Fiona wil nooit meer verslaafd raken aan opiaten: 'Oxycodon controleerde m'n leven'

"Soms kijk ik naar mijn tweejarige dochter en word ik overspoeld door schuldgevoel en spijt. Ruim een half jaar van haar leven heb ik min of meer gemist. Althans: ik was fysiek wel aanwezig, maar mijn gedachten waren ergens anders. Het merendeel van de tijd was ik toen aan het spacen, terwijl ik bij mijn dochter had moeten zijn. Die tijd krijg ik nooit meer terug en dat besef doet echt veel pijn. Ik kan me er ook echt boos over maken hoe makkelijk opiaten door artsen worden voorgeschreven. Kon ik de tijd maar terugdraaien, dan was ik nooit met die troep begonnen."

"Ik lijd aan het Ehlers-Danlos syndroom. Dit is een afwijking aan het bindweefsel, waardoor mijn gewrichten makkelijk uit de kom schieten en ik veel last heb van pijn en ontstekingen. Maar twee jaar geleden was deze diagnose nog niet bij mij vastgesteld. Ik liep bij verschillende artsen, en het was gissen wat mij mankeerde. Feit is dat ik iedere dag ontzettend veel pijn had in mijn rug, heupen, knieën, polsen en vingers. Ik leek wel een bejaarde in plaats van een jonge moeder.

De huisarts schreef eerst Tramadol voor, maar daar kreeg ik spierspasmes van. Toen kreeg ik een recept mee voor de sterke pijnstiller oxycodon. Ik kreeg langwerkende pillen die ik ’s morgens en ’s avonds moest innemen en voor tussendoor kortwerkende pillen. Het werkte perfect. Eindelijk had ik geen pijn meer."

"Dat oxycodon zeer verslavend kan zijn, wist ik wel. Maar ik dacht dat mij dat niet zou overkomen. Ik was zó blij dat ik eindelijk geen pijn meer had. Ik had geen last van nare bijwerkingen en dacht dat ik ook makkelijk kon minderen als dat nodig zou zijn. Zo zie je maar hoe een verslaving je denkwijze vertroebelt. Ik leefde op de klok: ik keek de minuten weg tot ik weer een nieuwe pil mocht en smokkelde daar ook weleens mee."

Regelrechte junk

"Want intussen moest ik steeds meer slikken om de pijn weg te krijgen. Met als gevolg dat ik twee keer een overdosis nam. Een keer gebeurde het op de verjaardag van mijn nichtje. Mijn ademhaling stokte en ik zakte weg. Gelukkig kwam ik snel weer bij kennis, maar iedereen schrok zich wezenloos. Mijn man smeekte me om te stoppen met de pijnstillers. Maar toen merkte ik dat dat niet zo makkelijk kon. Oxycodon controleerde mijn leven. Eigenlijk was ik een regelrechte junk geworden."

"Ik vroeg mijn huisarts om hulp: ik wilde echt stoppen met de pijnstillers. Maar zij wuifde dat weg: ik slikte toch 'maar' vijf milligram per dag en ik was toch pijnvrij? Ze zag het probleem niet. Ik stond versteld, hoe kón dit? Toen ik korte tijd later weer out ging, belandde ik op de eerste hulp. Daar bleek dat ik nierstenen had ontwikkeld omdat afvalstoffen zich hadden opgehoopt in mijn nieren.

De arts daar zag een verband met mijn medicijngebruik en raadde me met klem aan om het gebruik af te bouwen. Maar ik wist dat ik dat niet kon, ik was te verslaafd. Bij mij was het alles of niets, ik moest er rigoureus mee kappen. Thuis heb ik samen met mijn man alle pillen in de vuilnisbak gegooid."

'Maar je kunt er toch wel eentje nemen?'

"Het afkicken was een hel. Een week lang was ik dood- en doodziek. Zweten, stemmingswisselingen, spierspasmes, misselijkheid en buikloop. Echt zoals je op tv een heroïnejunk ziet afkicken. Na die week ging het langzaam beter. Toch is het niet makkelijk geweest. Het was soms alsof er een duiveltje op mijn schouder zat en me influisterde: 'Maar je kunt toch wel een beetje nemen?' Maar mijn besluit om ermee te stoppen stond vast en gelukkig stond ik sterk in mijn schoenen.

Het gebruik van opiaten is een groeiend problemen in Nederland. Vroeger slikte je een paracetamol, nu worden probleemloos zware pijnstillers voorgeschreven. Huisartsen moeten patiënten die deze medicijnen slikken vaker terug laten komen en checken of het nog wel nodig is. En zeker niet klakkeloos herhaalrecepten blijven voorschrijven. Ik wil dat mensen zich bewust worden van het gevaar en de risico’s die bij deze medicijnen horen. Het is gewoon legale drugs, ik kan het niet anders noemen."

"Het is nu anderhalf jaar geleden dat ik ben afgekickt. Uiteindelijk bleek dat de pijn werd veroorzaakt door het Ehlers-Danlos syndroom. Ik kwam terecht bij een reumatologisch centrum, waar ik de juiste hulp kreeg door middel van fysiotherapie, braces en orthopedische schoenen. Ik heb geleerd om goed naar mijn lichaam te luisteren."

Rondlopen als een zombie

"Soms heb ik nog slechte dagen met pijn. Dan stel ik mezelf de vraag: wil je even door de pijn heen bijten of weer hele dagen als een zombie verdoofd rondlopen? Dan is de keuze snel gemaakt. Never nooit meer wil ik opiaten gebruiken. Blijkbaar ben ik verslavingsgevoelig. En dus moet ik wegblijven bij zulke middelen. Ik wil nooit meer van dosis naar dosis leven en alles in een waas beleven. Dat is geen écht leven."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl