Ralf werd bedolven onder lawine: 'Geluk dat m'n vingertoppen net te zien waren'

Het wintersportseizoen is in volle gang en de afgelopen dagen zijn er veel lawines. Vandaag werd een skiërtje na 40 minuten uit de sneeuw gered en gisteren ontsnapte een Nederlander aan de dood in Oostenrijk.

Buiten de piste

De 34-jarige Ralf uit Veenendaal kan erover meepraten. Hij kijkt nu vrij nuchter terug op zijn ongeluk in de winter van 2009. "Mijn zwager en ik gingen vaak buiten de piste. Altijd op zoek naar verse sneeuw. We waren niet bezig met de gevaren." 

Zo ook op de dag van de lawine. "Het had flink gesneeuwd. Ik was met m’n hele familie en m’n zwager en we hadden ons net afgesplitst. Het gebeurde tussen twee pistes in waar nog niemand had geskied."

Ralf ging als eerste naar beneden. Zijn zwager en zijn familie aan de goede kant van de piste keken hem na. "Alles brak om me heen. Ik had gelijk door: dit is foute boel. Onder je schuift alles weg. Ik probeerde te blijven staan, dat lukte even, maar op gegeven moment viel ik en werd ik bedolven onder de sneeuw."

Het voelde alsof hij werd samengeperst. "De eerste paar tellen was er paniek. Je probeert naar boven te komen. Maar het is alsof je in een betonnen mal bent gegoten. Bewegen is onmogelijk." Al snel verdween de paniek. Dan is er een soort berusting, vertelt hij. "Heel gek. Het lijkt een soort slaap waarin je terechtkomt."

Vingertoppen

Ademen was lastig. "Ik kreeg sneeuw in mijn mond. Dat is echt heel smerig. Het lijkt een beetje op een fluoridebehandeling bij de tandarts. Dat spuugde ik dan uit en dan had ik weer een beetje adem." 

Ralf had geluk dat zijn vingertoppen boven de sneeuw uitstaken. Zijn arm ging langs zijn hoofd omhoog. "Daardoor kon ik een beetje ademhalen." Omdat de zwarte handschoenen net te zien waren, werd hij al na een paar minuten gevonden door zijn zwager.

Ook zijn vader was snel bij hem. "Die begon als een gek te graven." Zijn zusje ging naar beneden om hulp in te roepen. "Ze dacht dat ik dood was. Daar heeft ze nog lang nachtmerries van gehad."  

De hulp bleek niet meer nodig. Toen het hoofd van Ralf vrij kwam, wist hij dat hij het ongeluk zou overleven. "Maar het duurde wel even voor ik helemaal was uitgegraven. De sneeuw was keihard."

Tweede Geburtstag

Wonder boven wonder kon hij zelf terug snowboarden naar beneden. Een uurtje later dronk hij een borrel. "Mensen feliciteerden me met mijn 'tweede Geburtstag', zoals ze het in Oostenrijk noemen als je zoiets overleeft."

De dagen die nog restten, is hij gewoon gaan snowboarden. En dat doet hij elk jaar opnieuw. Wel is hij voorzichtiger. "Als ik ook maar naar plekken buiten de piste kijk, dan schiet mijn familie me af."

Inmiddels heeft Ralf ook twee kleine kindjes. "Ik doe geen gekke dingen meer, zoek niet meer de randjes op. Als mensen mijn verhaal horen, krijg ik te horen dat ik een sukkel ben. Ik geef toe, dat was ik toen inderdaad. Het was dom, maar ik heb ervan geleerd."

In maart volgend gaat hij weer met zijn familie op wintersport. Dan zal zijn verhaal ongetwijfeld opnieuw besproken worden. "Ik denk er zelf steeds minder vaak aan. Maar het had heel anders af kunnen lopen. Ik heb mazzel gehad."