Jessie: 'Ik was verliefd geworden op een idee, op een kans'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Na weken appen en bellen had Jessie (46) eindelijk een date met haar Tindermatch. En die ging boven verwachting slecht. Was dit het einde?
"Met Tinder had ik nooit zoveel op. Dat was iets voor bronstige studenten en voor vreemdgangers, vond ik. Een vooroordeel wellicht, want ik had nog nooit eerder datingapps gebruikt. Aan mijn eerste vriendin werd ik gekoppeld door een wederzijdse vriend en mijn tweede vriendin vond ik nadat ik net gescheiden was en op een vrouwenplatform een oproep voor een hardloopmaatje had geplaatst. We konden het goed vinden en rolden zo een relatie in.
Nu was ik bijna een jaar single en besloot ik Tinder toch een kans te geven. Ik zocht vier foto’s van mezelf uit en schreef een uitgebreide tekst over wie ik ben en wat, of wie eigenlijk, ik hoopte te vinden. Als ik iets doe, dan doe ik het goed. En ik vond het wel geinig ook, want er kwamen veel vrouwen voorbij. Sommige heel knap, soms ook echt van die mannelijke types. Daar val ik persoonlijk minder op."
"Na twee dagen swipen had ik een match. Met Ankie, een stralende krullenbol die net als ik twee kinderen had en ook van muziek en theater hield. Ik stuurde haar een bericht, iets over de tekst van haar favoriete nummer, en ze antwoordde vrijwel meteen. Het ging heen en weer met grapjes en met vragen en voor ik het wist waren we een uur verder. En later die dag nog eens. En die avond weer.
De volgende dag net zo en na een paar dagen appen stelde ze voor om een keer te bellen. Doodeng. Maar ik stemde toe. De eerste vijf minuten waren onwennig, maar voordat we het wisten waren we een uur verder. Uiteindelijk ontdekte ik dat mijn telefoon na twee uur bellen vanzelf ophangt. In de dagen die volgden, appten we de hele dag door. Foto’s van wat we aan het doen waren, vragen, mooie teksten en liedjes die ons raakten. We repten allebei met geen woord over afspreken. Misschien vonden we dat te spannend, misschien voelden we allebei aan dat we met een daadwerkelijke ontmoeting deze fijne bubbel van mogelijke liefde zouden kunnen doorbreken."
"Na bijna een maand appen en bellen hield ik het niet meer. ik móést Ankie zien. Kijken, voelen, ervaren of er echt iets was tussen ons. We spraken af om een wandeling door de duinen te maken en daarna zouden we wel zien wat de dag ons bracht. Het was maandag 12 uur, niet echt een sexy tijdstip, maar de eerste mogelijkheid die we hadden. Ik haalde haar op met de auto. Ook best spannend, maar ik voelde gewoon dat ik dat wilde.
Om twee minuten voor twaalf belde ik dat ik voor de deur stond en drie minuten later zat Ankie op mijn bijrijdersstoel. Als een strijkplank in een winterjas. De nabijheid die ik voelde tijdens onze chatsessies en aan de telefoongesprekken was nu ver te zoeken. En dat terwijl ik de dagen ervoor al helemaal fantaseerde hoe we elkaar zoenend in de armen zouden vallen. Net als in de film, ja. Het zou wel loslopen tijdens het wandelen, hoopte ik."
'Ik voel het niet'
"Maar dat liep het niet. Na bijna twee uur doorstappen, bleef het gesprek oppervlakkig. We wisten al veel van elkaar en toch moesten we nu zoeken naar gespreksstof. Opeens stond ze stil, keek me aan en zei: 'ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik voel het niet'. Ik schrok ervan, maar het was ook bevrijdend. We besloten nog een tosti te eten aan het strand en daarna naar huis te gaan."
"Die avond voelde ik een intens liefdesverdriet. Bijna nog meer dan bij mijn laatste vriendin, met wie ik toch vier jaar een relatie had. Rationeel wist ik wel dat deze kans erin zat, we hadden er van te voren zelfs grapjes over gemaakt. 'Een illusie armer', appte ze me voor het slapen gaan. Dat streek me tegen de haren in. Ik was verliefd geworden op een idee, op een kans. Maar een illusie was het niet, dat deed afbreuk aan wat er wel was tussen ons.
We lieten elkaar een paar dagen en gingen daarna op dezelfde voet verder. Append en bellend en weer raakten we elkaar tot in ons diepste. 'Moeten we niet gewoon een keer uit eten? Als vrienden?', opperde Ankie na een tijdje. En ik dacht dat ze gelijk had. We hadden zoveel spanning gelegd op die eerste ontmoeting, zoveel verwachtingen eromheen gevlochten, dat het niet anders kon dan mislukken. Dus zagen we elkaar een maand later weer. We kletsten, aten en flirtten wat, maar zeker niet meer dan dat. En dat was fijn."
Geen relatiemateriaal
"We spraken vaker af, wisselden af en toe een zoen uit en deelden zelfs een keer dronken na een concert het bed. Maar altijd zakte daarna ons contact in. Inmiddels hebben we ons erbij neergelegd. Tussen Ankie en mij is het geen relatiemateriaal, ook al lijkt het op papier nog zo goed te matchen. Wat we wél delen is een bijzonder warme vriendschap en dat is minstens zo mooi. Nooit gedacht dat Tinder me zo’n schat zou opleveren."
De naam 'Jessie' is een gefingeerde naam, haar echte naam is bekend bij de redactie.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.