Verslaggever Hans Schutte: 'Vrouw huilt bij brandende auto'
Verslaggever Hans Schutte was bij de rellen in Haren. Hij zat tussen de charges met zijn cameraploeg. Een verslag van een bizarre avond.
Haren, ik was er weleens geweest. Een keurig dorpje onder de rook van Groningen. Mooie, oude huizen gelegen aan statige laantjes. Veel groen. Het 'Wassenaar van het Noorden'. Niet bepaald de locatie voor een ongeorganiseerd straatfeest met duizenden jongeren. Maar een uitnodiging op Facebook voor een verjaardagsfeestje maakt van het dorp een vrijplaats voor een horde uitgelaten party people.
Als ik rond vieren in Haren arriveer is er van een groot feest nog weinig te merken. De Stationsweg, waar feestvarken Merthe woont, is afgesloten met dranghekken. Veel scholieren op de fiets, die een kijkje komen nemen. Autos rijden voorbij, nieuwsgierige blikken. Maar behalve cameraploegen, wat politie en satellietwagens is er niets te zien. Toch is de jeugd enthousiast: "Eindelijk gebeurt er hier eens wat!"
Ondertussen is de burgemeester bezorgd. Niemand weet hoeveel feestgangers naar Haren zullen afreizen. Op Facebook hebben meer dan 30.000 mensen zich opgegeven, maar of die allemaal komen? Er liggen noodscenarios klaar: als er te veel mensen toestromen zullen ze naar een afgelegen voetbalveld worden geleid. Daar kunnen tien blinde paarden nog geen schade aanrichten.
Maar rond 20.00 uur staan op het kruispunt bij de Stationsweg een paar duizend uitgelaten jongeren. Ik vraag me af waarom ze hier zijn toegelaten. Wat is er met de plannen van de burgemeester gebeurd? Als er nu iets verkeerd gaat, is het te laat. Deze meute is niet meer in beweging te krijgen. En de stemming begint om te slaan. De politie wordt uitgedaagd. Er wordt zwaar vuurwerk afgestoken, mensen klimmen in lantaarnpalen. De eerste brandjes worden gesticht.
"Wij staan met onze satellietwagen midden in het rumoer. De eerste bierflessen spatten naast ons op de grond uit elkaar."
Een half uur later gaat het mis. Een paar relschoppers zijn te ver gegaan. Er wordt met dranghekken gegooid. De ME rukt op en voert charges uit, honderden mensen deinzen achteruit. Wij staan met onze satellietwagen midden in het rumoer. De eerste bierflessen spatten naast ons op de grond uit elkaar, dit loopt helemaal uit de hand.
Naast me krijgt iemand harde klappen met een wapenstok, hij staat klem tegen ons busje en schreeuwt van de pijn. Ondertussen proberen we ook ons werk te doen. De cameraman maakt beelden en springt de wagen in als het te heftig wordt. Ik doe interviewtjes met bewoners en ontredderde feestgangers, technische man Rolf zorgt voor een rechtstreekse verbinding op onze website. Zo kunnen we live verslag doen van deze bizarre gebeurtenissen.
"Een regen van bierflesjes en stenen daalt neer op de politiemensen. Voor onze ogen wordt een relschopper afgevoerd."
Als de directe omgeving door de ME is schoongeveegd, kunnen we de straat op en achter de linies van de politie filmen. De ravage is enorm: overal glas, omvergetrokken verkeersborden, gesneuvelde ruiten. De Albert Heijn is geplunderd. De voorheen zo keurige tuintjes liggen erbij alsof er een groep wilde zwijnen doorheen is gerost. Een vrouw staat te huilen bij haar brandende auto. Ondertussen gaan de rellen door. Een regen van bierflesjes en stenen daalt neer op de politiemensen. Voor onze ogen wordt een relschopper afgevoerd. Hij heeft een ontbloot bovenlijf en wordt aan zijn enkels over de straat naar een politiebusje gesleept, dwars door de glasscherven. Au!
Na de late uitzending begint het langzaam rustiger te worden. De ME is een paar straten verderop, in de verte hoor ik nog spreekkoren. Voor de RTL-ploeg is het goed afgelopen. Er is niemand gewond en alle spullen zijn nog heel. Nu nog op zoek naar mijn auto. Die stond middenin de warzone, maar heeft geen schrammetje. Even later rij ik het dorp uit. Een groepje jeugd zingt met schorre stem: "Waar is dat feestje? Dáár is dat feestje!"
