Marco Bakker voelt zich nog een jonge god
Marco Bakker mag er dan 75 levensjaren op hebben zitten en al een halve eeuw zingen voor de kost, versleten voelt de bariton zich nog absoluut niet.
In het AD zegt hij zich nog kiplekker te voelen. "Ik voel me, op wat kwaaltjes na, nog altijd een jonge god. Ik ben een mazzelaar met goede genen."
Aan een welverdiend pensioen moet Marco Bakker dan ook niet denken. Binnenkort begint hij met zijn collega's en vrienden Ernst Daniël Smid en Henk Poort aan een concertreeks als De 3 Baritons. Later volgen optredens in Bonaire, Aruba en Curaçao, een hoofdrol in de opera La Traviata en een groots jubileumconcert in Carré. "Tot de jaarwisseling, zo heb ik uitgerekend, sta ik nog vijftig keer op de planken. Best veel eigenlijk voor een senior als ik." Zijn leeftijd levert hem dan ook weinig problemen op. Al geeft de zanger toe dat hij tegenwoordig tijdens buitenconcerten thermoshirtjes draagt om een beetje op temperatuur te blijven. "Werkt perfect! En dat is dan ook echt de enige 'makke' die ik kan noemen."
Aan zijn stem en zijn concentratievermogen is niets te merken van de respectabele leeftijd van 75. Over die concentratie bestaan volgens de bariton veel misverstanden. "Sterallures heb ik totaal niet. Misschien heb ik die naam, omdat ik rond optredens, door pure concentratie, iets minder benaderbaar ben", al grapt hij er nog wel bij dat hij sigaren heeft gerookt met Arnold Schwarzenegger en aan de bar heeft gehangen met Antonio Banderas.
Over zijn ongeluk in de Amsterdam ArenA in 1997 is al veel gezegd en geschreven, maar wegduiken doet Bakker er niet voor. En van een slachtofferrol wil hij al helemaal niets weten. "Ik ben geen slachtoffer. Ik heb iets vreselijks meegemaakt wat niemand zou willen: een vreselijk ongeluk! Zoiets uit je hoofd verbannen is onmogelijk. Het enige wat je kan doen, is leren dealen met wat je meemaakte en vervolgens proberen jezelf terug te knokken."