Lindy: 'Hij is in de verste verte niet meer de man met wie ik getrouwd ben'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Ruim tien jaar is Lindy (34) getrouwd met Jasper, maar als ze het opnieuw zou mogen doen, zou ze het misschien wel anders willen.
"Vier jaar geleden veranderde alles. Jasper, de man die ik ooit in de kroeg een patser vond, met wie ik trouwde in de kerk omdat hij dat graag wilde en met wie ik twee mooie dochters kreeg, sprak wartaal. We stonden in de boot en zouden gaan varen, maar hij noemde me Waalwijk en ik kon hem nauwelijks nog verstaan. Hij had gigantisch veel hoofdpijn zei hij, en even later was er een traumaheli onderweg.
'Neem maar afscheid', zei de arts, 'want we weten niet hoe dit afloopt.' Jasper kreeg een hersenbloeding en een aantal dagen later een herseninfarct. Hij kon niks meer. Hij kon niet bewegen, niet eten en hij kon zich niet uiten. Maar hij leefde. Na de intensive care ging hij van het ene naar het andere revalidatiecentrum en het eerste jaar ben ik elke dag bij hem geweest."
"De meiden waren toen één en drie jaar, dus het was aanpoten. Jasper had een goede baan, maar dat ging natuurlijk niet meer en ik moest ook tijdelijk stoppen met werken omdat ik voor hem moest zorgen, en voor de kinderen. Financieel was het een ramp, en inmiddels ben ik nog steeds elke week zoet met het regelen van potjes en fondsen voor alles in ons levensonderhoud."
Iedere week een strijd leveren
"Jasper woont nu weer thuis, en gaat een paar dagen per week naar een zorginstelling. Ik ben trots op de stappen die hij maakt en op hoever hij is gekomen. Hij kan weer praten, al is het wat langzamer dan voorheen en hij kan spelen met de meiden. Maar hij is in de verste verte niet meer de man met wie ik getrouwd ben.
Zijn sociale vermogen is hij kwijt, en overprikkeling maakt hem agressief. Dat is uitdagend met twee opgroeiende kinderen in huis. Hij kan gaan slaan als het het hem te veel wordt, dus ik moet continu alert zijn. Ik ben zijn rots in de branding, hij houdt nog veel van mij. Maar voor mij voelt het anders. Ik voel me vooral eenzaam. Ik mis een schouder, een partner en heb het gevoel dat ik iedere week een strijd moet leveren omdat we getrouwd zijn."
"Zouden we scheiden, dan kan hij niet meer thuis wonen en kan hij de kinderen niet meer zo vaak zien. Ook financieel loop ik dan ontzettend vast met alle regels en uitzonderingen, onduidelijkheden en logge organisaties. Als wij niet getrouwd waren, had het er voor mij iets eenvoudiger geweest, denk ik soms. Of ik echt weg wil, weet ik ook niet. Het is gewoon heel zwaar."
Nog een heel leven voor me
"We hadden allebei een grote vriendengroep, waren actief in het carnavalsleven en dat is allemaal minder, of zelfs weg. Vriendinnen zeiden: 'ik trek jouw gezeik niet meer' of lieten soms gewoon niks meer horen. Wat dat betreft is het helaas echt waar wat ze zeggen: in tijd van tegenspoed leer je je echte vrienden kennen. De mensen die ik nog spreek willen het vaak oplossen voor me. Ze denken mee, goedbedoeld, maar ik moet gewoon mijn ei kwijt. Soms heb ik rust nodig, soms moet ik letterlijk worden opgevangen. Dat is ook lastig natuurlijk.
En ik weet ook niet of ik dit zelf nog wel kan. En wil. We zijn op mijn 26e getrouwd, we hadden alles mooi uitgestippeld, van koophuis tot kinderen en nu lijkt mijn leven over. Als ik al in de zestig was, zou ik me er misschien makkelijker bij neerleggen, maar ik ben nog zo jong. Ik heb nog een heel leven voor me."
"Op een gegeven moment heb ik tegen Jasper gezegd dat ik ging daten, omdat ik ook een maatje voor mezelf miste. Dat vond hij naar, hij wilde zelf die positie naast mij houden, en zelf die kus van mij krijgen. En dat begrijp ik ook. Maar wij kunnen alleen nog praten over de dagelijkse dingen. Gesprekken over emoties en beslissingen gaat hij uit de weg.
Dus ik probeerde dat op een andere manier in te vullen. Maar ja, hoe? Dan was ik verliefd op een man, en vrolijk, en dan kwam Jasper in het weekend naar huis en leverde dat aan alle kanten gekrenkte hartjes op."
Eigen behoeftes aan de kant
"Of ik trof een man die sowieso bij zijn vrouw wilde blijven en niet te veel over mijn situatie thuis wilde horen. Prima, maar daar kom ik ook niet verder mee. Jasper wil nog wel mijn man zijn, maar hij kan dat niet meer. Soms legt hij een arm om me heen, en dat is fijn. Of spelen we even samen met de kinderen en kan ik genieten dat hij er is.
Als mantelzorger zet ik mijn eigen behoeftes makkelijker aan de kant, ik moet wel. En tegelijkertijd voelt het alsof ik langzaam aan het uitbreken ben. Dat is ingewikkeld."
Op papier gescheiden, wél blijven zorgen
"Ik heb weleens depressieve periodes gehad in mijn leven, en ik denk nu dat het misschien wel zo heeft moeten zijn. Dat ik die episodes heb moeten doormaken om dit aan te kunnen. Maar steeds vaker betwijfel ik of dat nog lukt. Ik word zo hard op dit moment. Ik ben snel boos en herken mezelf soms niet meer.
Ik zoek nu een manier om het financieel uit elkaar te trekken. Dat ik op papier gescheiden ben, maar wel voor hem kan blijven zorgen. En dan, wellicht, een man kan vinden die naast me staat en met wie ik een gelijkwaardige en liefdevolle relatie kan delen. En misschien, als ik niet getrouwd was, was dat anders geweest. Wat dat betreft is dit een liefdesles en een levensles in één."
De namen Lindy en Jasper zijn gefingeerde namen. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.