'Met een brok in mijn keel struinde ik door de gangen van de school'

Luizenmoeders. Knutselen met pleerollen. IEP-advies (eindtoets die de verplichte vaardigheden aan het einde van groep 8 meet, red.) waar niemand wat van begreep. Voor Puk zat de basisschool er bijna op. Na een week vol toetsen voor haar voorlopig advies werd het tijd om middelbare scholen te bezoeken. 

De keuze voor de juiste school leek van levensbelang en de kinderen werden er intensief bij betrokken, ook in de klas. Waarop moest je letten? Ik had geen idee. Vroeger deden we maar wat. Ik koos mijn middelbare school omdat ik er tijdens de open dag tandpasta had leren maken. En dat vond ik cool. Punt.

Het bleek achteraf de juiste keuze, maar een heel doordachte strategie was het niet. Manlief had er ook nooit langer dan een seconde over nagedacht. "Kijk gewoon wat voor gevoel je erbij krijgt", adviseerde ik Puk, want als iets me belangrijk leek voor pubers, was het een school waar je je fijn voelt.

We meldden ons bij de ingang van de eerste school die op het lijstje stond. De kinderen kregen een rondleiding en een les, wij ouders mochten vrij door de school banjeren. Terwijl ik door de gangen struinde en de aanplakbiljetten las met oproepjes voor toneel en schoolkrant, kwamen warme herinneringen bovendrijven.  

Hormonen, verliefdheden en rokende docenten

Van het lawaai in de gangen bij het wisselen van de les, tongen op schoolfeesten en bessen met ijs, klaverjassen in het café om de hoek. Al die jaren, met al die hormonen, verliefdheden en vriendinnen. Lang geleden, een ander tijdperk, met rokende docenten die op schoolfeesten zelf ook dronken waren. 

Ik kreeg een brok in mijn keel. De gangen met bruine stenen, koperen plaatjes op de deur, ouderwetse prenten van paddenstoelen en kikkers. Deze plek leek me - ook al waren de tijden heel anders - net zo’n warme bubbel als mijn school was geweest.  

Ouders luisterden in de kantine naar het verkoopverhaal en stelden vragen die er niet toe deden. Samen met een andere vader rolde ik met mijn ogen, zelfs de vibe was net als toen. Inclusief irritante kinderen met irritante vragen en opstandige jongens met wie je tenminste kon lachen.

Puk stond al klaar toen ik naar buiten stormde. "Niet normaal dit toch, heb je ooit zo’n mooi gebouw gezien?", hijgde ik vol enthousiasme, "Zo tof, een schoolkrant en toneel. En dat grasveld! Heb je de lockers gecheckt en die mooie bibliotheek?? Man, wat een kicken school."

"Gewoon, gezellig"

"Wat vond jij?" Ik zag het al helemaal voor me. Mijn meisje hier, in dit prachtige Harry Potter-gebouw. Wat wilde een puber nog meer? Puk haalde haar schouders op. "Het is zo groot dat ik hier de weg kwijtraak", mompelde ze. "Kom we gaan, ik ben moe."

Bij de derde school was het raak. Waarom? "Gewoon, gezellig." Punt. Ook wat betreft keuzes maken bleek er maar weinig veranderd. Gelukkig maar. 

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.