Marjan (73) heeft alzheimer en is al een week vermist in Frankrijk: 'Zenuwslopend'

Update: Marjan Roozendaal is een dag na dit gesprek met haar dochter gevonden. Ze is vermoedelijk uitgegleden op een rots, naar beneden gevallen en vrijwel onmiddellijk overleden.

Marjan Roozendaal was samen met een vriendin op vakantie in Vacquières, in Zuid-Frankrijk, vertelt dochter Brenda aan RTL Nieuws. "Die vriendin heeft hier een huisje op vakantiepark Parc Le Duc en wilde mijn moeder een beetje afleiding geven, mijn moeder is vrij eenzaam. Daarom zouden ze hier een week samen heen gaan."

Op slippers vertrokken

Maar vorige week zondag, aan het eind van de ochtend, ging het mis. Marjan verliet op haar slippers het huisje. Toen ze na een uur of vier nog niet terug was, belde haar vriendin Brenda. "Ik had er gelijk geen goed gevoel bij." Daarom vertrok ze die avond nog naar Parc Le Duc om te helpen met de zoektocht.

Die bestond eerst uit de politie inschakelen en flyeren, zodat mensen die haar moeder zagen zouden weten wie ze is. "Mijn moeder spreekt geen Frans. En ze heeft een beginstadium van alzheimer, door de stress kan ze daardoor erg verward zijn." 

Vrienden en familie overgekomen

Afgelopen week kwamen vrienden van Brenda en een broer van haar moeder en zijn vrouw meehelpen flyeren, in de dorpjes in de omgeving en in Montpellier, de grote stad in de omgeving. En ook haar kinderen van 14 en 16 jaar zijn donderdag aangekomen om te helpen met flyeren. "Ik denk dat dat goed is voor hen. Dan hebben ze in elk geval iets kunnen doen."

Waarom ook in Montpellier wordt geflyerd? "Mijn moeder kent Vacquières niet bij naam. Ze noemt het altijd Montpellier, één van de scenario's is dat ze een auto heeft aangehouden en heeft gezegd dat ze daarheen moest."

Gisteren is ook Stichting Reddingshonden RHWW vanuit Nederland in het gebied aangekomen. Negentien mensen en veertien honden zijn sinds 7.00 uur vanmorgen in teams aan het zoeken. Familie en vrienden mochten niet mee, dat zou het lastiger maken voor de honden om te zoeken. Brenda is op dit moment mee met de coördinator van de zoekactie, naar een plek waar een mogelijk slipperspoor is gevonden. 

Zenuwslopende dagen

"Verder proberen we vooral de zoekteams te verzorgen. Lunch maken, koffie zetten, vers fruit geven. Ze hebben achttien uur gereden, vijf uur geslapen. We willen dat ze goed verzorgd worden. En voor ons is het fijn om die afleiding te hebben." Want het is zenuwslopend, zegt ze. "De teams zeggen dat ze hier blijven totdat ze mijn moeder hebben gevonden. Meestal lukt hen dat binnen twee of drie dagen, maar het kan ook langer worden."

"Ik ga er wel van uit dat ze wordt gevonden als ze in dit gebied is. Een goede uitkomst is eigenlijk bijna niet meer mogelijk. Als ze in de natuur is, dan is ze daar een week op zichzelf geweest, met elke dag 35 graden en nauwelijks regen. De kans dat ze dan nog leeft, is heel klein, zo realistisch ben ik wel."

Hartverwarmende hulp 

"En als ze mensen is tegengekomen, dan hadden we het moeten horen. Mijn oom is in een soort nomadenkamp hier geweest om te vragen of ze haar hebben gezien, mensen die offgrid wonen en geen internet of krant hebben, en ook zij wisten al van de zoektocht. De politie is echt overal geweest. Dus het kan niet zo zijn dat mensen haar hebben gevonden en niet weten wat ze met haar aan moeten."

Brenda blijft voorlopig in Vacquières. "De eigenaren van de huisjes op het vakantiepark hebben alles beschikbaar gesteld voor ons. Vrienden mogen daar blijven, de mensen van de reddingsteams slapen in tenten omdat ze bij de honden willen blijven, maar zij gebruiken de douches en toiletten. Dat is hartverwarmend."

En wat als ze niet gevonden wordt? "Dan moeten we bedenken wat wij gaan doen. Maar daar kan ik nu nog niet over nadenken, daar is het te vroeg voor."