Nog voor 190 miljoen aan flexwoningen in opslag ministerie
Het zou een oplossing moeten zijn voor de woningnood in ons land, maar de inzet van flexwoningen door het Rijk lijkt uit te draaien op een fiasco. Van de 2000 aangekochte flexwoningen zijn er tot nu toe slechts honderd geplaatst.
Vorig jaar besloot de inmiddels demissionaire minister Hugo de Jonge (Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening) 2000 flexwoningen aan te schaffen. De bedoeling was om gemeenten te helpen door snel deze tijdelijke woningen neer te zetten.
100.000 euro per stuk
Daar komt in de praktijk echter weinig van terecht. Er zijn nog maar honderd woningen geplaatst. De andere 1900 flexwoningen staan nog in de opslag, bevestigt een woordvoerder van het ministerie. Ze voldoen niet aan de wensen van gemeenten. En daarom willen ze die flexwoningen niet hebben, meldt de Volkskrant.
Voor de aankoop van de flexwoningen kreeg het Rijksvastgoedbedrijf een budget van 200 miljoen euro. Tot nu toe werden daar 2000 woningen van gekocht. Omgerekend werd er 100.000 euro per flexwoning uitgegeven.
Ministerie: geen mislukking
Toch is het geen mislukking, aldus het ministerie. De verwachting is namelijk dat er 1100 flexwoningen op korte termijn geplaatst zullen worden. Gesprekken hierover met gemeenten zijn volgens het ministerie in een 'afrondende fase'.
Over nog eens 600 woningen die dan nog in de opslag staan, worden 'verkennende gesprekken' gevoerd. "Minister De Jonge blijft geloven dat tijdelijke bouw sneller kan dan gewone woningbouw en een goede oplossing is om op de korte termijn iets te doen aan de woningnood", aldus het ministerie.
Kapitaalvernietiging, noemt architect Harvey Otten het plan. "Het is duur, er komen kwetsbare mensen op plekken te wonen die daar eigenlijk niet echt toe bedoeld zijn. En de tijdswinst is beperkt", somt hij op. Want ook het neerzetten van flexwoningen kan door bezwaarprocedures lange tijd in beslag nemen.
Dure les
Hoogleraar woningbouw Marja Elsinga van de TU Delft is milder. "Ik vond het goed dat er iets daadkrachtigs gebeurde en te vroeg om van een fiasco te spreken."
Toch erkent ook zij dat er hoge kosten gemaakt zijn voor de flexwoningen. "Achteraf heb ik wel mijn vraagtekens of zo veel inzetten op flexwoningen de juiste stap is geweest. Het is een dure les dus laten we hopen dat er veel van wordt geleerd."
Niet zo veel tijdwinst
Zijn eigen bedrijf ontwikkelde onlangs woningen in een leegstaande school. Dat duurde in totaal twee jaar, en leverde permanente woningen van 90 vierkante meter op. Een stuk groter dan de 30 vierkante meter die flexwoningen volgens Otten doorgaans zijn.
"Het blijft echt wel zo dat het vinden van locaties sneller gaat bij flexwoningen dan bij permanente bouw. Maar de tijdswinst wordt relatief kleiner", vult Elsinga aan. Dat komt volgens de hoogleraar omdat ook permanente bouw steeds vaker modulair en industrieel kan.
Magere investering
Het argument dat flexwoningen goedkoper zijn, gaat met dat aantal vierkante meters ook niet meer op, stelt Otten. "Je zit zo op de 2000 euro per vierkante meter. Daar kun je ook een reguliere woning voor bouwen." En die blijft staan, waardoor de investeringen die gedaan worden, zoals in fundering en aansluitingen voor water en elektra, niet voor niets zijn.
Elsinga denkt dat het nog goed kan komen met de flexwoningen. "Het belangrijkste is dat het imago van de woningen verbetert. Nu denken mensen vaak aan statushouders in containerwoningen. Daar komen veel van de bezwaren van omwonenden vandaan."
Andere aanpak nodig
Om dat te bereiken moeten flexwoningen wel op een andere manier gebouwd worden. "Het moet meer op maatwerk kunnen. Dat maakt het mogelijk dat mensen eigen voorkeuren kunnen hebben en ook kan er dan meer op locatie worden aangepast waardoor meer locaties mogelijk worden."
Toch is er ook volgens Elsinga maar één echte oplossing: permanente woningen. "Daar moet natuurlijk ook gewoon haast gemaakt mee worden."