PSV-fan Appie (50) die vingers verloor door vuurwerk: 'Ik worstel nog elke dag'

"Appie! Appie! Daar op de grond, nog een fakkel", riepen ze naar hem. Appie, of Albert zoals hij eigenlijk heet, raapte het ding op en hield het omhoog. Boem, zei de fakkel, die een cobra bleek te zijn. Hij was in één klap drie vingers kwijt.

"Ik had die dag al een paar fakkels in mijn handen gehad", vertelt hij nu, een jaar na die dag waarop het kampioensfeest van PSV werd gevierd. "Dit ding zag er precies zo uit. Zilvergrijs met een rode vlam. Ik had geen reden om te denken dat iemand me in de maling nam."

'Ik was zelf ook een soort bom'

Dat ze dat wel deden, zit hem achteraf enorm dwars. "Het is gewoon misdadig. Je hoort ze op video's lachen als ze me roepen. Dit was opzettelijk. Stel je eens voor dat een kind dat ding had opgeraapt."

De beelden gingen het hele land door, Appie werd tegen wil en dank een soort bekende Nederlander in Eindhoven en omstreken. Wat bijna niemand weet, is dat hij die dag een vat vol emoties was. "Ik was zelf ook een soort bom die op ontploffen stond", zegt hij over die periode.

In deze video zie je het moment van de explosie, maar we hebben de meest schokkende beelden weggelaten:

Om dat uit te leggen, moeten we eest terug naar maart 2012. Zijn zus José vertrok toen met haar vriend Remco S. naar India, waar ze met haar stichting hulp wilde bieden. Maar het werd een nachtmerrie. Een paar weken later werd José op brute wijze vermoord. Haar vriend Remco is de hoofdverdachte.

Oncontroleerbare woede

"Het onderzoek en de rechtszaak in India gaan frustrerend langzaam", zegt Albert. "De behandeling van de rechtszaak wordt keer op keer uitgesteld, terwijl hij al heeft bekend."

Dat hij maar niets te horen kreeg over de manier waarop zijn zus was omgebracht, knaagde aan hem, jarenlang. "Er was niet met de onzekerheid te leven", zegt Albert. "Het vrat aan me. Ik ontspoorde een beetje. Ik voelde een oncontroleerbare woede over de moord, en het feit dat hij niet veroordeeld werd, en ik probeerde dat met alcohol te onderdrukken."

Documentairemakers van Omroep Brabant doken in de zaak, wat leidde tot de serie Toxic. Kort voor het kampioensfeest hoorde Albert dan eindelijk wel details over de moord op zijn zus. Drie doodsoorzaken zijn er maar liefst. José werd bruut geslagen, gewurgd én vergiftigd met insecticide.

Albert kan die woorden zelf niet over zijn lippen krijgen, zegt hij. "Te pijnlijk."

Het moment waarop hij breekt

Jarenlang had hij gesnakt naar antwoorden, zegt hij, maar toen hij ze eenmaal kreeg, bleek daar nog moeilijker mee te leven dan met de onzekerheid. "In de docuserie kun je goed het moment zien waarop me dat verteld wordt, en dan zie je mij breken. Het was ondraaglijk."

Gevolg: nog meer drinken. Ook die dag met die cobra. Niet dat hij ladderzat was, maar toch, hij wijt het ongeluk voor een groot deel aan het verdriet om zijn zus, en hoe dat hemzelf had beïnvloed.

Toen de knal klonk, liep Albert gewoon door, is op de beelden te zien. "Mensen denken dat ik stoer probeerde te doen, maar dat was puur de shock", zegt hij. "Ik keek naar mijn hand, maar dat was mijn hand niet. Ik dacht: het zal wel. Pijn voelde ik ook niet. Dat kwam pas later."

Nog altijd heeft hij het moeilijk. Met de nasleep van de moord op zijn zus. En met de nasleep van de explosie. "Gisteren nog wilden drie mensen met me op de foto, omdat ze me herkennen. Dat is vaak moeilijk, omdat het dingen oprakelt die pijnlijk zijn. Eerder wilde ik die aandacht wel, ook omdat ik aandacht wilde voor de zaak van mijn zus, maar nu is de aandacht ook een last geworden."

Hij heeft therapie gehad. Traumatherapie. Therapie om beter met zijn woede om te kunnen gaan. Nog steeds praat met een psycholoog, zegt hij. Of het helpt? "Nou", klinkt het aarzelend. "Hopelijk. We zullen zien."

Jeuk, maar hij kan niet krabben

Zijn werk als vuilnisophaler kan hij momenteel niet uitvoeren. De eerste drie maanden herstelde hij redelijk goed, nu staat de vooruitgang al negen maanden stil. Als de temperatuur onder de 12 graden zakt, of wanneer het regent, wordt zijn hand blauw en gevoelloos. "Mijn hand is nu niet functioneel. Verschrikkelijk, want zo ben ik niet, ik wil iets te doen hebben. Ik werk nu als onderdeel van mijn re-integratie in de milieustraat. Maar ik mag niet tillen. Alleen aanwijzingen geven. Frustrerend."

Hij heeft iedere dag pijn aan zijn hand, maar dat is niet het ergste, zegt Albert. "De jeuk is veel erger."

Hij bedoelt de jeuk aan de vingers die hij niet meer heeft. "Dat is verschrikkelijk. Tegen pijn kun je tenminste nog een pijnstiller nemen, maar je kunt niet krabben aan vingers die er niet zijn."

Het nieuwe kampioensfeest van PSV sloeg hij over. Een vriend belde, of hij meeging naar Eindhoven? Maar dan moest hij weer op de foto. Kreeg hij van iedereen bier in zijn handen geduwd - die hij dan toch op zou drinken. Nee, hij ging liever op de bank zitten, thuis in Waalre.

Waarom hij zijn verhaal nu vertelt? Eerder deze week vertelde Albert zijn verhaal aan youtuber Meije, die er een video over maakte. "Daar kwamen vervolgens weer zoveel reacties op, dat ik het nog één keertje wil vertellen", zegt hij.

Moordenaar nog vrij

Wat hem nog het meeste dwarszit, is dat de vermoedelijke moordenaar van zijn zus nog steeds vrij rondloopt in India. "Volgende maand moet hij weer voorkomen. Ik hoop dat Buitenlandse Zaken nu eindelijk eens een beetje druk uitoefent op India, dat ze de zaak nu eens afronden. Als hij veroordeeld wordt, zal dat een enorme last van mijn schouders halen."

Met kleine stapjes gaat het beter met Albert. Hij drinkt niet meer. De therapie helpt hem zijn woede te beheersen. "Ik worstel er nog elke dag mee - met beide tegenslagen. Maar langzaam gaat het beter."