Anne wil nooit meer blowen: 'Ik leefde in een roes'

"Ik ben altijd al onzeker geweest, en druk in mijn hoofd. Toen ik drie jaar geleden in een nieuwe vriendenkring kwam, werd me voor het eerst een joint aangeboden. 'Dit is geweldig, je wordt er lekker rustig en relaxed van', kreeg ik te horen. Dat leek me wel wat. De eerste hijsen die ik nam vond ik vies, het roken brandde in mijn keel. Maar ik werd er wel lekker loom van, en dat vond ik een fijn gevoel. Nu denk ik; wat stom dat ik er ooit aan ben begonnen – ook nog eens op relatief 'late' leeftijd. Had ik het maar nooit gedaan, want uiteindelijk maakte het zoveel kapot in mijn leven."

"Al gauw liep het blowen uit de hand. Eerst blowde ik vooral ’s avonds en in het weekend, daarna greep ik steeds vaker naar een joint. Zeker toen ik in de ziektewet belandde vanwege een voetoperatie en mijn mentale problemen – ik ben vroeger veel gepest en lijd daardoor aan een angststoornis. Omdat mijn werk wegviel, had ik weinig verantwoordelijkheden en kon ik gewoon mijn gang gaan. Uiteindelijk rookte ik zo’n zes á zeven joints per dag. Ik zat toen in een slechte relatie waarin ik niet gelukkig was. Die relatie ging uit.

Het blowen gaf me een lekker gevoel, even had ik dan geen last van stress of zorgen. Dan vergat ik alles – letterlijk, want ik had door het blowen een geheugen als een vergiet. Moest ik ergens een viercijferige code voor onthouden, dan lukt dat niet. Eén cijfer onthouden was al te moeilijk."

Bang om neergestoken te worden 

"Ik kreeg een nieuwe vriend. Hij blowde ook geregeld, dus hij zei niets over mijn hasjgebruik. Maar hij maakte zich wel zorgen om mij, omdat hij zag dat het niet goed ging met mij. Mijn angsten werden steeds erger. Ik kwam bijna nooit meer buiten, omdat ik door het blowen paranoïde werd. Als ik over straat liep, was ik ervan overtuigd dat ik achtervolgd werd. Of dat mensen steeds over me praatten.

Op een gegeven moment was ik zelfs bang dat ik zou worden neergestoken of doodgeschoten. Het liefst bleef ik binnen, veilig op de bank. Ik kwam bijna alleen maar buiten om voorgedraaide joints te halen. Gelukkig zat de coffeeshop om de hoek. Als ik high was, at ik ongezond en vrienden zag ik amper meer – alleen de vrienden die ook blowden. Mijn cirkel werd steeds kleiner. Als ik al een afspraak had, dan belde ik die vaak af. Ik voelde me depressief en futloos."

"Mijn drugsgebruik kon ik redelijk goed verbergen. Van hasj kreeg ik geen rode ogen, dus vaak hadden mensen het niet door dat ik onder invloed was. Maar eigenlijk was ik altijd stoned. Als ik daar nu op terugkijk, vind ik dat zo zonde. Er zijn in de twee jaar dat ik veel blowde zoveel leuke momenten geweest die ik amper heb meegekregen omdat ik stoned was. Dan ging ik bij uitzondering naar de bioscoop, maar kreeg ik nauwelijks iets van de film mee. Achteraf baalde ik daar dan van. Nu nog steeds merk ik dat ik me veel dingen uit die tijd niet kan herinneren. Ik leefde in een roes.

Soms raakte ik in paniek als mijn voorraad joints bijna op was, al kwam dat zelden voor omdat ik er altijd voor zorgde dat ik genoeg in huis had. Dagelijks kwam ik in de coffeeshop. Daar schaamde ik me totaal niet voor. Financieel trok ik het wel, omdat mijn vriend meestal de hasj voor ons betaalde. Vaak rookte ik met hem mee. Het geld dat ik zelf aan uitkering ontving, ging ook volledig op aan joints."

"Ik voelde me steeds slechter. Ik had nog steeds waangedachtes dat mensen mij pijn wilden doen en ik dacht dat niemand mij leuk vond. Ik was hartstikke depressief en kwam een jaar geleden zelfs op een punt dat ik niet meer wilde leven. Dat was echt mijn dieptepunt. Mijn vriend maakte zich zorgen en heeft zelfs een keer de politie gebeld omdat hij vreesde dat ik mezelf iets wilde aandoen.

