Ferry: 'De liefde vinden stond niet op mijn planning'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Ferry (34) vloog voor oud en nieuw naar zijn vriendin in Oslo vloog en besloot om niet meer terug te keren. "Mijn goede voornemens gingen, als ik ze al had, altijd over grote dromen en doelen. Maar toen ik Une zag staan, in de kou om mij op te halen, wist ik: ik heb het allemaal al."
"'Kijk maar uit dat je niet verliefd wordt', grapte mijn zus toen ik voor mijn werk op training ging naar Noorwegen. Ik was 26 en net aangenomen bij de Luchtmacht. Op de vliegbasis van Bodø kreeg ik samen met een paar andere zij-instromers extra vliegles. Fantastisch natuurlijk. We bleven er vier maanden en in die zestien weken werd ik niet verliefd op een meisje, maar wel op het land. De natuur, de mensen, de rust: ik voelde me er thuis zodra ik uit het vliegtuig stapte en dat gevoel is niet meer weggegaan."
"Na dat traineeship ben ik met twee vrienden terug naar Noorwegen gegaan, nu op roadtrip. Bijna ieder jaar ging ik wel een keer, zomer of winter en twee jaar geleden ging ik er skiën met Tom, mijn beste vriend. Corona was nog slechts een probleem van China en wij vierden kerst in een Noorse blokhut met zelfgestookte alcohol en lachend in een kleine kroeg. In die kroeg was ook Une. Een tengere brunette met amandelvormige ogen. Tom dacht nog dat ze Chinees bloed had en maakte er een flauwe grap over, maar haar familie stamt af van de Inuit (de naam waarmee de Eskimo's van Groenland en Canada zichzelf aanduiden, red.).
De hele avond spraken we in een mengelmoes van Noors en Engels. Ze vroeg me uit wat voor familie ik kwam, en dat raakte me. Meestal is een eerste kennismaking vooral het pronken met veren en praten over koetjes en kalfjes, maar Une wilde weten wie ik was. Die nacht kon ik er niet van slapen. Wat me dan weer irriteerde, want hoezo was ik nog steeds met die vrouw bezig? Ik was kapot en ik zou haar waarschijnlijk toch nooit meer zien. Ik had haar zelfs niet eens gekust. De volgende dag wilde Tom graag een sneeuwscootertocht maken en daarna vlogen we alweer naar huis."
"Terug in Eindhoven heb ik haar opgezocht op Facebook. Niet te vinden natuurlijk, met alleen een voornaam en een plaats. Tot ik een dikke week later een vriendschapsverzoek van haar had. Ze had een hele andere naam, Une bleek alleen haar roepnaam. Tja, daar hadden we dan weer niet over gesproken die avond. Vanaf dat moment leek het wel alsof we het gesprek uit de kroeg weer oppakten, maar dan via Messenger. Ze leefde met me mee als ik een test had en ik hielp haar met het oefenen voor haar sollicitatiegesprek."
Duizend kilometer afstand
"Elke dag hadden we wel even, of lang, contact. Niet eens flirterig, nee, meer zoals een hechte vriendschap. We motiveerden elkaar en daagden elkaar uit. Wat zijn je ambities? Waar wil je naartoe? Wat houd je tegen? Wat vind je moeilijk? Heel vervullend voelde dat, ondanks die duizend kilometer afstand. Misschien juist ook wel omdat de wereld in brand stond. Er was angst voor corona, alles lag stil. Meestal maakte ik wel een paar trips met vrienden, maar dat kon nu niet. Ik ging niet naar de kroeg en niet naar het terras, ik sprak vooral met Une."
"Toen vorig jaar in december de tweede lockdown kwam, zakte de moed me wel even in de schoenen. Geen wintersport, geen oud-en-nieuwfeest, maar wederom een pas op de plaats. Ik was al een tijdje in de running voor een uitwisseling naar de militaire vliegbasis in Florida, maar ook dat stond nu on hold. Normaal gesproken gebruik ik de laatste week van december voor reflectie en plannen maken, voor nieuwe doelen en evaluaties. Nu voelde dat helemaal niet zo. Ik zat mezelf in de weg.
'Kom dan hier', stelde Une voor. Haar familie heeft een huisje in Noors Lapland en daar zouden we vast wel mogen verblijven. Dus dat deed ik. Op tweede kerstdag pakte ik het vliegtuig en nam, heel cliché, stroopwafels voor haar mee. Het werd vuurwerk. Want mijn goede voornemens gingen, als ik ze al had, altijd over grote dromen en doelen. Maar toen ik Une daar zag staan, in de kou om mij op te halen, wist ik: ik heb het allemaal al."
Niet drie weken, maar een jaar
"Het gaat niet alleen om groeien en leren, om erkenning. Het gaat om verbinding. En die heb ik, met een heel lief meisje, zelfs met een paar landen ertussen. Wat zou er gebeuren als die afstand er niet was? Ik besloot dat te onderzoeken en drie weken te blijven. Ik regelde uiteindelijk een uitwisseling met Bodø en een jaar later ben ik hier nog. Ik woon bij Une en heb mijn huis in Eindhoven verhuurd.
De liefde vinden stond niet in mijn planning, emigreren ook niet. Maar ja. Mijn moeder heeft er verdriet van, dat merk ik wel als ik haar bel. Maar ze snapt het ook. 'Voor Une zou je zelfs naar Australië moeten gaan', zei ze, toen ze hier langskwam van de zomer. 'Dan valt Noorwegen nog wel mee.' Ook wat je je niét voorneemt pakt soms bijzonder goed uit."
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.