'Toen alles van Pokémon was uitverkocht, stapte ik over op het illegale circuit'
Freelance journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week probeert ze Pokémon-spullen te scoren voor kerst, maar dat blijkt onmogelijk. "Zou er geen zwarte markt voor die dingen zijn?"
"Kijk mama, dit is een heel dure, 380 punten waard.'' "Zitten ze daarom in die plastic hoesjes?", vraag ik, terwijl ik interesse probeer te veinzen voor Olles (7) Pokémonkaartjes. "Ja, en die is heel veel geld waard in het echt", zegt hij enthousiast. Ik trek mijn wenkbrauwen omhoog. "Hoe kom je er eigenlijk aan? Deze heb ik nog nooit gezien, geloof ik." "Geruild met Sem." "Oh."
Zo langzamerhand bestond het leven van Olle uit weinig meer dan Pokémon. Jongens sjokten door de buurt met stapeltjes kaartjes, die ze in donkere straatsteegjes uitwisselden. Sinds Sinterklaas dealden ze erop los. Kaartjes werden geruild, gekocht, weggegeven, bewonderd.
Ook Olle had kaartjes gekregen van Sinterklaas, maar inmiddels was zijn stapeltje op miraculeuze wijze gegroeid. Hij verklaarde: "Luuk heeft me vijf kaartjes gegeven voor mijn fireball", zei hij, en hij glom van trots. "Vreemd, deze kaartjes zien er heel anders uit?!", zei ik, terwijl ik mijn leesbril pakte. "Deze zijn nep, vast van AliExpress ofzo", antwoordde manlief. "Zou het? Zou er een illegale handel voor die dingen zijn?"
Die vraag werd beantwoord in de speelgoedwinkel. Kaartjes had meneer genoeg, maar nu had hij nog iets nodig om ze in te doen. Maar blikjes waren er in geen enkele speelgoedwinkel meer te krijgen. Verbaasd keek ik verkoper nummer 4 aan die nee schudde. "Slimme marketing", antwoordde hij. "Er is een nieuwe serie uitgebracht vanwege het 25-jarig bestaan. Alle verzamelaars, ook volwassenen, willen ze hebben."
En toen duwde de lockdown ons het illegale circuit in. Van Markplaats was de stap naar een foute Pokémonwinkel klein. Dat het geen echte winkel was, kreeg ik door toen ik tegen de verkoper zei: "Ik rijd vanmiddag wel even langs", en ik het antwoord kreeg: "Nee, ik doe ze wel op de bus."
Hogere straatwaarde
"De straatwaarde van die dingen ligt vast hoger dan de twee euro die ik ervoor ga betalen", zei ik tegen manlief, "zal ik er maar meteen een paar bestellen?" "Laten we eerst afwachten wat je krijgt, misschien is het slechte kwaliteit", zei manlief. Ik bestelde er één. Om te beginnen.
Het bleek topkwaliteit. Werkelijk waar, het blikje is zo mooi, dat ik er meteen méér wilde. Ook voor mezelf, om muntjes in te bewaren, ofzo. Maar eerst even afwachten of Olle ze gaat gebruiken. Want je weet het maar nooit, met die illegale handel. Daar kijken die kinderen misschien wel dwars doorheen.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.