aan mijn uiterlijk besteed; mooie kleren aan, make-up op, haren gestyled. Ik zei ook altijd dat ik het niet erg vond om dik te zijn. Toen hè, achteraf natuurlijk wel."
"Mijn ouders daarentegen waren wel bezorgd, met name over de gevolgen voor mijn gezondheid. Daar had ik eigenlijk nog geen last van, het was meer ongemakkelijk en onhandig. Toen ik 125 kilo woog kwam het kantelpunt; ik begon langzaamaan na te denken over een maagverkleining. Ik besefte me dat er iets drastisch moest gaan gebeuren en dat ik anders over een paar jaar diabetes zou hebben of nog erger, er niet meer zou zijn.
Ik meldde me aan bij de obesitaskliniek maar werd nog te gezond bevonden om geopereerd te worden. Je moet door een hele strenge keuring, ze kunnen maar een aantal mensen per jaar helpen. En ondanks dat ik zo zwaar was, was mijn gewicht nog geen risico voor mijn gezondheid. Ik besloot daarom nog een laatste poging te doen om af te vallen. Die mislukte. Twee jaar later woog ik 134 kilo en kwam ik wel in aanmerking voor maagverkleining."
"Dat ik deze stap zette, voelde in eerste instantie als falen. Maar ik kon het niet meer alleen. Ik heb in deze periode vrienden kwijtgeraakt, die in eerste instantie heel positief reageerden maar later zeiden: 'ja je kiest wel voor een hele makkelijke weg hè?!' Of: 'Nou, dan ben je niet meer de dikste van het stel'. Ik ben altijd heel open geweest over mijn operatie, het hoort bij mij, bij wie ik ben, maar makkelijk was het niet. Een maagverkleining is een hele grote operatie. En niet geheel zonder risico's. Met zwaar overgewicht op de O.K. liggen is al gevaarlijk. Er zijn mensen die niet meer uit de narcose komen. Ik ben daar nooit bang voor geweest. Mijn overgewicht zou uiteindelijk ook mijn dood worden.
Ook na de operatie kan het nog verkeerd gaan; er zijn mensen die bijvoorbeeld maar blijven afvallen en uiteindelijk aan de sondevoeding moeten. Of waarbij hun maag gaat verkleven waardoor ze niks meer kunnen verdragen. Toch ging ik lachend onder narcose. Ik heb het echt gezien als een feestje. Laat maar komen, dat nieuwe lijf. Soms voelt het alsof ik opnieuw ben geboren. Ik heb een leven voor de operatie en een leven erna."
"De periode na de operatie kon ik bijna niks eten. Ik deed anderhalf uur over een klein bakje yoghurt en moest vaak na een paar hapjes al overgeven. Beetje bij beetje kon ik steeds grotere porties eten. Het eerste jaar vlogen de kilo's eraf. Daarna moet je het zien bij te houden. Ik kwam weer 10 kilo aan. In het begin vond ik dat heel erg, nu weet ik dat je lichaam op zoek moet naar haar nieuwe ideale gewicht. Inmiddels zijn er daar ook weer 5 kilo's vanaf. Ik ga niet over die 10 kilo heen en dat lukt.
Omdat je in het eerste jaar na de maagverkleining veel tekorten hebt, slikte ik speciale voedingstabeletten. Door die tekorten ging ook mijn haar uitvallen. Ik heb het daarom heel erg kort geknipt en inmiddels heb ik er een volle bos krullen voor terug gekregen. Nu kan ik gelukkig weer normale porties eten, maar ik blijf op mijn voeding letten. Zondag is mijn 'zondige zondag', dan mag ik van mezelf een taartje van de bakker of een kroketje. De overige dagen eet ik heel clean. Sinds de operatie eet ik vegetarisch of veganistisch. Voor mijn lichaam voelt dat het beste en zo houd ik mijn gewicht onder controle.
De operatie is nu vier jaar geleden en ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik zou zelfs willen dat ik het eerder had gedaan, want ik ben pas begonnen met leven sinds de operatie. Daarvoor zat ik gevangen in mijn eigen lijf. Nu kan ik vrij bewegen; ik loop 10 kilometer hard met de hond, stap zonder moeite in en uit de auto, kan m'n teennagels weer zelf knippen en loop zonder schaamte een kledingwinkel in."
"Mijn grootste droom is om moeder te worden. Dat ga ik bewust alleenstaand doen. Iets wat met mijn oude lijf ondenkbaar was. Zwanger worden met mijn overgewicht was veel te gevaarlijk, laat staan dat ik achter mijn kindje aan zou kunnen rennen. Inmiddels durf ik het aan en krijg ik volgend jaar zomer mijn eerste inseminatie. Vol vertrouwen, energie en in goede gezondheid ga ik de toekomst tegemoet. En wat ziet die er mooi uit."
Wat zegt de gezondheidsexpert?
Richard de Leth, oprichter van het platform OERsterk en spreker op Healthy Fest legt uit: "Een maagverkleining is soms de laatste strohalm van mensen met ernstig overgewicht. Zoals Isabelle aangeeft is het geen simpele ingreep, maar een grote buikoperatie. Het heeft ook invloed op de spijsvertering. Onthoud dat je niet bent wat je eet, maar wat je opneemt. Voor een goede opname zijn maagzuur en spijsverteringsenzymen essentieel. Na een gastric bypass is de opname vaak enorm negatief beïnvloed. Met andere woorden: mensen hebben vaak zure stoelgang. Het eerste aandachtspunt zijn de spijsverteringsenzymen. Het is verstandig om deze bij een maaltijd in te nemen, zodat de voeding beter wordt opgenomen. De ontlasting is een belangrijke graadmeter, en moet idealiter 'een sigaar zijn met dezelfde geur en kleur die zinkt en dus niet blijft drijven'.
Daarnaast lopen mensen die een maagverkleining hebben gehad risico op verschillende tekorten, van vitamine B12 tot eiwitten. Via bloedonderzoek adviseer ik om jaarlijks vitamine B12 en vitamine D3 te prikken. Ook is het voor een veganist of vegetariër helemaal een aandachtspunt om voldoende eiwitten binnen te krijgen (aangezien eieren, gevogelte en vis voor een veganist niet mogelijk zijn). Je zou bijvoorbeeld hennepproteïnepoeder in een smoothie kunnen verwerken, om zo je eiwitten aan te vullen."
De rubriek Op je gezondheid is een samenwerking van RTL Nieuws en Healthy Fest. Op Healthy Fest vind je nog veel meer artikelen over hoe je van je leven een gezond feestje maakt.