'De buurt ging tekeer: 'Asielzoekers opvangen? Dat ging mooi niet gebeuren!''
Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week hoort ze dat de komst van Oekraïense vluchtelingen niet gewenst is. "Een buurtbewoner had geklaagd over het uitzicht. Als ze erlangs fietste."
Olle (8) had gespeeld bij een vriendje dat hij al een tijd niet had gezien. Ik haalde hem op en zette mijn fiets in het gras. Op het parkeerterrein ernaast was een minidorp verrezen, bestaande uit bouwketen in hip donkergrijs. Een soort pipowagens 2.0, maar dan zonder wielen en strak en fris.
"Die zijn voor de Oekraïense vluchtelingen", vertelde Olle. "Fijn hè, mama, dat die zo’n mooi huisje krijgen?" Ik knikte: "Ja, ze zijn heel mooi. En het is heel fijn voor ze dat ze niet meer in oorlog hoeven te wonen." De huisjes bleken nog niet bewoond, zag ik toen ik bij het passeren een snelle blik naar binnen wierp.
De komst van Oekraïners in de buurt had de gemoederen de afgelopen maanden flink beziggehouden. In eerste instantie waren de vluchtelingen van harte welkom. Er werden enthousiast spullen ingezameld en een wethouder sprak trots over het gevoel van saamhorigheid.
De warme sfeer bekoelde vanaf het moment dat er brieven op de matten vielen en er druppelsgewijs meer informatie vrijkwam, via officiële en onofficiële kanalen. Toen bleek dat het misschien niet ging om tijdelijke opvang van een paar maanden, maar om jaren. Dat de opvang niet alleen gold voor Oekraïense vluchtelingen, maar ook voor statushouders.
Buurtbewoners in opstand
Dat veranderde de zaak. Asielzoekers in de buurt? Dat ging mooi niet gebeuren. Bij Oekraïense vluchtelingen hadden de bewoners toch een ander beeld dan bij asielzoekers of statushouders, las ik in het plaatselijke suffertje.
De gemeente maakte plannen voor andere locaties, maar ook daar kwamen buurtbewoners tegen in opstand. Middels petities en informatieavonden lieten ze weten waarom juist bij hén in de wijk wooncontainers geen goed idee waren.
De argumenten waren talrijk. Er was angst voor islamisering, bewoners hadden last van een lelijk uitzicht, kinderen konden nauwelijks nog in de speeltuin spelen. Ze wilden hier geen toestanden zoals in de arbeiderswijk een stad verderop. Wat die toestanden precies waren, werd er niet bij verteld.
Er was een buurvrouw die de wooncontainers niet kon zien vanuit haar huis, maar toch had geklaagd over het uitzicht. "Want ik zie ze toch als ik erlangs fiets?", had ze met overslaande stem laten weten tijdens een voorlichtingsavond. Mocht iemand nog de petitie willen ondertekenen, dan konden ze bij haar nog een briefje halen voor een handtekening, zo sloot ze haar verhaal af.
Een passende oplossing, voor iedereen
De mensen van de gemeente deden hun best. Ze snapten dat het verwarrende tijden waren, met al die crisissen waarin we zaten. Ze hadden misschien ook wel iets te snel knopen doorgehakt. Ze beloofden dat ze hun best zouden doen om een passende oplossing te vinden - voor iedereen. Om de tijdelijke huisjes op een plek te krijgen waar ze langere tijd zonder problemen konden staan.
Ik hoopte dat het in ieder geval voor alle partijen voor de feestdagen in kannen en kruiken zou zijn. Want een rustig kerstfeest hadden we met z'n allen wel verdiend dit jaar.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.