Met het gezin op reis in een omgebouwde oldtimer: 'We gebruiken geen Google Maps meer'
Een camper kopen en met het gezin overal vrij naartoe reizen: het is voor velen een droom. Maar bij Jodi en Stef werd die droom werkelijkheid. Vier jaar geleden kochten ze een Hymer oldtimer uit 1992, 'een oud besje' dat veel liefde nodig had. Ondertussen is de camper volledig opgeknapt, heeft de vintage-look behouden en reizen ze overal naartoe samen met hun kinderen Raf, Pip en Lua (9, 6 en 3 jaar).
We spraken Jodi (@liefthuis) over de camperavonturen met het gezin én we loeren natuurlijk even naar binnen bij hun 'Perrie'.
Een camper kopen doe je niet zomaar. Wie kwam met het idee?
"Het hebben van een camper was al een droom als kind. Mijn ouders hadden er vroeger ook een, maar het moment dat ik erin mocht rijden werd -ie verkocht. Later huurden Stef en ik een camper voor een rondreis door Australië en Nieuw-Zeeland. Toen kreeg ik heel erg de hoop dat ik Stef kon verleiden om een camper te kopen en gelukkig had ik gelijk."
Uiteindelijk is de keuze gevallen voor...
"Een oude Hymer uit 1992. Deze viel op vanwege de gunstige indeling maar ook was het budgettechnisch een goede keuze. We wilden namelijk niet te veel geld uitgeven omdat het een test was, deze camper was een goede eerste stap. Daarnaast houd ik mega van de vintagelook, dus de uitstraling viel mij ook meteen op.
We hebben de camper wel echt op de gok gekocht. We vonden 'm via Marktplaats, maar hadden er niet veel verstand van. Wel hebben we 'm gecheckt op vocht en roest, vervolgens reden we een rondje en namen we 'm mee. We hadden ook niemand meegenomen, geen camperadviseur of iemand die er verstand van heeft, wat achteraf misschien niet heel verstandig lijkt."
Toch durfden ze deze de gok wel te wagen, waar ze uiteindelijk veel geluk mee hebben gehad. "Het enige wat we hadden was een nieuwe APK, 'alles' was volgens hen gecheckt. Achteraf bleek dat een vriendendienstje te zijn... Twee jaar later hadden we 'm opnieuw laten keuren, toen kwamen er ineens veel meer problemen boven water."
"De vrijheid en snelheid van het meteen 'vakantieklaar' zijn, is heel fijn."
Jullie camper heeft de naam Perrie gekregen, hoe komen jullie aan die bijnaam?
"Tijdens onze reis door Nieuw-Zeeland hadden we alleen onze oudste zoon Raf, hij was toen heel klein. Tijdens het rijden in de camper viel mij de Mithy camper erg op, dus elke keer dat ik er één zag zei ik: 'Hé, weer een Mithy.' Dit ving Raf op, maar hij kon de naam niet uitspreken, waardoor hij in plaats van Mithy, Perrie zei. Dat bleef de hele vakantie zo, dus toen we er zelf een kochten was de keuze van de naam snel gemaakt."
Wat is het leukste aan het hebben van een camper?
"Ik vind het rijden en reizen zelf het allerleukst, dat is heel gezellig. Maar het fijnste vind ik: je zet de camper neer, je ploft neer in je stoel en je hebt vakantie. We hebben eerder een vouwwagen gehad, dat is echt andere koek. De vrijheid en snelheid van het meteen vakantieklaar zijn, is heel fijn."
Wat is het meest bijzondere wat jullie met de Perrie hebt meegemaakt?
"Onze Perrie is ook ons trouwvervoer geweest, dus dat was wel heel speciaal. Vorig jaar zijn we in klein gezelschap getrouwd en ceremoniemeester reed ons - met de Perrie - naar onze plek. Daarna reed ik ‘m zelf nog een keer naar het publiek en reden we toeterend het terrein op."
Waar heeft de bus allemaal gestaan?
"In Frankrijk, Duitsland en Nederland. We houden heel erg van voor- en najaar in Nederland, dan is het minder druk en bouwen we zandkastelen aan zee. In de zomer is Frankrijk favoriet, dit jaar gaan we voor het vierde jaar op rij maar meestal naar andere plekken. Klinkt dat saai? We hebben wel wilde plannen voor Scandinavië, Schotland, overal en nergens. Maar we houden gewoon heel erg van de Franse zon."
Hebben jullie weleens pech onderweg gehad?
"Zeker, de eerste twee jaar allebei op de weg naar Frankrijk. Dat is het risico van een oude camper. Stef weet er ondertussen wel veel vanaf, dat is handig. Maar eerste twee jaar hebben we met hulp van anderen problemen onderweg moeten oplossen. Eén keer hadden we een diesellek. Toen heeft een Franse man, die geen Engels kon, ons geholpen.
Het jaar daarna hebben we opnieuw een APK laten doen, toen bleek de camper meer mankementen te hebben. We hebben toen alles laten maken en opknappen. Maar toen we vervolgens op vakantie gingen, stonk het ineens naar rotte eieren. Bleek dat – na wat research – onze accu te zijn. We konden absoluut niet meer verder rijden, anders zou de accu ontploffen. Toen dachten we wel: 'Gebeurt er straks elke zomervakantie wat?' Later bleek dat het heel makkelijk te vervangen was, nieuwe accu erin. En sindsdien loopt -ie als een zonnetje. Alles is opgelost.
Rijden met een camper is ook niet niks, leverde dat jullie weleens enge situaties op?
"Een keer wilden heel graag naar een waterval in Frankrijk. Maar de weg ernaartoe bleek heel druk met veel haarspeldbochten. Bij één bocht, konden we de draai net niet maken. Toen stonden we met de neus boven een afgrond en achter mij een flinke daling. Toen dacht ik: 'We moeten nu stoppen." Al helemaal met drie kinderen achterin. Uiteindelijk is Stef naar buiten gegaan en gaf instructies. Met de neus over de afgrond, maar wielen nog op de grond is het gelukt. Ik zat vol in de adrenaline en het heeft mij echt afgeschrokken. Sindsdien gebruiken we geen Google Maps meer, dat is voor campers niet goed ingericht."
Als je iets mag veranderen aan jullie camper, wat mis je nog?
"We hebben weleens gedacht aan een kleinere variant, maar dan mis je veel ruimte. Met de kinderen van deze leeftijd, zou ik niks anders willen. Hij is perfect zoals die is. Na een paar jaar misschien een slagje kleiner als de kids in de tent kunnen slapen. Maar het idee dat ik de camper weg doe, kan ik ook de kinderen niet aandoen. Die zijn verzot op de Perrie. Voor de komende jaren gaan we met de Perrie weg, daarna zien we wel weer verder."
