Maartje wil nooit meer geld moeten lenen: 'Ik kon mijn vaste lasten niet meer betalen'

"Mijn ouders hebben mij opgevoed met het idee dat ik altijd financieel onafhankelijk moest zijn. Ze vonden het belangrijk dat ik voor mezelf zorgde en mijn eigen broek kon ophouden. Dus dat heb ik dan ook altijd gedaan. In mijn relatie vond ik gelijkwaardigheid en zelfstandigheid erg belangrijk, mijn inkomen was net zo belangrijk als dat van mijn partner. Ik was er trots op dat ik mezelf kon bedruipen.

Dus toen ik twee jaar geleden geld moest lenen van mijn familie om mijn vaste lasten te kunnen betalen, voelde dat enorm als falen. Hoe kon het zo ver komen dat ik, een volwassen vrouw met kinderen en een goede carrière, haar hand moest ophouden bij familie?"

"Al jaren werkte ik als digital community-expert voor grote merken als Endemol en KLM. Leuk werk, en ik was er goed in. Maar na verloop van tijd begon er iets aan mij te knagen. Ik wilde met mijn kennis niet alleen succesvolle merken helpen om nóg succesvoller te worden. Ik wilde juist kleine ondernemers vooruit helpen, zodat ik echt iets kon betekenen voor anderen. Het was even de vraag hoe ik dat het beste kon doen. Grote bedrijven hebben natuurlijk grote budgetten, maar hoe kon ik kleine ondernemers helpen die het niet konden betalen om mij in te huren?

Al gauw kwam ik op het idee om een boek te schrijven. Dat was een goedkope, laagdrempelige manier om ondernemers te bereiken. Enthousiast stortte ik me op dit project. Ik had een interim-klus voor twee dagen per week, daarnaast zou ik een boek gaan schrijven over hoe je als ondernemer een online community bouwt. De planning was dat ik in drie maanden tijd het boek zou afronden. Een vriendin noemde mij toen een 'tijdsoptimist', maar ik was vastbesloten dit voor elkaar te krijgen."

Veel te ambitieus

"Maar mijn vriendin bleek gelijk te hebben. Ik heb me enorm verkeken op de tijd die er in het schrijven ging zitten. Omdat ik over online communities schreef, wilde ik wereldwijd zesendertig community leiders interviewen. Dat kostte ontzettend veel tijd. Ook het researchen duurde veel langer dan ik had verwacht, en daar kwam nog het uitwerken van alle interviews bij. Achteraf besef ik dat ik veel te ambitieus was. Als ik twintig personen had geïnterviewd, was het ook goed geweest. De lat had ik veel te hoog gelegd voor mezelf.

De drie maanden die ik voor het boek had uitgetrokken, werd uiteindelijk bijna anderhalf jaar. Niet alleen was ik daardoor qua tijd in de knel gekomen, ook financieel kwam ik in de problemen. Want in alle uren dat ik aan het schrijven was, en dat waren dus veel meer uren dan ik van te voren had ingeschat, verdiende ik ook niets. Lange tijd hield ik mezelf voor dat er niets aan de hand was, dat ik het wel zou fiksen. Ik stak mijn kop in het zand. Tot ik op het punt kwam dat ik mijn vaste lasten niet meer kon betalen. Toen viel er niets meer te ontkennen."

"Mijn manuscript lag inmiddels bij mijn uitgever, maar mijn geld was op. En zelf was ik ongelooflijk moe, na anderhalf jaar op de toppen van mijn kunnen te hebben gepresteerd. Ik was van plan om na het afronden van mijn boek snel een interim-klus aan te nemen die goed verdiende, zodat ik het financieel weer op poten had. Maar ik was daar in mijn overspannen toestand mentaal helemaal niet toe in staat, ik stond op het punt van instorten. Het was óf een burn-out oplopen of geld lenen om tijdelijk rond te komen. Het werd dat laatste."

Sparen en potjes 'voor later'

"Mijn ouders hadden gezien hoe hard ik had gewerkt aan mijn boek en zij zagen ook dat het niet goed met me ging. Ik had veel stress over de rekeningen die bleven komen terwijl er niets binnenkwam, daar lag ik echt van wakker. Mijn ouders boden aan om mij geld te lenen. Dat was heel moeilijk om dat aanbod aan te nemen. Ik wist dat ik het nodig had, maar het druiste in tegen alles waar ik voor stond: zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Goed op je geld letten, sparen en potjes 'voor later' maken, zo ben ik opgevoed. Ik schaamde me rot dat ik dit geld moest lenen, het ging om vijfentwintighonderd euro."

"Een paar maanden later moest ik nog meer geld lenen, namelijk vijfduizend euro, van mijn zus. Om geld uit te sparen deed ik zelf de marketing van mijn boek dat eindelijk uitkwam. Ik vond het belangrijk om een lanceringsfeestje te geven, anders zou mijn boek geruisloos op de markt komen en was die anderhalf jaar die ik erin geïnvesteerd had sowieso voor niets geweest.

Dat feestje organiseerde ik low-budget, maar toch had ik daar geld voor nodig. Geld dat ik zelf niet had. Gelukkig hielp mijn zus mij uit de brand. Maar dat betekende wel dat ik in totaal een schuld had voor zeven en een half duizend euro. Dat is voor andere mensen misschien weinig, maar voor mij was het heel veel. Ik wilde het dan ook zo snel mogelijk terugbetalen."

"Gelukkig kon ik mijn ouders en zus binnen een halfjaar terugbetalen. Dat voelde zo goed, want ik hou er niet van om schulden te hebben. Ik heb een paar maanden goed op mijn uitgaven gelet – geen etentjes en nieuwe kleren meer – en was ontzettend opgelucht toen ik schuldenvrij was. Na het verschijnen van mijn boek kon ik even uitrusten, daarna ben ik weer gaan freelancen en kreeg ik steeds meer spreekklussen naar aanleiding van mijn boek.

Een boek dat trouwens een bestseller werd, dus achteraf ben ik ontzettend blij dat ik het nooit heb opgegeven. Want ik heb echt weleens momenten gehad waarop ik dacht: wat doe ik mezelf aan? Is het dit wel allemaal waard? Nu kan ik zeggen dat het dat zeker waard was. Ik run inmiddels een succesvol bedrijf in online communities waarin ik mijn droom – kleine ondernemers helpen aan meer klanten – waarmaak."

Lat iets lager leggen

"Ik heb geleerd dat ik eerder aan de bel moet trekken als het niet goed met me gaat, en dat ik niet alles alleen kan doen. Plus: de lat mag best iets lager gelegd worden. Ik weet nu dat ik beter voor mezelf moet zorgen en nooit meer in de positie wil komen dat ik geld moet lenen. Maar ik heb ook geleerd dat het soms best fijn is om hulp te vragen en te mogen ontvangen. Ik kan altijd op mijn familie bouwen, en dat is een mooi en waardevol besef."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl