Nederlandse in Turkije: 'De grond zakte onder mijn voeten weg'
De Nederlandse hulpverleenster Esther Kef was gisteren net aangekomen in de Turkse provincie Hatay, toen de regio getroffen werd door de tweede zware aardbeving. "Een uur daarvoor was ik nog op de vijfde verdieping van een beschadigd gebouw."
"We waren bezig een gewonde hond een verdoving toe te dienen. En opeens begint de grond te trillen. Ik begreep meteen wat er gebeurde, en tegelijk kon ik het totaal niet plaatsen. De grond zakte onder mijn voeten weg, ik wist echt even niet waar ik het zoeken moest. Dan besef je dat je heftige trillingen door je hele lichaam voelt schokken."
Esther Kef reisde drie dagen geleden naar Turkije. Via Istanbul vloog ze naar Adana, vandaar ging ze verder naar de stad Antakya in de provincie Hatay. Haar stichting Animal Heroes geeft noodhulp aan dieren in rampgebieden.
"Een vreemd, rommelend geluid", zo beschrijft ze het geluid van dat moment. "Het was het begin van de avond, het begon net een beetje te schemeren. De dierenarts en ik konden elkaar alleen maar aankijken. Muisstil waren we. Eerst hoor je alleen dat gerommel. Vervolgens hoorden we een gebouw, dat op nog geen 100 meter afstand staat, instorten. Een van onze teamleden - we zijn met z'n vieren - was toevallig net buiten een toilet aan het zoeken, en zag dat gebouw naar beneden komen."
Rennen, huilen, schreeuwen
Ze raakte haar besef van tijd kwijt, geeft ze aan. "Ik heb nog steeds geen idee of het 20 seconden duurde of een paar minuten. Mijn knieën beefden nog twee uur door. Achteraf had ik nog uren het gevoel dat de aarde trilde, dat de grond onder mijn voeten onvast was."
Na een tijdje verstomde het geluid van verwoesting en steeg het menselijke geluid op, zegt Kef. "Iedereen begon te rennen en te schreeuwen. Je voelde de paniek en de chaos. Vervolgens hoor je mensen huilen. En even later klinken overal sirenes."
Esther heeft zelf veel geluk gehad, beseft ze. "Een uur voor de beving was ik nog op de vijfde verdieping van een gebouw om een kat te bevrijden. Dat gebouw was beschadigd, ik heb geen idee of het nu nog staat. Gek genoeg had ik helemaal niet zo nagedacht over het risico van naschokken. Misschien naïef. Ik heb geluk gehad."
In auto geslapen
De situatie in het rampgebied is chaotisch, zegt ze. De stroom is na de beving opnieuw uitgevallen. Naar toiletten moet je zoeken - en naar medicijnen en medische hulpmiddelen trouwens ook. Veel hulpverleners slapen in tenten, tussen de dieren die ze opvangen en helpen. "De verwoesting is onwerkelijk. Ik navigeer door het gebied aan de hand van autowrakken en brokken puin: bij de rode Fiat onder een blok beton naar links, bij het ingestorte gebouw naar rechts."
Afgelopen nacht bracht ze door in de auto. "We sliepen met z'n drieën in de auto. Ik heb nog kunnen slapen ook, zo moe was ik."
Nu staat ze 'in de overlevingsstand'. "De shock zal later wel komen. Vandaag zorgen we voor de dieren die hier zijn. De afgelopen dagen zijn hier 300 dieren gebracht, daar hebben we onze handen vol aan. Gisteren lukte het niet een hond met een gebroken rug te euthaniseren, omdat we geen middelen hadden. Ik hoorde hem kermen van de pijn. Gelukkig kon een Duits team hem wel uit zijn lijden verlossen."
Vandaag geen reddingen
Het is verboden vandaag verder te zoeken naar achtergelaten dieren. "We hebben een lijst met 400 adressen waar dieren zitten die ons nodig hebben, maar we mogen niet de stad in om de dieren te redden, omdat de gebouwen te onveilig zijn."
De 'enorme paniek' van gisteren gaat langzaam liggen, al is de schok bij veel Turkse hulpverleners en bewoners nog voelbaar, zegt Esther. "Je merkt dat de mensen veel meegemaakt hebben. De omstandigheden waren al erbarmelijk, en nu komt dit er nog eens bij."
Eerder maakten we deze video over de naschokken in Turkije:
