'Wanneer (en hoe) verklap je het geheim van Sinterklaas?'

Met de bekendmaking van de nieuwe klassenouders werd meteen de vraag gesteld: "Welke kinderen geloven NIET meer in Sinterklaas? Willen degenen met kinderen die NIET meer geloven, dit doorgeven?”

"Tim begon zoveel kritische vragen te stellen, die hebben we maar ingelicht." "Nee, Noa gelooft niet." "Al jaren niet meer." Berichten druppelden binnen. Ouders, recalcitrant als ze zijn, reageerden ook als hun kind nog WEL geloofde. Handig, omdat manlief en ik zo extra goed konden inventariseren hoe het écht zat met het geloof in de klas.

Bijna al Olles vriendjes geloofden niet meer. Ik vroeg manlief of we met Olle 'Het Gesprek' moesten voeren. Maar dat wilden we allebei liever niet. Hoe heerlijk was het voor Olle, dat hij in deze donkere maanden van kou, torenhoge energierekeningen en oorlog om de hoek zich nog een jaartje kon laven aan de magie van Pieten en pepernoten? 

Wie waren wij om de glazen van zijn fantasie in te gooien? Vorig jaar was Olle nog bijzonder geschokt toen de grootste eikel van de klas tegen hem had gezegd: 'Sinterklaas zijn baard is nep en van plastic'. Dat had ik toen nog snel kunnen wegwuiven, maar of dat dit jaar ook zou lukken, daar was ik niet zo zeker van. 

Als een lopend vuurtje

Die grootste eikel van de klas, dat was degene die we extra goed in de gaten moesten houden. Dachten we. Maar ondanks de pogingen van ouders en juffen om het geheim nog geheim te houden, bleek de waarheid over Sint inmiddels als een lopend vuurtje door de klas te gaan. 

En toen was daar opeens de vraag, op een late maandagmiddag. "Wat denk jij mama? Bestaat Sinterklaas?" Ik riep manlief er snel bij. "Wat denk je zelf?", vroegen we hem. "Nee, ik wil het van júllie weten", zei hij, zijn armpjes over elkaar heen geslagen.

Ik zuchtte. En stamelde: "Nou, je bent zo’n grote jongen nu, dat het maar tijd wordt om uit te leggen hoe het zit (stilte…) Sinterklaas bestaat niet." Ik had tranen verwacht, ongeloof, maar er kwam een trotse blik: "Ik wist het wel! En hoe komen die cadeaus dan elk jaar hier?" "Die kopen wij."

Olle was even stil. "Dankjewel voor de cadeautjes", zei hij met een klein stemmetje. En omdat hij toch ook een beetje angstig was dat alles nu zou veranderen, voegde hij eraan toe: "Maar niets wordt anders hè, behalve dat ik nu weet dat Sint nep is?"

Magie van Sinterklaas

Ik beloofde hem dat niets anders zou worden. We zouden die magie van Sinterklaas zo lang mogelijk proberen vast te houden. Met of zonder geloof. En met een heleboel cadeaus. Die hadden we allemaal wel verdiend, vond ik.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.