Langzaam besefte ik dat ik door het blowen alles kapot aan het maken was. Ik deed altijd veel aan ballet, maar daar was ik mee gestopt. Ik was heel creatief en actief, ik kon zelden stil zitten. Nu hing ik maar wat rond in huis. Ik was begonnen met blowen om me beter te voelen, maar het tegendeel was gebeurd. Nooit had ik me zo slecht gevoeld."

Heb jij vragen over zelfmoord?

Stichting 113 Zelfmoordpreventie: bel 113 of 0800-0113 (gratis), of anoniem via de chat op de website 113.nl 

24 uur per dag bereikbaar, 7 dagen per week

"De suïcidale gedachtes waren voor mij een keerpunt. Zo wilde ik echt niet doorgaan. En ik besefte dat mijn leven voordat ik begon met blowen eigenlijk veel leuker was. Een halfjaar geleden besloot ik te stoppen met blowen. Cold turkey, ik wist dat minderen nog moeilijker was dan helemaal stoppen. Het lichamelijk afkicken was pittig en duurde zo’n twee weken. Ik was snel geïrriteerd en ’s nachts zweette ik mijn bed uit. Ik was opgefokt en wist niet wat ik met mezelf aan moest. Maar ik wist dat ik moest volhouden. Vaak ging ik dan maar schoonmaken, daar werd ik rustiger van.

Ik begon een paar weken later met EMDR en hypnotherapie om mijn trauma’s te verwerken. Langzaam ging ik me beter voelen. De mist trok weg uit mijn hoofd en ik werd minder paranoïde. Dat was al een enorme winst. Ook met mijn relatie ging het beter. Mijn vriend is sinds twee weken ook gestopt met blowen. Eerst zat hij in zijn eentje onder de afzuigkap met een joint, kijkend op zijn telefoon en volledig van de wereld. Nu kijken we samen een film, dat is zoveel gezelliger."

"Ik denk dat de nadelen van blowen worden onderschat. Mijn ouders wisten dat ik blowde en maakten zich ook wel zorgen, maar ze dachten ook dat het wel mee zou vallen omdat zij vroeger ook geblowd hebben. Hasj en wiet worden als onschuldige drugs gezien. En dat kunnen ze ook zijn, sommige mensen kunnen er heel goed tegen. Maar als je zoals ik al mentale problemen hebt, dan worden die alleen maar erger door het roken van softdrugs. Je dénkt dat je er rustiger van wordt, maar dat is niet zo.

Blowen maakt je heel onzeker. Het ervoor zorgt dat je nooit in een diepe slaap komt en dus nooit uitgerust bent, je krijgt er een slechte huid van en je bloeddruk en hartslag gaan omhoog, waardoor ik soms last had van hartkloppingen. En ik had vaak geen controle meer over mijn spieren. Hierdoor maakte ik soms een beetje spastische bewegingen. Ik ben ook gestopt met roken. Veel mensen denken dat roken stress verlicht, maar het levert juist heel veel stress op. Een paar seconden na een sigaret heb je alweer nieuwe nicotine nodig en dat veroorzaakt een stress-signaal. Dat wilde ik niet meer."

"Er zijn veel vooroordelen over mensen die jointjes roken. Dat het allemaal domme nietsnutten zijn, zonder opleiding. Terwijl ik een goede vriendin hebt die ook geregeld blowt én aan de universiteit studeert. Dat zegt allemaal niets."

'Ik krijg weer lucht'

"Het stoppen met hasj voelt voor mij als een enorme bevrijding. Ik voel totaal niet meer de verleiding om het weer te gaan gebruiken. Blowen doet mij niets meer. Als ik nu langs de coffeeshop loop, maakt de geur mij misselijk. Ik begin er echt nooit meer aan. Vroeger was een joint opsteken het eerste wat ik deed als ik ’s morgens wakker werd. Anders kon ik niet functioneren. Nu knuffel ik mijn hondje en neem ik een lekker kopje thee. Ik slaap nu ook veel beter. Ik heb astma en toen ik veel blowde, had ik soms ’s nachts het gevoel dat ik stikte. Nu krijg ik letterlijk weer lucht."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl