Merlijn Kamerling: 'Ik huil nog elke dag om mijn vader'

Toen Kamerling zelfmoord pleegde, was Merlijn 11. "Het was een bijzonder jaar", zegt hij. "Ik ging naar de brugklas en mijn vader ging dood." De auteur van Nu ik je zie vertelt het jaren moeilijk te hebben gehad met het verlies van zijn vader. Dat had vooral in zijn tienerjaren een grote impact. Hij wist niet wat hij met zijn leven aan moest. Nu beseft hij dat dat te maken had met zijn rouwproces.

Merlijn kon met niemand praten over zijn vader. Bovendien blowde hij veel. "Ik blowde om niet te hoeven voelen", zegt hij daarover. Uiteindelijk drukte een vriend hem met zijn neus op de feiten. Die hield hem voor dat bij de tiende sterfdag van Antonie ook aan hem dingen gevraagd zouden worden. Voor Merlijn was dat een eyeopener. Hij begon zich af te vragen hoe het eigenlijk echt met hemzelf ging. Toen besloot hij het boek te gaan schrijven.

Voor Nu zie ik je sprak Merlijn met veel mensen uit de directe omgeving van vader Antonie. "Ik wilde een oprecht verhaal", zegt hij daarover. De gesprekken waren soms onthutsend eerlijk. "Ik wilde weten hoe het echt was. Niet die geïdealiseerde versie van mijn vader die me meestal wordt voorgeschoteld omdat ik nou eenmaal zijn zoon ben."

Het was voor Merlijn een hele opgave om het boek te schrijven. Hij vroeg zich vaak af waaraan hij was begonnen. Nu zie ik je heeft Merlijn in ieder geval op het goede levensspoor gezet. Het heeft hem erg geholpen om over zijn vader te praten. Maar vrede met de dood van Antonie heeft hij nog steeds niet. "Ik huil nog steeds om hem en mis hem iedere dag", zegt hij in De Telegraaf.

Praten over zelfmoordgedachten kan anoniem: chat via www.113.nl, bel 113 of bel gratis 0800-0113

Merlijn bracht onlangs nog een eerbetoon aan zijn vader door een rolletje te spelen in de nieuwe clip van 'Mij Niet Eens Gezien' Hieronder vertelt hij over deze ervaring.