Zo gaat het nu met Willem en Mylène uit Uitstel van Executie

Willem en Mylène

Willem en Mylène kochten in de hitte van de markt in 2020 een prachtig huisje. Kant en klaar, tot in de puntjes afgewerkt. En dat kwam heel goed uit want Mylène was toen drie maanden zwanger van hun eerste kindje. 

Net als heel veel kopers in die tijd mogen ze het huis een half uur bekijken om vervolgens in een rap tempo te beslissen. “Vrijdag kijken en dinsdag voor 12:00 uur bieden. Doe een goed bod en het huis is van jou”, waren de magische woorden van de makelaar. Ook werd de druk nog even extra opgevoerd door aan te geven dat heel veel kopers in de rij stonden voor het huis. En dus legden ze een heel mooi bod neer, mét succes. Compleet verliefd op de woning en hoogzwanger van hun dochter Viënne kregen ze 5 maanden later de sleutel. Helemaal klaar voor het gezinsleven. 

Twee en een half jaar lang is er niets aan de hand. Ze ruiken of zien niets geks en wonen er hartstikke fijn. Totdat Willem de kachel wil schoonmaken en hierbij een emmer water laat omvallen. Door de hoeveelheid water krimpt de houten vloer en van de verzekering mogen ze een nieuwe uitzoeken. Voordat het vloerenbedrijf kan beginnen, halen Willem en Mylène alvast de radiator en de plinten weg. Dat blijkt het begin van hun nachtmerrie. 

Zwammen tot in de balken

Achter deze bewuste plinten ziet Willem verschillende takjes tegen de muur groeien en hoe meer plinten – en uiteindelijk de muur - ze weghalen, hoe groter het probleem (zichtbaar) wordt. 

Willem: “We hadden uiteindelijk één muur voor de helft opengebroken toen een professionele bestrijder de ‘takjes’ kwam bekijken. Je zag ze echt overal zitten. Het bedrijf vroeg ons nog ‘wil je de rest van de muren ook openhalen’? Liever niet, was mijn antwoord. Maar we hadden geen keus. Twee dagen later hebben we onze spullen moeten pakken. De zwam bleek overal te zitten, we konden tijdelijk niet in het huis wonen en zelfs een van de plafondbalken was al drie centimeter verzakt. Onze jongste dochter Elinn was toen net drie weken oud.”

Hulp van instanties? Die kregen ze niet

“In het begin dachten we nog; ‘ah joh, dit komt wel goed. De verzekering neemt dit over’. Maar het kwam helemaal niet goed” vertelt Willem verder. 

“De verzekering is zelfs nooit komen kijken en ze konden niets voor ons doen. We kregen geen vervangende woning, geen hulp, geen geld. Ik sprak één keer iemand van de gemeente, die wilde ons écht helpen. Deze persoon gaf meteen aan ‘dit kan niet, dit ga ik oplossen’. Die man moet nu, één jaar later, nog steeds terugbellen. Ze hebben ons echt laten zitten.”

Dit kan iedereen overkomen

Wat voor Willem en Mylène heel belangrijk is om duidelijk te maken, is dat dit probleem iedere huiseigenaar kan overkomen. Je ruikt het niet, je ziet het niet, je voelt het niet. Ze hebben dan wel geen bouwtechnische keuring laten doen, maar de kans is haast uitgesloten dat ze het dan wel waren tegengekomen. 

Een zwam kruipt overal onder én achter. Het vreet aan de houten balken die achter je keurig gestuukte plafond zijn weggewerkt en knaagt aan het houten geraamte dat achter die perfect gewitte muren is verstopt. Daar wordt bij een keuring geen gat in geboord om de status te bekijken. Er wordt hooguit op geklopt en als alles goed vast lijkt zitten krijgt dat onderdeel een vinkje op de lijst. 

Het huis heeft geen kruipruimte en dus kon de betonnen vloer onder het huis niet worden gecheckt. Was dat wél het geval geweest, dan hadden ze het probleem waarschijnlijk meteen gezien. Bij een bouwtechnische keuring gaat het om een visuele inspectie. Wat je niet ziet kun je niet weten, bevestigd later ook de schade-expert die het rapport heeft opgemaakt. 

Willem en Mylène hadden gewoonweg heel veel pech. De schade verhalen op de oude eigenaar van de woning lukte ook niet. De advocaat van het gezin heeft het 10 weken lang geprobeerd, maar vanwege te ouderdomsclausule in het koopcontract én de tijd die verstreken is sinds de aankoop, krijgen ze niets van de schade terug. 

Wil jij dit gezin helpen? Bekijk de crowdfundingpagina en doe een donatie!

Midden in je kraamtijd 

Omdat Elinn nog maar drie weken oud was moest er – midden in de kraamtijd van Mylène – een noodoplossing worden bedacht. Ze verhuisden naar een huisje op de camping in de buurt, logeerden even bij de ouders van Willem en hebben uiteindelijk de bovenverdieping van het huis ‘bewoonbaar’ gemaakt.

