Johnny de Mol vindt reisprogramma's even niet meer van deze tijd
Voor 'Waar is de Mol?', dat vanaf maandag te zien is op televisie, is het tiende en laatste seizoen aangebroken. "Ik heb krokodillen gevangen en de amazone afgevaren met een kano," vertelt Johnny de Mol (41), die het televisieprogramma de afgelopen vijftien jaar presenteerde, aan het ANP. Maar reizen is nu vanwege corona even lastiger en dus niet van deze tijd.
"We hebben zulke gave momenten meegemaakt"
Dat is niet de reden dat deze reeks van Waar is de Mol?, waarvoor Johnny met BN’ers de afgelopen seizoenen de hele wereld afreisde, in Nederland eindigt. "Dat hadden we eigenlijk al voordat corona uitbrak bedacht," vertelt de 41-jarige presentator. "Het is ook een mooie geste. Verre reizen zijn prachtig, maar we moeten ook ons eigen land waarderen."
In de laatste afleveringen van Waar is de Mol? reist Johnny door heel het land. Hij legt onder meer de Hunebed Highway af met Johan Derksen, die zelf in Drenthe is opgegroeid. Ook Sylvana Simons, Gordon en Sergio Herman zijn te zien.
In Nederland de hort op gaan levert volgens Johnny intiem materiaal op, zoals met Fred van Leer. "Fred is een echte spring-in-’t-veld, maar heeft ook een hele slimme en zakelijke kant." De twee beklimmen onder meer de Maastoren in Rotterdam waar ze samen uitkijken over Alblasserdam, waar de stylist vandaan komt. "Dan vertelt hij ineens over zijn vader, die hem altijd zei dat je mensen je moet laten onderschatten. Zo kom je als een duiveltje uit het doosje."
Johnny denkt met plezier terug aan vijftien jaar Waar is de Mol?. "We hebben zulke gave momenten meegemaakt. Ik was met Lange Frans in Swaziland, waar we lokale wiet hebben gerookt en knetterstoned in een grot hebben geslapen," blikt hij terug. "Maar het is klaar. Tijd voor nieuwe dingen."
Johnny wil zich nu zowel voor als achter de schermen meer inzetten voor de "kwetsbaren onder ons", zoals bij Restaurant Misverstand waarin relatief jonge mensen met dementie een restaurant mochten runnen. Johnny hoopt met zulke programma’s mensen "een luisterend oor te bieden, een schouderklopje te geven en door samen te lachen een goed gevoel te geven".