Sabijn flipt in De Moeite Waard?! in haar eentje een huis: 'Er is iets mis met mijn stresshormoon'

Een huis vol schimmel, vochtplekken, een gordijnrails in de muur én een inbouwfrituur. Verzakkingen, lekkages en een serre die volgens Bob "echt geen hol voorstelt". Je moet het maar durven om daaraan te beginnen. Bob had zijn twijfels en vroeg zich hardop af of ze snapte wat ze ging doen, en volgens Tijl was het "één grote rode vlag". Kan ze hier nog vanaf, vroegen ze zich voorzichtig af. Maar Sabijn barstte van de energie en was dolenthousiast. Ja, ze vond het doodeng, gaf ze toe, maar tegelijkertijd stond ze te popelen en hield niets en niemand haar tegen. 

'Allemaal mensen zoals jij'

In eerste instantie kende ze het programma De Moeite Waard?! niet en toch deed ze mee. Hoe kwam dat? Sabijn: "Mijn familie volgde het programma, maar zelf kijk ik geen tv en had er dus nog nooit van gehoord. Ze tipten het aan mij en vonden dat ik het vorige seizoen eens moest bekijken. 'Dat zijn allemaal mensen zoals jij', zeiden ze, en dus ging ik er eens voor zitten. Tijdens een van de reclames zag ik de oproep voor het nieuwe seizoen, waarna ik mij uit enthousiasme meteen heb aangemeld." 

Alles komt goed

Sabijn ging deze monsterklus helemaal alleen aan, en hoe! "Van tevoren had ik verwacht dat ik veel meer momenten zou hebben waarbij je er helemaal doorheen zou zitten. Maar die waren er niet", vertelt ze.

"Ik vond het wel pittig om goed voor mezelf te blijven zorgen. De balans tussen mijn werk, de verbouwing, de juiste mensen op de juiste dag op de vloer krijgen en ook het financiële overzicht goed bewaken was moeilijk. Maar ik heb wel geleerd: 'alles komt goed', ook bij een verbouwing."

Om alle ballen hoog te kunnen houden, draaide ze werkweken van 70 uur. "Ik werkte 36 uur op school en was daarnaast bijna altijd in het huis. Niet alleen om te klussen, maar ook het tekenen, nadenken en rekenen kost veel tijd. In de schoolvakanties kon ik knallen en écht even gas geven."

De hulp die ze daarbij kreeg van vrienden en familie was ook heel waardevol. Sabijn: "Ik dacht later, het lijkt op tv misschien alsof ik het alleen maar met anderen heb gedaan, maar ik stond zestig procent van de tijd alleen. Ook had ik het op voorhand niet afgesproken. Wel heb ik een actieve familie, die klussen leuk vindt. Dus het idee was: 'als je het leuk vindt om te helpen, zeker doen, maar hoeft echt niet.' Lang niet alle familie vond het leuk en kwam helpen, maar dat hoeft ook niet."

De potentie zien

"In het pand woonde voorheen een alleenstaande vrouw, die het helemaal heeft verwaarloosd. Gelukkig zie ik niet snel problemen, alleen maar mogelijkheden. Ik zag juist een huis met veel ruimte, een grote tuin en op een mooie locatie", aldus Sabijn.

"Iedereen om mij heen zei: 'je bent gek dat je dit gaat doen'. Maar ik dacht alleen maar, als dit huis is opgeknapt, dan is het fantastisch."

Ze stript uiteindelijk echt het hele huis, en alleen de buitenmuren blijven staan. Al moesten die er ook flink aan geloven: "De buitenkant was op een verkeerde manier geïsoleerd. Ze hadden er piepschuim tegenaan geplakt, daardoor kon je de muren overal induwen. Dat zag er misschien leuk uit, maar het was vooral heel slecht."

Niet alleen Sabijn was enthousiast over de verbouwing, ook de buurt was er blij mee. "Buurtbewoners vonden het leuk om te zien dat het oude, vervallen pand helemaal opgeknapt werd."

Hoogtepunten, dieptepunten en meevallers

Bij Sabijn is het glas voornamelijk halfvol, ze ziet graag de positieve kant van dingen. Maar tegelijkertijd is ze ook een realist en is het belangrijk om te weten wat je kan, en wat juist niet. Zeker in een project zo groot als deze. 

