'Prinses Amalia gaat volgens mij een geweldige koningin worden'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week ziet ze prinses Amalia praten met journalisten en is ze zwaar onder de indruk. "Wat een scherpe meid zeg, voor die leeftijd!"
We zaten aan tafel. Olle (7) en Puk (10) hadden muntjes van 5 cent uit hun spaarpot gehaald om ze schoon te maken met een doekje en koperpoets. Ik struinde de kranten af op mijn mobiel. De Oranjes hadden hun jaarlijkse fotoshoot gehad, las ik.
Ik keek naar de foto’s en de outfits van de prinsessen. "Kek pak wel, van prinses Alexia", mompelde ik. "Wat mama?", klonk het in koor. "Niets", zei ik en googelde de outfit, die een 'co-ord' scheen te heten en nu in de uitverkoop bleek te zijn.
Slecht rapportcijfer
Daarna keek ik naar het interview met de koninklijke ouders en dochter Amalia. Niet omdat ik zo'n groot fan de Oranjes ben. Sterker nog: Griekenland, feestjes met te veel mensen in coronatijd, onduidelijkheid over hoeveel geld het koningshuis bezit: ik vond het maar raar, allemaal. Onnavolgbare antwoorden, zoals die opmerking over Poetin, maakten het er niet beter op. Ik snapte wel dat de koning van het volk een slecht rapportcijfer kreeg.
Maar prinses Amalia, constateerde ik tot mijn verrassing op deze lome zondagochtend, dat was even andere koek. "Wat een scherpe tante!" liet ik mijn gezinsleden weten. "De vragen van die journalisten zijn echt bijzonder irritant, maar wat slaat zij zich hier moedig doorheen, zeg!"
Allemaal ingestudeerd
Tuurlijk, ze frummelde met haar vingers van de zenuwen. Tuurlijk werd een vraag over de liefde vakkundig in de kiem gesmoord. Maar potjandorie, je zou maar achttien jaar zijn en dit soort vragen naar je hoofd geslingerd krijgen. Over hoe het is dat je een kamer in Amsterdam scoort terwijl er zoveel studenten zijn die dat niet lukt. Over het halen van haar jachtdiploma en hoeveel protest daarop is.
Ze bleef rustig, ze antwoordde keurig en met waardigheid en liet merken op de hoogte te zijn van de problemen in onze samenleving. Ze toonde dankbaarheid. "Dat is allemaal ingestudeerd", zei manlief, die de papieren krant omsloeg. "Dus?", antwoordde ik, "ik vind het alsnog heel knap. Achttien is ze pas, hè? Dat belooft nog wat, hoor. Volgens mij gaat ze een geweldige koningin worden."
Ga er maar aanstaan. Met alle crises die we de komende jaren het hoofd moeten bieden. Met politici die weinig daadkracht en leiderschap vertonen. En nu was er opeens een prinses die het leek te begrijpen. Die haar toelage had ingeleverd. Die Politics, Psychology, Law and Economics ging studeren om problemen vanuit vier invalshoeken te kunnen bekijken. In Amsterdam, tussen de paradijsvogels. In een studentenhuis, met andere, normale mensen (hoopte ik heel erg voor haar).
Lichtpuntje
Hier, aan de gezinstafel, op deze lome zondagochtend, tussen mijn driftig poetsende kinderen, zag ik een lichtje aan het einde van de crises-tunnel opdoemen en haar naam was Amalia. Niet als iemand die de volledige wereldproblematiek in haar eentje zou oplossen, ben je mal. Maar wél als een toekomstig koningin die op de hoogte was en de boel serieus nam.
En dat was in roerige tijden als deze al heel wat.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen