Roze wolk Dyantha Brooks ver te zoeken na bevalling: voelde niets

Vijf dagen voor de slopende bevalling is haar zoontje erg rustig in haar buik, terwijl hij juist altijd erg actief was. Het is algemeen bekend dat je kindje naarmate hij groeit minder ruimte heeft, maar volgens Dyantha was het contrast wel héél groot. Als ze besluit de verloskundige te bellen wordt ze doorgestuurd om een echo laten maken. Daar zakt de grond onder haar voeten vandaan als ze te horen krijgt dat de voeding van de navelstreng niet goed is en ze met spoed naar het ziekenhuis moet.

"Dat was een heel spannend moment", blikt het gezicht van Shownieuws terug. "We waren bang dat hij het misschien niet ging redden." In het ziekenhuis wordt ze meteen aan de apparatuur gelegd, waarna blijkt dat er niets aan de hand is - iets wat Dyantha niet vertrouwt omdat een kennis van haar net een traumatische ervaring achter de rug heeft. Dyantha staat er dan ook op te worden ingeleid en dat gebeurt dan ook.

Na een redelijk rustige zwangerschap belandt Dyantha opeens in een soort circus. Waarom de echoscopist met zo’n heftige boodschap kwam, is nooit duidelijk geworden. Volgens de presentatrice kan het een momentopname zijn. "Tuurlijk kan een baby wat stiller zijn, maar dit was een dag en nacht verschil. Ik wilde gewoon dat ‘ie kwam", vertelt ze in de podcast. Maar zo snel gaat dat niet, pas na vijf dagen komt het mannetje ter wereld. Na vier dagen wordt haar geadviseerd om naar huis te gaan, om zo de bevalling sneller op gang te brengen. Maar daar piekert ze niet over: "Ik wilde het ziekenhuis niet uit, dus ik ben daar gebleven."

Uiteindelijk komt de bevalling met pijn en moeite op gang. En hoewel ze het in het begin nog goed kan handelen, wordt het al snel ondragelijk. "Kruipen op de grond, al die dingen waarvan ik dacht: dat doe je niet… ik had ook een jurkje waar ik in wilde bevallen zodat ik nog een beetje leuk eruit zag. Ik dacht ook: ik doe mijn haar in een knot…. Niets van dat", lacht ze. "Ik zag eruit als een soort oervrouw die helemaal bloot over de grond aan het kruipen was en mijn haar in een soort van halve afro (…) Dat was een totaal andere setting dan dat ik gepland had."

Uiteindelijk krijgt ze ook een ruggenprik, iets waar ze eigenlijk fel op tegen is. "Dat voelde zó als falen", legt ze uit. "Maar eenmaal die ruggenprik, wat een verslossing! Achteraf dacht ik echt: waarom was ik zo trots en voelde dat als falen? Dat gevoel heb ik helemaal niet meer (...) Ik had er veel te veel verwachtingen van en van mezelf. Achteraf gezien had ik dat gewoon los moeten laten, ik had het gewoon een beetje moeten laten komen."

Dyantha krijg weer flink heftige weeën, maar kan ze op dat moment beter aan. Misschien omdat ze, toen de ruggenprik nog werkte, even op adem heeft kunnen komen én omdat de eindstreep in zicht is. "Ik ging echt van 0 naar 100 en dacht: hij komt nú en ik kan het niet tegenhouden. Ik was niet meer te stoppen." Uiteindelijk komt haar baby na vijf onrustige dagen ter wereld. "Dat was een moment vol ongeloof omdat je voor je gevoel een soort oorlog hebt overwonnen en niet kan geloven dat die oorlog ten einde is én dat die baby, waar je al negen maanden naar hebt uitgekeken, in je armen ligt. Het is zó cliché, maar het was het mooiste moment van mijn leven."

Al zit ze niet meteen op een roze wolk, omdat ze zo’n slopende dagen achter de rug heeft. "Ik had even niets, geen emotie en niet die intense liefde waar ik van had gedroomd. Ik stond gewoon onder de douche en dacht: wat is er allemaal gebeurd?"

Inmiddels is Davis een vrolijke en actieve peuter van bijna drie. "Ik vind moederschap het allerleukste wat er is", vertelt Dyantha. Maar daar moest ze wel in groeien. De presentatrice had namelijk zó uitgekeken naar die roze wolk, maar was de eerste paar dagen vooral aan het bijkomen. "Ik weet nog dat ik drie dagen na de bevalling huilend mijn moeder heb opgebeld en zei: misschien is het niet oké wat ik voel, want ik heb niet die intense liefde (…) Je weet dat je heel veel van je kindje houdt en dat voelde ik ook wel, maar het was niet dat hele intense waar ik op was voorbereid." 

Luister het hele verhaal hieronder: