Carola: 'Als ik zie hoeveel bezette mannen me appen...'

Pam, Carola en Julie gingen op speeddate in Amsterdam en dat was niet zo flitsend als de naam doet vermoeden. Het bleek een soort 3D-Tinder met extra sloom swipen. Maar goed, de ervaring was énig en Pam en Julie hebben misschien nog wel een match. Hopelijk niet met dezelfde man.

Pam: "Ik loop al de hele dag te refreshen, maar ik heb nog geen matchmail gezien hoor!" klaagt Julie in een tussendoor belletje. Nu we alle drie geen man op de voorgrond hebben, besluiten we ook de zondag gezellig samen te borrelen. Een kleine neut om het weekend mee uit te zwaaien.

"Nee joh, ik ook nog niet. Het is ook zondag hé. Die komt vast morgen."

"Op de website staat toch duidelijk 'de volgende dag'", houdt Julie vol.

"Láát het schat", sus ik. "Zullen we Carola ook even bellen? Ze heeft de kinderen niet vandaag, dus misschien komt ze wel." Een foto van een glas rosé in de appgroep is genoeg en tien minuten later gaat de bel.

"Joehoe!" schalt ze door de gang. "Als ik zie hoeveel bezette mannen me appen dit weekend, vertrouw ik niemand meer." We knikken instemmend. De zon brengt allemaal laffe hengeltjes naar aandacht met zich mee. Zelfs mijn bezette collega-met-de-kat wil opvallend vaak videobellen voor zaken die echt prima per mail kunnen. "Wat moeten we nou toch met die mannen", zucht Carola.

We ploffen neer op de loungebank van mijn balkon en ons belangrijkste vraagstuk van de dag blijkt - na de twee walletjes en de matchmail kwestie - of we sushi bestellen of dat we er een liquid diner van maken. Vis moet zwemmen besluiten we en rozig en voldaan kruipen we allemaal tegen tienen ons bed in.

 

Gelukkig. Twee (!) dagen later blijkt Julie een match te hebben met Bas en ik met Erno. En rolbevestigend als de types van de speeddate zijn, mogen de mannen de eerste mail sturen. Dat laat Erno zich geen twee keer zeggen, want binnen tien minuten prijkt er een lofzang over de leuke avond en een hengel naar mijn telefoonnummer in mijn mailbox. Het zijne geeft-ie er voor de handigheid alvast bij.

Dates zet ik altijd met de plaats van ontmoeting in mijn telefoon. Thijs van Tinder, Henk van Happn, Piloot Paul. Oké, dat was een uitzondering. Erno gaat erin als Tolhuis, want met die speeddate ga ik niet te koop lopen natuurlijk.

Julies Bas neemt tot haar eigen frustratie ruim de tijd, maar ook hij nodigt haar later die dag uit voor een vervolg wijn. En zo zitten we de twee dagen later allebei op de Lange Poten met onze dates. Een kroeg van elkaar gescheiden, dat dan weer wel.

Hij komt aan in een rood T-shirt. En ondanks corona geven we elkaar meteen drie zoenen. Gewoonte? Blijkbaar ben ik volgzamer dan ik dacht.

"Wat goed dat we hebben afgesproken", steekt Erno van wal. "Ik voelde meteen een sterke klik met je op de speeddate avond. Fijn wel, want meestal vind ik het niks."

"Meestal?" vraag ik.

"Tinder en zo, en online daten doe ik allemaal niet. In de kroeg spreek ik nooit iemand uit mezelf aan, want dan ben je toch met vrienden en vriendinnen. Dus ik ga elke maand wel een keer speeddaten. Totdat ik een vriendin heb natuurlijk. Misschien na vanavond wel niet meer, hahaha!"

Erno is de enige die lacht.

Hoe soepel het de laatste keer ging, zo stroef gaat het nu. Hij doet iets in de pensioenen en blijkt pas net op zichzelf te wonen.

"Nadat het uitging met mijn ex, ben ik weer bij mijn ouders gaan wonen. Totdat mijn vader een nieuw huis voor me had gevonden."

We verzanden in een soort interview waarbij ik alle vragen stel en hij slechts antwoord. Na iedere vraag neem ik een slok wijn, dus dat glas is in een mum van tijd leeg. De kastelein komt automatisch bijschenken en ik spiek stiekem naar de klok.

"Nou, en toen ik dus op een dag thuiskwam had mijn ex al mijn kleding in vuilniszakken op de stoep gezet", klaagt Erno. "Ik wist meteen wat me te doen stond."

"Wat dan?" vraag ik.

"Ik rende naar boven en heb meteen mijn verzameling modeltreinen en telefoonkaarten in veiligheid gebracht. Die pakt ze mooi niet van me af."

Op dat moment weet ik ook meteen wat me te doen staat.

"Mogen we afrekenen?" wuif ik richting de bar.

"Het was leuk je weer te zien", zeg ik tegen mijn onthutste tafelgenoot, "en nu ga ik."

"Spreken we nog eens af?" checkt Erno.

"Ik denk het niet."

"Oké. Mag ik wel betalen?"

"Mag, maar we kunnen ook splitten hoor", antwoord ik.

"Nee, ik betaal."

"Dat is lief, dankjewel", glimlach ik. Mijn tas heb ik al in mijn hand. Zo’n duidelijke NEE overkomt me zelden.

Bij de fiets app ik meteen naar de UpDatenladies: DRAMA.

Julie is natuurlijk - of hopelijk - nog vol in het leuks en Carola trekt ook haar eigen plan. Ik fiets in een rotgang naar huis, om daar vanaf de bank het verhaal zo sappig mogelijk in te tikken. Gelukkig kan ik er zelf alweer om lachen.

Wanneer ik in bed lig krijg ik een appje van Erno: Ik denk dat het goed is dat we niet meer afspreken, want ik voelde de klik niet. No shit, Sherlock.

Ik stuur een kusje naar Thijs en draai me om.

Misschien moet ik toch eens wat vaker met hem afspreken.

Na jarenlang verkering (waarvan één zelfs een huwelijk werd) zijn Pam, Julie en Carola ineens weer single. Niet ideaal, maar stiekem ook een heerlijk avontuur voor de dertigplussers die ooit huisje-boompje-beestje hadden en nu samen hun vrijheid beproeven. Tussen de stedentrips, dansnachten en samen-eet-avonden door leren ze over het leven, de liefde en elkaar.

Wil je niets van de serie UpDate missen? Klik dan op de UpDate-tag hieronder en vervolgens op 'Volgen'.