Vriendin Tahmina over Peter R.: 'Het is te onwerkelijk'
Tahmina Akefi (39), de vriendin van de overleden misdaadverslaggever Peter R. de Vries, heeft zich in de rechtbank uitgesproken over de 'onwerkelijke' moord op haar partner. Tijdens haar spreekrecht sprak ze over de plannen voor de toekomst, de gruwelijke daad en de woorden die de verdachten zouden hebben gebruikt in chatberichten over de schietpartij.
"Ik vraag me af hoe ik dit verlies ooit kan verwerken"
"Ik heb er lang over gedaan om woorden te vinden die in staat zijn de pijn te beschrijven. Ik zal een poging wagen. Ik heb geleerd dat woorden, hoewel ze veel kunnen, niet in staat zijn dit uit te drukken", zo begon Tahmina haar spreekrecht. Ze sprak over 23 juni, een van de dagen waarop een voorverkenning zou zijn uitgevoerd. Peter R. lanceerde die dag zijn stichting 'De Gouden Tip', die als doel had om het lichaam van Tanja Groen te vinden zodat de ouders van de student afscheid van haar konden nemen. "Op die dag waren ze bezig Peter van het leven te beroven", zei Tahmina.
Ze sprak over de plannen die ze nog hadden voor de toekomst. "Na de reis naar Berlijn zouden we naar Kroatië gaan. Om verder te werken aan een boek over onze liefde. (…) Een boek zou de liefde pas echt vereeuwigen", zegt Tahmina. Ze sprak over de laatste momenten van Peter. "De stappen die hij op 6 juli om 19.28 uur zette, moesten hem naar mij brengen. In plaats daarvan eindigde hij in het ziekenhuis. Mijn wereld stortte in toen ik hoorde dat Peter werd neergeschoten", vertelde de vriendin emotioneel. Wat ze aantrof in het ziekenhuis was 'te onwerkelijk en te vernietigend'. Ze beschreef hoe 'de ontkenning bleef' en er nog steeds is. "Een deel van mij staat nog steeds langs de kant van de weg."
Tahmina staart voor haar gevoel nog steeds naar haar telefoon, naar het Whatsapp-gesprek met Peter R. de Vries. Ze hoopt dat de 'vinkjes blauw kleuren', doelend op de berichten die ze naar Peter stuurde. Maar ze beseft zich dat dit nooit meer zal gebeuren. "Ik vraag me af hoe ik dit verlies ooit kan verwerken. (…) Ze zeggen dat het verdriet om het verlies van iemand, net zo groot is als de liefde die je voor iemand voelde. De liefde was immens, het verdriet eveneens."
Ook uitte Tahmina zich over de verdachten en hun woorden die ze uitspraken voor en na de moord, waarin ze bijvoorbeeld zeiden 'deze hond moet je hebben' en 'laat hem daar als een sletje achter'. Ze walgt van de berichten: "Over tien, twintig of dertig jaar zullen ze nog altijd als zout op een open wond voelen. De tijd heelt niet alle wonden. (...) De pijn wordt onderdeel van je leven. Maar minder wordt het nooit." Ze noemde het een helse beproeving om op 'amper twee meter afstand te zitten van twee kille moordenaars die een prachtig mens van het leven hebben beroofd'. "Elke idioot kan de trekker overhalen, dat blijkt weer. Maar om te praten, daar is lef voor nodig", zegt Tahmina.