'Het lijkt wel een vloek, die studiedagen. Ze komen altijd op een onhandig moment'

De eerste studiedag vond sneller plaats dan gedacht. Het lijkt wel een vloek met die studiedagen: hoe vaak je ze ook in je agenda noteert, ze komen altijd onverwacht en op een onhandig moment. Als er dertig deadlines in je nek hijgen, bijvoorbeeld.

In een poging om nog een beetje te kunnen werken, besloten Puk (10), Olle (8) en ik dat we ’m maar moesten doorbrengen in het indoor speelparadijs in de buurt. Zo kon ik nog een paar uurtjes tikken terwijl de kinderen hun energie kwijt konden zonder thuis de boel te slopen.

"Het ruikt nog net zo lekker naar kinderzweet als vroeger", mompelde ik toen we binnenstapten, en ik hing mijn jas op de enige stoel die nog vrij bleek. Tafels en stoelen waren bezaaid met jassen, schoenen en lunchboxjes, ook al stond overal met grote koeienletters dat eigen consumpties verboden waren. Ik installeerde me achter de glijbaan. Puk en Olle sprintten weg. 

Na een minuut begreep ik waarom deze plek niet bezet was. Peuters kropen onder een gigantisch net via een trap in een buis naar boven, om vervolgens op een soort matje de glijbaan af te gaan. Kinderen die nog net niet iets zelf konden, werden door onhandige ouders door de tunnel gesjord. Eén moeder zat met haar arm een beetje klem in het net, zag ik. 

Flatsen Fristi en kleffe tosti's

Het peutergegil weerkaatste in de buis op hoog volume en kraste in mijn oren. Ik begreep meteen: geconcentreerd werken deze studiedag zat er niet in. De weeë geur van flatsen Fristi maakte de boel er niet beter op. Een oma, een tafeltje verderop, keek me vragend aan. 'Waarom is er niemand die die krijsende peuter komt troosten?" Ik haalde mijn schouders op. 

Puk en Olle kwamen na een half uur met rode konen en bezweet voorhoofd aan gerend. "De hele school is hier, en we kwamen Noa en Jonathan tegen van de Regenboog, en Hannah van de Beatrix. Echt iedereen is er!" "Goh, je meent het", mompelde ik weer en schoof twee witte kleffe tosti’s richting de kinderen. "Zo lekker!", riep Olle uit terwijl hij in rap tempo zijn tosti naar binnen schoof.

Op Twitter lees ik het bericht van een moeder ergens aan de andere kant van het land dat het zwembad uitpuilde met kinderen van de twaalf basisscholen uit de regio die allemaal studiedag hadden. En dat ze toen maar naar de bowlingbaan gingen, waar de meesters en juffen bleken te bowlen. Iemand reageerde erop met de mededeling dat zij de meesters en juffen weleens in de dierentuin was tegengekomen. Teambuilding, reageerde iemand anders (ik gokte een docent).

Zwaaien en wegwezen

Ik zuchtte, riep de kinderen dat het tijd was om te gaan. De krijsende peuter was inmiddels stil, maar had zijn ouders nog altijd niet gevonden. Ik zwaaide naar ‘m, maar hij bleef doodstil zitten.

Het was, al met al, best een geslaagde studiedag.

Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.