Bram was als de dood voor honden, maar heeft er nu zelf eentje
Bang voor honden: veel mensen zullen het herkennen. Julisca's zoontje Bram raakte er zelfs door in een isolement. Maar hij leerde hoe hij het gedrag van honden moet interpreteren – en nu hebben ze thuis zelf een hond. Ze helpen anderen nu van hun hondenfobie af.
Vorige zomer werd een Syrisch meisje in Amsterdam door een hond in haar gezicht gebeten. Vandaag dient de rechtszaak tegen de eigenaar van die hond. Eerder maakten de ouders van het meisje al duidelijk dat ze een groot trauma voor honden heeft opgelopen. En ze is niet de enige: zo'n 5 procent van de bevolking heeft een angst voor dieren.
Meestal zijn die mensen bang voor honden, en dat komt lang niet altijd doordat ze een keer gebeten zijn door een hond, vertelt psycholoog Julia van Alphen. "Er zijn een paar factoren die van invloed zijn op het ontwikkelen van een fobie. De eerste: erfelijkheid."
Erfelijke fobie
Als er veel mensen in je familie zijn met een angststoornis, dan heb je zelf ook een grotere kans om er een te krijgen. "Maar of je er echt een krijgt of niet, heeft voor een groot deel te maken met je opvoeding. Als je moeder ontzettend bang is voor honden, dan is de kans groot dat je die angst van haar overneemt. Dan is je angst dus aangepraat. Je kunt ook nog een angst oplopen door iets wat je overkomt: doordat je bijvoorbeeld gebeten wordt door een hond."
Julisca Prins weet inmiddels alles van een fobie voor honden. Haar zoontje Bram liep er namelijk een op. "Hij heeft een angststoornis binnen het autismespectrum, waardoor hij heel veel verschillende angsten heeft. Eén van die angsten was honden. Het was zo erg dat hij in een isolement raakte. Hij durfde niet meer over straat te lopen, niet meer buiten te spelen. Dat was wel een probleem." Daarom ging ze met haar zoontje naar een angstbehandelcentrum.
Gedrag herkennen
"Daar werd hij langzaam steeds meer blootgesteld aan honden. Hij werd behandeld door een therapeut die allerlei verschillende honden meenam. Blaffende honden, springende honden, rustige honden. We gingen er iedere woensdag naartoe en het hielp echt goed. Totdat de therapeut ergens anders ging werken en mijn zoontje een andere behandelaar zou krijgen op een andere locatie. Dat leek ons met zijn autisme niet zo'n goed plan."
Na wat zoeken op internet kwam Julisca bij een stichting terecht die Bram kon helpen om van zijn angst af te komen. "Ze kwamen bij ons thuis om onze kinderen te leren hoe ze met een hond moesten omgaan. Bram was vooral bang voor de onvoorspelbaarheid van honden, dus hij leerde hoe hij het gedrag van honden kon interpreteren en hoe hij met honden om moest gaan."
Het gedrag van een hond
Is jouw kind bang voor honden? Dan kan het helpen om samen het gedrag van honden te leren interpreteren, en om te leren hoe je daarop moet reageren. Dit zijn een paar van de dreigsignalen van een hond:
- Als een hond je aanstaart, pas dan op: een hond staart vaak naar degene waar hij naar dreigt.
- Verstijven of verstarren is ook dreiggedrag. De hond blijft dan in een bepaalde houding staan.
- Een hond die zich bedreigd voelt, kan ook gaan blaffen of grommen.
- Sommige honden trekken hun lip op en laten hun tanden zien als ze zich bedreigd voelen.
- Voordat een hond je bijt, zal hij waarschijnlijk eerst happen. Het lijkt dan alsof hij mist, maar dat doet hij met opzet.
Meer info vind je op de website licg.nl, waar je ook tips kunt vinden over hoe je je kinderen om leert gaan met honden.
Dat ging zo goed, dat het gezin na afloop van de sessies een eigen hond in huis nam: Indy. Julisca gaf hem gelijk een zware opleiding tot autismebegeleidingshond, en samen met Indy helpt Julisca nu andere kinderen van hun hondenangst af. "Ik ga met Indy bij kinderen thuis langs, en leer ze dan hoe ze bijvoorbeeld kunnen zien dat een hond bang is en dat ze niet zomaar op een hond af moeten rennen. Ik leer de kinderen en hun ouders hoe ze veilig met honden om moeten gaan."
Volgens Van Alphen is dat inderdaad een manier om van je angst af te komen. "Graduele exposure, heet dat. Je stelt iemand dan langzaam steeds meer bloot aan zijn angst." Eerst kijk je samen naar een plaatje van een hond, dan naar een filmpje, en dan van een afstand naar een echte hond. "Zo kun je dan voor jezelf een soort angsttrap maken van dingen die je een beetje spannend vindt om te doen, naar dingen die je superspannend vindt en waarvan je van tevoren zegt dat je ze nooit zou doen."
Samen met psycholoog
Het liefst doe je dat samen met een psycholoog, zegt Van Alphen. "Als je jezelf blootstelt aan je angst, doe je natuurlijk allemaal dingen die je eigenlijk niet leuk vindt om te doen. Het kan zijn dat je dan subtiel vermijdingsgedrag gaat vertonen, waardoor je niet helemaal van je angst af komt. Dat je jezelf bijvoorbeeld wel aan je angst blootstelt, maar dat je dat altijd doet terwijl je partner je hand vasthoudt. Uiteindelijk durf je dan misschien niet in de buurt van honden te komen zonder je partner, en dat is ook niet handig."
Meer op rtlnieuws.nl: