Hans zijn maagverkleining liep verkeerd af: 'Ik kan misschien nooit meer lopen'

"Ik was gescheiden, werd depressief en slikte veel medicatie", zegt Hans over de periode in 2014 voor zijn operatie. Hij kwam terecht in een obesitaskliniek van een ziekenhuis en kon binnen zes weken onder het mes: een gastric bypass operatie. Zijn maag werd verkleind. Dat was fijn, maar vanaf dat moment begon de ellende.

Steeds meer maagverkleiningen:

Het aantal maagverkleiningen is in tien jaar tijd explosief gestegen. In 2008 kregen 350 mensen een maagverkleining, in 2015 waren het er al 7543. Dit jaar zullen naar schatting 10 tot 12.000 mensen een maagverkleining ondergaan.

Zo'n verkleining is niet zonder risico. Bij ongeveer 10 procent van de maagverkleiningen ontstaan complicaties. In 3 tot 5 procent van de gevallen gaat het om ernstige complicaties. In 0,1 procent van de gevallen overlijdt de patiënt.

Bron: NZA / DATO / beroepsgroep obesitasartsen

Jarenlange diarree

Drie tot zes maanden zou het lichaam van Hans nodig hebben om te wennen. Daar hoorde pijn bij, diarree, en allerlei andere ongemakken. Maar toch was Hans positief. "Ik viel af. Was allang blij. Het was tijd voor een nieuw leven."

Maar het lichaam van Hans hield geen voedingsstoffen binnen. En dat hield nooit meer op. "Ik was uitgedroogd, ondervoed, moe, had totaal geen energie meer. Je moet je voorstellen dat je jarenlang diarree hebt." Zijn lichaam wende niet aan de nieuwe situatie, en ging dat ook niet doen. Uiteindelijk was er van Hans zijn 175 kilo nog maar 74 kilo over.

Wonen bij zijn moeder van 74

Hans ging naar zijn huisarts, maar die nam hem niet serieus. Hij ging naar een andere huisarts, maar ook die ging niet op zijn klachten in. Bij de obesitaskliniek van het ziekenhuis wisten ze geen raad met zijn klachten. "Ze schoven het aan de kant. Ze vonden niks in de onderzoeken en zeiden dat het tussen mijn oren zat. Ik voelde me totaal niet gehoord."

Hans ging weer bij zijn moeder van 74 wonen. Op zolder, met een emmer naast zijn bed, want de wc was te ver weg. Vrienden had Hans niet meer, zijn kinderen woonden bij zijn ex.

Nieuwe operatie

Ten einde raad ging Hans zoeken op internet. Hij zag dat veel patiënten met problemen bij het Máxima Medisch Centrum uitkwamen. Hij schreef een brandbrief, en werd eindelijk gehoord. Dokter Luijten (Hans: "Hij moet echt een lintje krijgen") constateert het volgende:

"Als ik de patiënt zie, denk ik, dat de enige optie een undo-operatie is. Dit is de enige manier om te proberen patiënt terug op de rails te krijgen."

Scootmobiel en aanleunwoning

De operatie waarin zijn maag weer werd hersteld, was een risico. Hans kon overlijden, maar een andere optie was er niet. "De arts zei dat ik anders ook zou overlijden." 

Hij overleed niet, maar het hele traject van in totaal vier jaar bleef niet zonder gevolgen. Het lichaam van Hans is door alles wat er gebeurd is zo aangedaan, dat hij misschien wel nooit meer kan lopen. Hij verplaatst zich in een scootmobiel, zijn handen en voeten zijn permanent ijskoud en hij kan amper slapen. Inmiddels is er een aanleunwoning voor Hans geregeld.

Vechten voor zijn kinderen

Ondanks alles wat er gebeurd is, blijft Hans strijdvaardig. Hij wil er zijn voor zijn dochter (12) en zoon (17). Hij is geëmotioneerd als hij over ze spreekt. "Ik wil ze een zo mooi mogelijke toekomst geven", zegt hij.

Had Hans geweten wat hem allemaal te wachten stond, dan had hij nooit gekozen voor de maagverkleining. Hij hoopt dat anderen, die misschien nog wel voor die keuze staan, zich zo goed mogelijk informeren. Want daar schort het aan, zegt hij. "Ik ben niet tegen maagverkleiningen, maar er moet meer aandacht komen voor de risico's. Niet alle medicijnen pakken goed uit en met de meeste standaard onderzoeken kom je niet alles te weten."