"Ik vond het iedere keer heel cool als iets was gelukt", vertelt Sabijn verder. "Je leert ook heel veel en het waren altijd supergezellige dagen. We hebben met tien man het hele dak eraf gehaald en dat is gewoon goed gegaan! Ik probeerde wel altijd goed voor mijn mensen te zorgen, met genoeg drinken en chocola. Maar dat is ook nog een extra klus naast het klussen hoor."

Die balans vond Sabijn wel pittig. "Het is veel, omdat je het allemaal alleen moet bedenken. Als je met zijn tweeën bent, kan je zeggen: 'als jij boodschappen doet, ga ik nu dit doen'. In mijn geval ging dat natuurlijk niet. Dat was ook meteen de grootste uitdaging denk ik. Goed functioneren op werk, sociaal leuk doen bij mijn vrienden, vriendschappen onderhouden en vooraf goed bedenken: als de klussers komen, moet alles helemaal klaar zijn voor ze."

Natuurlijk heeft ze ook wel tegenslagen gehad, al kijkt ze er niet zo snel negatief tegenaan. "Ik denk bij alles: komt wel goed. Ik had lekkages, verstoppingen en een balk die doorgezakt was. Maar je weet dat het kan gebeuren en daar stel je jezelf op in."

Al met al kan ze zeggen dat het voor haar allemaal juist mee is gevallen. "Dat klinkt misschien heel gek, maar ik vond het zó leuk om te doen. Ik wilde graag een huis verbouwen en nu blijkt dat ik het ook hartstikke leuk vond. Ondanks dat je hoofd elke minuut aanstaat. Ik houd gewoon van die uitdagingen."

Verkopen? Liever niet!

Sabijn besluit uiteindelijk om de woning niet te verkopen en er zelf te gaan wonen. "Op dit moment woon ik pas vijf weken in het huis en het is heerlijk. Heel rustig en heel chill. Ik vind vooral de woonkeuken en de tuin heel lekker. Ik leef vooral heel veel buiten en ben dan ook echt heel blij met mijn buitendouche."

Helemaal klaar was het huis nog niet bij de laatste opnames. "Er kwamen nog wat dingen op mijn pad. Zo was het riool onlangs verstopt. Ik had alles binnen al vernieuwd, maar er bleek nog een oud stuk onder de stoep aan de voorkant te liggen. Dat heb ik nog opengebroken, opnieuw gelegd en weer dichtgegooid. Uiteraard in afstemming met de gemeente."

Verder missen er hier en daar nog wat plinten en details, maar dat komt allemaal nog. "Ik wil boven nog een maatkast maken en een extra kast in de keuken. Daarna wil ik weer sparen voor kitesurfvakanties."

Blik op de toekomst

"Ik ga dit jaar in ieder geval niet op vakantie, het geld is op", gaat ze verder. "Ik vind het wel heel cool dat ik nu weer vrije tijd heb. Deze zomer wil ik mijn hoogterecord verbreken met kiten; dat is mijn volgende uitdaging. De afgelopen twee jaar heb ik maar heel af en toe kunnen gaan en ik heb het gemist. Vóór de verbouwing ging ik iedere keer als er wind stond wel kiten. Ik daag mezelf wel uit."

"Echte grote verbouwplannen zijn er dus nog niet, maar mijn brein bedenkt vast weer iets raars. Nu kan ik eindelijk wonen in het huis, ondanks dat nog niet alles is uitgepakt."

Op de vraag of ze dit in de toekomst nog eens zou willen doen, is ze heel duidelijk: "Ik zou het zeker nog wel een keer doen. Niet nu, maar wel in de toekomst. Mijn familie zei wel: 'we doen dit eens en nooit meer.' Dat snap ik ook. Ik zou het de volgende keer wel met iemand samen willen doen. Maar ik heb in ieder geval geleerd dat je zelf écht meer kan dan je van tevoren denkt. Ook heb ik geleerd dat alles weer goed komt én dat er iets mis is met mijn stresshormoon. Ik voel die druk gewoon niet.”