Dennis Storm leeft minimalistisch op Bali: 'Weinig geld en succes, maar een bewuster leven'

Leven op het ritme van de zon, met je kinderen surfen na schooltijd, veel tijd met elkaar en vrienden doorbrengen. Klinkt goed toch? Dit is hoe Dennis Storm tegenwoordig zijn dagen slijt sinds hij zijn baan bij de omroep opzegde.

Voor het grote publiek verdween hij in 2016 van het scherm. Jarenlang was hij te zien op NPO3 waarvoor hij meer dan 150 reisreportages voor 3 op Reis maakte. Vijf jaar geleden was hij er klaar mee. Op Instagram liet hij zijn volgers weten dat hij ermee stopte. Hij had er geen plezier meer in. Na meer dan tien jaar als tv-presentator verliet hij zijn leven in de schijnwerpers.

Aandacht voor familie en vrienden

Maar dit verhaal gaat niet over 'de presentator die zijn leven omgooit en ineens minimalistisch gaat doen', want zo ging het niet. "Het was niet één moment dat ik het roer omgooide, het ging allemaal heel geleidelijk. Bovendien is minimalisme zoveel meer en mooier dan alleen je overbodige spullen de deur uit gooien."

"Een minimalist geeft zoveel mogelijk aandacht aan vrienden, familie en passies en ziet het geld als een middel om rond te komen, niet als hoogste goed."

'Kijk naar de wereld om je heen'

Voor Dennis ziet dat er als volgt uit: hij woont met zijn vrouw en twee kinderen van vijf en zes jaar in een studio in het zuiden van Bali. Het is klein, zo’n 32 vierkante meter, en ze slapen met z’n allen op één slaapkamer. "We zijn wel op zoek naar een huis waarin de kinderen hun eigen kamer hebben, maar vaak zijn de huizen té groot en slaan we het af. De regel lijkt 'groot huis kleine tuin' te zijn, maar wij willen het juist andersom."

De zomers brengt het gezin vaak door in Nederland. Vanwege de corona-uitbraak, zijn ze nu wat langer in het land. Dennis leeft van de boeken en artikelen die hij schrijft en lezingen die hij geeft. Twee jaar geleden schreef hij 'Weg Ermee', over de schoonheid van minimalisme en teruggaan naar de essentie. Op 4 juni komt 'Als gezond verstand koning was' uit, een pleidooi om de aarde niet meer uit te putten, de consumptiezucht tegen te gaan en collectief een gezondere toekomst te omarmen. Ook hiermee wil hij anderen inspireren groener te leven.

Hét decennium van de waarheid

Wat is dat precies, teruggaan naar de essentie? "Dat is voor iedereen anders. Op materieel niveau gaat het in ieder geval om overbodig consumeren tegen te gaan, individueel en collectief. Op immaterieel niveau gaat het over daadwerkelijk kiezen voor liefde, vriendschap, gezondheid en proberen rond te komen met het doen van werk waar je hart ligt." 

Waar het nieuwe boek vooral over gaat, is dat dit hét decennium van de waarheid is. "We moeten nu groener gaan leven, de klimaatproblematiek serieus nemen. We moeten beseffen dat de consequenties van het nalaten van verandering niet acceptabel zijn."

Studeren, reizen, de wereld ontdekken

Dennis is niet opgevoed met een minimalistische levensstijl, helemaal niet zelfs. "Maar mijn liefde voor de natuur is er altijd geweest. Later, toen ik voor mijn werk vaak op hotelkamers verbleef, ontdekte ik mijn liefde voor minimalisme. Ik verdiepte me er in, maar tegelijkertijd was ik continu aan het werk."

Studeren, reizen, veel van de wereld zien. Hij probeerde zijn werk goed te doen en de jaren vlogen voorbij. Een belangrijk keerpunt was de documentaire Terra. "Toen ik die zag, wist ik dat ik er daadwerkelijk vol voor moest gaan, geen concessies meer. Die documentaire liet mij voor het eerst voelen dat er geen tijd meer te verliezen is."

De Franse documentaire uit 2015 gaat over de invloed van de mens op de natuur. Over het razendsnel kappen van regenwouden, dieren die hun natuurlijk leefomgeving kwijtraken en de onverzadigbare consumptiezucht van de mens. "Het laat de consequentie zien als we geen groene toekomst omarmen."

Buiten leven

"Sinds mijn twintigste, toen ik mijn eerste reisprogramma maakte, begon ik beetje bij beetje mijn overbodige spullen de deur uit te gooien. In de jaren erna merkte ik steeds meer dat het naleven van het minimalistische gedachtegoed mij een heerlijk gevoel van vrijheid gaf."

Hij zegde de hypotheek op, ging drie straten verderop wonen in een kleiner huis met veel lagere lasten. En vorig jaar vertrok hij met zijn gezin naar die studio op het Indonesische eiland. "Het is niet zo dat we aan de keukentafel in ons huis in Den Haag ineens besloten te emigreren. We hadden er al een paar keer overwinterd en dat beviel goed."

Het leven op het 'Godeneiland' is volgens hem 'relaxt'. Hij leeft veel meer buiten. De straten zijn groen, er is meer natuur. "We staan op, ik maak voor iedereen ontbijt, de kinderen gaan naar school en ik naar de sportschool. Ik werk tot een uur of drie. Dan haalt een van ons de kinderen op van school. We eten vaker met dan zonder vrienden, gaan vaak op avontuur op het eiland, leven op het ritme van de zon in plaats van de constante schermen. Er is weinig stress, er wordt veel gelachen. Het is heerlijk."

