DNA-databank voor strafzaken bereikt mijlpaal met 400.000 personen

In 1994 verscheen de eerste Nederlandse DNA-wet, drie jaar later volgde de eerste versie van de DNA-databank en werd de eerste persoon opgenomen: een verdachte van een ernstige zedenzaak. 

Honderden matches per maand

De ontwikkeling van de databank ging niet helemaal vanzelf, want na het invoeren van de eerste honderd profielen liep de zoekmachine steeds vast. De huidige versie kan inmiddels razendsnel, binnen enkele seconden, alle opgenomen DNA-profielen met elkaar vergelijken. 

Volgens het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) zijn er tegenwoordig zo'n 200 tot 400 matches per maand.

De databank werkt met getallen, het is dus geen fysieke verzamelplaats van DNA. "Ook al is de uitvoering complex, het uitgangspunt van de databank is eenvoudig: soms heb je in een politieonderzoek een spoor waarvan je niet weet van wie het is", zegt hoofd DNA-databank Nico van der Geest. 

DNA van veroordeelden

"Als je het DNA-profiel van dat spoor opneemt in de databank en vergelijkt met andere sporen en personen, dan vind je misschien een overeenkomst in DNA, een match", legt hij uit. "Dat betekent overigens niet automatisch dat je de dader te pakken hebt. Het is alleen een aanwijzing. Er is altijd nog aanvullend politieonderzoek nodig."