Tanja Jess zag transitie kind niet aankomen: 'Was geschrokken'

Het moment dat Tanja's kind met het grote nieuws kwam, schrok ze een beetje. 'Ik had het niet zien aankomen', schrijft ze. Haar man Charly was echter minder verbaasd. 'Hij komt uit een familie waar de mannen wat meer ‘macho-achtig’ zijn, terwijl de mannen in mijn familie eerder nerdisch en zachtaardig zijn. Ik zag Alice gewoon als een echte Jess.'

Het feit dat haar oudste 'zoon' een meisje blijkt te zijn, noemt Tanja een 'behoorlijk ingewikkeld proces' voor zowel haar dochter als het gezin. 'Toen ze ons vertelde dat ze dacht dat ze transgender was, was ik nogal verrast en ook een beetje geschrokken, want ik dacht: jeetje, wat staat haar nu allemaal te wachten. Ik had haar een makkelijker levenstraject gegund.'

Aan het eind van de basisschool merkten de ouders van Alice al op dat ze steeds somberder werd. Toen dachten ze nog dat het kwam door haar ADD-diagnose. Volgens Tanja vielen achteraf pas alle puzzelstukjes op hun plaats. 'Het duurde even voordat ze zelf wist waarom ze zich zo rot voelde. Maar dat moment kwam en toen hebben we haar eigenlijk direct op de wachtlijst laten zetten bij het VUmc, omdat ik wist dat die ontiegelijk lang was.'

Na twee jaar en acht maanden was hun dochter eindelijk aan de beurt voor haar eerste gesprek. 'Het is echt verschrikkelijk dat dit zo lang duurt. Aan de ene kant had zij die tijd nog wel nodig. Ik was er tenslotte met dat aanmelden heel snel bij omdat ik meerdere transgender personen ken en daardoor goed op de hoogte was.'

Omdat Tanja wist dat het proces zo lang zou gaan duren, hoopt ze met haar columns transgender-ouders wat wijzer te maken. 'Er is zo veel wat je niet weet als ouder, wat je allemaal moet uitvogelen en wat je kind al helemáál niet weet. Dus ik voel nu heel erg de behoefte om mijn opgedane kennis hierover te delen omdat ik zo veel reacties krijg via dm’s op social media van ouders die hetzelfde meemaken.' 

Je leest Tanja's hele column hier.