Meer vrijheid

Geld en succes zijn niet meer het doel, maar waardevoller, bewuster leven. Een zinvol bestaan en dat betekent minder consumeren, beter voor jezelf en voor de aarde zorgen. Op Bali is hij bezig met hotels groener maken, horeca verduurzamen, boslandbouwprojecten opzetten voor een gezondere landbouw en het afvalplastic opruimen.

Maar hoe doe je dat groener leven eigenlijk met twee kinderen, die steeds grotere kleren en schoenen nodig hebben en speelgoed willen? "Heel simpel, door ze uit te leggen dat ze niet alles kunnen krijgen. Ik wil, ik wil, ik wil, kikker in je bil. We zijn veel samen, eten regelmatig met vrienden en we doen dingen in plaats van dat ik ze blij maak met plastic troep." 

"We hebben meer tijd; voor onszelf en voor elkaar. Het weer zit ook niet tegen, dus de kans is groot dat we na school met zijn allen een uurtje in het water liggen of ’s avond met onze voeten in het zand de zon onder zien gaan. De reizen die ik heb mogen maken voor mijn werk, waren heel waardevol. Maar de tijd die ik nu met mijn gezin door kan brengen, is een ander soort rijkdom. Ik hoop dat ze dat begrijpen."

'Ik heb dochters, geen prinsessen'

En verjaardagen? "Als mijn kinderen jarig zijn, krijgen ze één cadeau. Wil mijn dochter een step, dan krijgt ze een step namens iedereen. Ik ging ooit naar een feestje en dat kind zei toen we binnenkwamen: 'Waar is mijn cadeau?' Iedereen mag daar van alles van vinden, wij doen ons best ze dankbaarheid aan te leren. Ze mogen van ons een uitje kiezen: naar een vogelpark of een dag naar een hotel met een groot zwembad, dat vinden we mooier en gezonder dan dat ze vijftien plastic rotzooicadeaus krijgen."

"Ik vind het trouwens heel raar dat we het hier überhaupt over hebben. De discussie 'maar een cadeau hoort erbij' is toch niet meer relevant? Het is helemaal niet zielig voor een kind als het geen bergen cadeaus krijgt. Ik heb dochters, geen prinsessen."

Weerstand

Stuit jouw levensstijl op weerstand van familie of vrienden? "Tuurlijk. Soms wel. Dat van die cadeaus is één ding, maar ook dat wij ervoor hebben gekozen om vrijer te wonen. Het is vaak niet een open reactie, meer: 'Waarom ga je daar in godsnaam wonen?' Wat moet ik zeggen? Wij voelen ons er fijn bij, staan op een bepaalde manier in het leven die daar goed bij past."

Ook van zijn 64.600 Insta-volgers krijgt hij soms commentaar, want hij woont op Bali, maar heeft ook een klein, zelfgebouwd huisje in Nederland, voornamelijk van gerecycled materiaal. Daar is hij in de zomer met zijn gezin. Dat jaarlijkse retourtje Amsterdam, is dat niet veel meer CO2-uitstoot dan een gemiddeld jaarverbruik van een auto?

Met schuldgevoel vliegen

"Natuurlijk stap ik met een schuldgevoel in het vliegtuig. Daarom compenseer ik mijn vluchten, bij het boeken van een vlucht kun je aangeven dat je de CO2-uitstoot wilt compenseren. Dat bedrag komt bovenop je reissom. Daarnaast zijn er onafhankelijke organisaties waarbij je hetzelfde kunt doen. Ik weet zelf ook dat het een pleister op de wonde is, en dat de luchtvaart veel sneller de schade moet gaan beperken dan nu de trend is."

Hij geeft toe, vliegen is zijn grootste zonde. "Ik ging van dertig keer vliegen per jaar naar één of twee keer en dan ben ik in de ogen van veel mensen nog steeds een lul. Ik begrijp het als mensen dat hypocriet vinden en in mijn nieuwe boek komt het ook aan bod. De waarheid is: niemand is perfect. De wereld is niet zwart-wit, maar grijs."

'We zullen nooit perfect zijn'

"Als iedereen zich op veel punten verbetert en op een paar zou zondigen, dan komen we er wel. De een blijft af en toe vlees eten, de ander rijdt tot aan zijn 80ste in zijn Porsche 911. We kunnen wel iedereen die íets doet hypocriet noemen omdat diezelfde persoon ook fouten maakt, maar wat schieten we daarmee op?"

"We zullen nooit perfect zijn. Dat neemt niet weg dat we ontzettend ons best kunnen doen om in ieder geval zo goed mogelijk te worden. We zullen, wat we ook doen, de aarde altijd schade toedoen. Windmolens zijn tenslotte ook niet van gras. Het probleem is nu dat de balans scheef is. We brengen té veel schade toe, en dat moet minder. Veel minder."

Vette projecten

Om te bewijzen dat we het tij kunnen keren, noemt hij enkele voorbeelden. "Als we een hotel met 400 kamers op Bali zover hebben gekregen dat ze met watertanks en glazen gaan werken in plaats van plastic flesjes, dan scheelt dat in één klap twee- á driehonderdduizend flesjes per jaar. Het WNF is bezig met een project om één biljoen bomen te planten om oerwouden te herstellen en CO2 uit de lucht te halen. Eén biljoen! Waarom staat dat niet op voorpagina’s?"

"Die grote bewegingen en de ideeën van de Einsteins van nu, de één nog inspirerender dan de ander, die zijn zo ongelofelijk belangrijk en kunnen een vlucht nemen als we ze de aandacht geven die ze verdienen. Het kan niet anders dan dat het komende decennium in het teken staat van grootste veranderingen. Daar gaat mijn boek ook over."

"Ik hoop dat iedereen gaat beseffen dat we ons in een crisis bevinden en dat we er gezamenlijk de schouders onder moeten zetten om daar uit te komen."