Mylène: “In het begin sliepen we met zijn vieren in de kamer van Viënne. Onze slaapkamer werd de woonkamer en als we wilden koken moesten we beneden door het opengebroken huis naar de keuken. Dat was eigenlijk geen doen. De zwam zag je overal en het huis was koud en vochtig.”

“In een open huis gaat ook alles na een tijdje stinken”, gaat ze verder. “Het plafond was verwijderd en de balken waren enorm aangetast. In de woonkamer stonden wel twintig palen om het plafond te stutten. Het is bizar dat we zo hebben gewoond, maar je doet het toch. Je gaat een beetje door op de automatische piloot. Je hebt je kinderen en je kunt én wilt ook niet de hele dag huilen. Je moet proberen er alles uit te halen wat erin zit. Ik ging maar door.”

Bellen en vertellen

Uiteindelijk heeft het gezin acht weken op de bovenverdieping gewoond en elke dag waren Willem en Mylène in de weer om hulp te zoeken. Ze bleven positief en dat is alleen maar te bewonderen.

Mylène: “ik heb geprobeerd om mailtjes te sturen naar alles en iedereen. RTL, Uitstel Van Executie, Omroep Brabant. Puur om maar mensen te vinden die ons konden helpen.”

“Ik weet nog dat ik een keer in de winkel stond en gebeld werd. Bleek het iemand uit het dorp”, vertelt Willem. “Die had een appartement voor ons waar we tijdelijk in mochten wonen. We hebben continu aan alles en iedereen ons verhaal verteld en uiteindelijk kwam er hulp. Uit allerlei hoeken en gaten kwamen de mensen ons helpen.”

Slopen en opbouwen

Nadat ze te horen krijgen dat ze voor een kleine prijs in een appartement mogen verblijven krijgt het gezin iets meer rust. Voor Viënne en Elinn kunnen ze het appartement met hun eigen spullen aankleden en ontstaat er langzaam een nieuwe basis. Maar hoe nu verder?  

Uiteindelijk moet de complete woning gestript worden en werkt Willem met vrienden, familie en allerlei mensen uit de buurt dag én nacht, vier maanden lang, aan de wederopbouw van hun nieuwe (t)huis. 

De lieve mensen zijn met meer

Willem: “Vergis je niet, we hebben zo ongelofelijk veel hulp gehad. Een van mijn beste maten is aannemer en heeft ons vanaf het begin geholpen. Elke dag kwam hij en de bon was nooit 100%.” 

Uit de hele buurt kwamen er in het weekend vrienden, mannen en jongens om te helpen waar ze konden. “Met periodes hadden we wel twintig man over de vloer. Grotendeels gratis of voor een kleine prijs. Het is onbeschrijfelijk hoeveel mensen ons geholpen hebben. We hebben echt de goede kant van de mens gezien in alle buurtbewoners en vrienden. Daardoor werd het verbouwen na een tijdje ook gewoon leuk. Muziek aan, pils erbij en doorwerken.”

Thuis!

Na vier maanden klussen is het gezin in januari 2024 weer in het huis getrokken. Mylène: “De eerste nachten dat we weer in ons huis sliepen waren zo onrealistisch. Het was heel raar maar ook echt zo fijn. Ik was toen vooral heel emotioneel, van geluk en blijdschap. We werden soms huilend wakker. Toen voelde je ineens ‘wauw, wat was dit heftig’”.

Willem: “Je zag ook dat de kinderen weer blij waren en dat doet zoveel met je. Het is voor ons heftig dat we in deze situatie zaten, maar voor de kinderen is het nog erger. Viënne wilde zo graag weer haar eigen huisje terug en langzaam kon ik ook met Elinn weer een band opbouwen.” 

“De eerste 5 maanden van haar leven was ik bijna nooit thuis. Ik werkte overdag, kwam heel snel eten en ging dan meteen door naar het huis. Ze (her)kende mij niet. Telkens als ze me zag moest ze heel hard huilen. Het is niet te beschrijven wat dat met je doet.”

En nu…?

Het huis is af, maar door de restschulden houden ze maandelijks niets over. Mylène: “We zijn zo dankbaar dat we hier weer kunnen wonen, maar we zijn nog steeds niet op het punt dat we echt rust kunnen vinden. We werken hard om de maandlasten te kunnen dragen. Het geeft niet en we kijken er positief naar, maar het is wel fijn om het boek een keer dicht te kunnen doen.”
 

Wat kun jij doen?

Samen met Uitstel van Executie is er een crowdfunding gestart om Willem en Mylène te helpen. Met de opbrengst willen ze heel graag de schuld omlaag brengen, zodat de maandlasten weer behapbaar worden. Dan kan het leven eindelijk echt weer een beetje beginnen.

Wil jij Willem en Mylène helpen? Bekijk de crowdfundingpagina en doe een donatie!

Willem wil er via zijn zangcarrière ook alles uit halen om de financiële zorgen te ontnemen. Wil je hem boeken voor een feestje? Ook dat kan! Bekijk hier zijn website.