Het geheim van Gideon Italiaander: 'Van goede handel gaat mijn hart sneller kloppen'

Acht zaken heeft Gideon Italiaander. Zeven in Amsterdam, een in Zaandam – al verdwijnt die laatste binnenkort, want het huurcontract loopt af. Elke dag gaat Italiaander al zijn zaken langs. En elke dag staat de opgewekte veertiger zelf achter de kassa. Wanneer we hem spreken is dat in zijn grote loods/winkel in de Havenstraat in Amsterdam-Zuid. Tientallen mensen scharrelen door de spullenzee.

Een oudere dame komt vragen hoeveel de doosjes Chinese penselen kosten. Italiaander: "1 euro per stuk." De dame: "Serieus? "Het is te goedkoop, ik weet het. Maar daar zijn we bekend mee geworden", zegt Italiaander. 

Snel loopt de dame terug om nog meer doosjes te pakken. "Dit noem ik nou echte Gideonhandel", zegt hij ondertussen. "Zeldzaam mooie handel voor een onweerstaanbare prijs."

Trailer per dag

Die handel kan dus van alles zijn, die prijzen zijn maar één ding: laag. Voor een paar euro koop je er boeken, koffiekopjes, beeldjes, schilderijtjes, (kinder)kleding, speelgoed, platen, noem maar op. Het aanbod wisselt continu, want elke dag arriveert er een trailer vol nieuwe handel uit Nederland, België en Duitsland.

Het assortiment van Italiaander bestaat uit oude en nieuwe spullen. De oude spullen komen uit inboedels of van veilingen, de nieuwe spullen zijn bijvoorbeeld restpartijen van groothandels of overproducties.

Je verkoopt goedkope spullen, maar je hebt wel acht locaties, je personeel, vrachtwagens; hoe kan dat?

"Doordat ik zo agressief ben met de prijs kopen mensen grotere aantallen. Dat is in ieder geval de bedoeling. Ik begin vaak met, bijvoorbeeld, 5 euro. Als het niet goed verkoopt ga ik meteen naar 2,50, naar 1 euro, enzovoort. De winsten per artikel zijn niet heel hoog, maar door de hoeveelheid heeft het zin."

Wil je iets zeggen over je omzet?

"Ik zit op anderhalve ton per week."

Maar je hebt hoge kosten.

"Gigantisch hoge kosten, echt niet normaal. Als je hoort wat ik aan vaste lasten heb, word je helemaal naar."

Je hebt sinds kort een winkel op het Leidseplein, in de oude H&M. Hoe dan?

"Dat werd me aangeboden: een contract van twee jaar, min een dag – anders krijg je allerlei huurrechten. Vastgoedmensen weten dat ik eerlijk ben; ik betaal niet de hoofdprijs, maar houd me wel aan mijn woord."

Ondertussen blijven mensen zich aan de kassa melden. Een grasmaaier, een etagère voor gebak en een oude reiskoffer worden verkocht. Duurder dan een tientje wordt het niet.

Alles kopen

Italiaander begon als achttienjarige op de Noordermarkt in Amsterdam. "Ik was in- en uitpakker bij een marktkoopman die tweedehandsboeken en platen verkocht. Ik vond de levendigheid leuk, de handel, de gezelligheid." Al gauw dacht hij: dit kan ik beter. "Ik leende geld van mijn ouders om een busje te kopen en zette een advertentie: 'Gideon koopt alles'."

Er is weinig veranderd. "Ik zeg nooit nee tegen handel waar ik winst in zie, dus ik moet genoeg winkels hebben om de handel te verwerken." Zijn verschillende locaties bieden hem de mogelijkheid te schuiven met het aanbod.

Hoe weet je of iets goede handel is?

"Als ik een plek binnenloop, weet ik gevoelsmatig al of het wat is. Dan hoef ik nog geen doos open te maken. Als ik voel dat er wat te verdienen valt, gaat mijn hart sneller kloppen. Dat is toch 24 jaar ervaring en intuïtie."

Je gaat vast nog wel eens de mist in, toch?

"Dat zijn de leukste verhalen, hè? Nou, ik kon laatst voor 40.000 euro van die Playstation 5 consoles kopen, dácht ik. Toen het aankwam bleek het niet om de console te gaan, maar om de batterij. Heb uiteindelijk maar voor 5000 euro kunnen verkopen. All in the game."

Dan nu een hoogtepunt.

"Ik had al het glaswerk van een Tsjechisch glasmuseum gekocht. Een deel daarvan had ik mooi uitgestald in de Beethovenstraat. De winkelmedewerker belde en zei dat iemand alles wilde kopen, voor hoeveel mocht het weg? 15.000, zei ik. Verkocht. 'Hou die klant daar', zei ik, 'want ik heb hier nog meer.' Toen ik kwam aanrijden stonden er drie witte limousines voor de deur met Irakese oliesjieks. Zonder blikken of blozen kochten ze al het glaswerk."

Hoeveel heb je daaraan verdiend?

"56.000 euro. Dat was wel even lekker, ja. Een bevrijdend moment."

Italiaander was een paar jaar eerder failliet gegaan, door een mislukt veilingavontuur in Deventer. "Ik had niks meer, alleen maar schulden. Maar ik heb iedereen terugbetaald, dus de mensen uit die tijd komen nog steeds bij me." Na zijn faillissement begon hij in 2004 vanaf nul, in de Havenstraat. "Het draait nu lekker, dit is een leuke tijd."

Ik las op Facebook, waar je 36.000 volgers hebt, dat een klant van jou zich afvroeg: 'What's next, de Bijenkorf'?

(Lacht) "Ik zou het zo doen!"