Pieter: 'Hoe kom ik in hemelsnaam aan een vriendin?'

"Met mij en de liefde is het altijd een moeilijk verhaal geweest. Op school was ik een beetje een eenling. Ik had geen aansluiting met andere leerlingen en ging liever thuis gamen dan het hele weekend de kroeg in. Op het hbo was dat nog steeds zo, maar toch ging ik bij een studentenvereniging. Een vervreemdende ervaring. Nog steeds hoorde ik er niet echt bij en toen er zoenfeest georganiseerd werd, waarbij het de bedoeling was om zoveel mensen op één avond te zoenen, ben ik weggegaan. Ik vond het stuitend om te zien. Dit had helemaal niks met romantiek te maken."

"Misschien had ik helemaal niet moeten gaan. Maar ja. Ik had als enige op de vereniging nog nooit gezoend en dit zou een mooie kans zijn. Het deed me pijn dat ik nog nooit een vriendin had gehad en al mijn studiegenoten wel. Waarom lukte het hen wel en mij niet? Ik deed wel pogingen hoor, dan liep ik naar een meisje toe en maakte een praatje. Maar meestal hadden ze dan al een vriend, of ze vonden mij gewoon niet leuk.

Ik heb aardig wat afwijzingen moeten incasseren. Maar goed, ik ben geen uitgaanstype en die broeierige studenten, dat waren toch ook niet mijn mensen. Waar moest ik dan in hemelsnaam een vriendin tegenkomen? Ik deed wat pogingen bij datingsites zoals Lexa en Relatieplanet, maar als jongen van 18 kun je net zo goed tegen een kameel praten. Vrouwen krijgen wel tien berichten per dag, maar als man kun je gerust twee maanden wachten en dan nog loopt zo’n gesprek op niks uit. Zelfs online voelde ik me een buitenbeentje."

Lichtpuntjes van het leven

"Ondertussen liep mijn studie in de soep. Ik studeerde elektrotechniek en vond er niets aan, en thuis was het nogal onrustig met mijn broertje en vader die zo hun eigen sores hadden. Toen ook mijn oom nog overleed, kon ik de lichtpuntjes van het leven niet meer vinden. Ik stapte over naar een nieuwe studie en ging op aanraden van een docent met een psycholoog praten. Hij signaleerde wat kenmerken van autisme bij me en even later werd met een vlugge checklist de diagnose gesteld. Prima. En nu?"

"Na een jaar wist ik zeker dat ik ook geen docent geschiedenis zou worden. Maar wat dan wel? Ik schreef me in voor de opleiding journalistiek en dat leek de eerste twee jaar wel goed te gaan. Met de meisjes wilde het helaas nog steeds niet vlotten. Iedere afgefakkelde versierpoging deed ik af als een grapje, in de hoop mijn gezicht te redden.

Ik ging me steeds slechter voelen en uiteindelijk kreeg ik zo’n zware inzinking dat ik mijn bed niet meer uit wilde. Ik wilde niks meer. School ging slecht, thuis heerste er een zwijgcultuur en ik had nog steeds geen vriendin gehad. Ik voelde me heel erg alleen en kwam bij dagbesteding van de GGZ terecht. Daar heb ik waardevolle dingen uitgehaald. Ik zag in dat ik met mijn keuze om thuis te blijven wonen en geen studieschuld op te bouwen, ook een sociale ontwikkeling misgelopen was. Ik leerde vrienden maken en om met veel verschillende mensen om te gaan. En dat wederkerig contact heel fijn is. En ik ontmoette een meisje."

"We waren vrienden en konden erg goed met elkaar praten. In plaats van naar de les houtbewerken gingen we samen wandelen. Ze opende zich voor mij en we hebben zelfs geknuffeld. Toen hadden er al wel alarmbellen moeten afgaan. Uiteindelijk heb ik aan haar verteld dat ik nog nooit seks had gehad en zelfs nog nooit gezoend had. En dat ik het spuugzat was om maagd te zijn. Ik had een afspraak gemaakt met een prostituee en zelfs dat vertelde ik aan haar. De volgende dag kwam ze naar me toe en zei dat zij het wel met me wilde proberen. Seks dus. Ergens voelde het niet goed, maar ik stemde er toch mee in. Het was geen doorslaand succes, maar ook geen ramp."

'Ik zag te laat dat ze verliefd was'

"Voor mij was ze een reddende engel, want nu deed ik mijn eerste poging niet met een wildvreemde, maar met iemand die om me gaf. Ik ben blij dat zij de eerste was. Voor haar was het moeilijker, want haar smetvrees en angsten speelden enorm op. We zijn nog een keer gaan zwemmen en daarna trok ze zich steeds meer terug. Pas later zag ik in dat ze verliefd op me was, maar toen was het al te laat. Ik legde contact met een ander meisje binnen de groep en vanaf dat moment wilde ze me nooit meer zien. Ik begreep er niks van. Als ik had geweten dat ze verliefd op me was, had ik het allemaal totaal anders aangepakt."

"Nu, jaren later, heb ik eindelijk de woorden gevonden om mijn gevoelens uit te drukken. En ook om naar gevoelens van anderen te vragen. Ik heb haar nog eens gegoogled, en kwam tot mijn ontsteltenis een overlijdensbericht tegen. Navraag bij haar zus leerde me dat ze een overdosis slaappillen heeft genomen en daardoor zo lelijk gevallen is, dat ze overleed. Nog steeds denk ik: had ik haar kunnen redden? Wat nou als ik haar gevoel had onderkend? Dan hadden we nu misschien een heel mooie relatie gehad en had zij nog geleefd."

Duizend euro voor matchingsbureau

"Nu ik geleerd heb om mijn hart te openen en vrienden te maken, heb ik meer dan ooit ruimte voor een meisje. M’n studie heb ik schuldenvrij afgerond, maar een baan vinden als journalist lukt niet in de huidige tijd. Dus werk ik nu als taxichauffeur. Sinds kort ben ik ook uit huis, voorlopig in een anti-kraakwoning. Ik heb mijn hele leven hartstikke verstandig gedaan, maar soms vraag ik me af wat ik er nu aan heb. Door het lange studeren was ik overal de oudste en dus kwam ik op het hbo en nu op mijn werk bij de taxicentrale niet de vrouwen tegen die bij me passen.

Tinder heb ik even geprobeerd, maar dat vond ik vreselijk. Ik heb zelfs voor duizend euro een matchingsbureau ingeschakeld. Zonder resultaat. Nu zit ik op aanraden van een vriend op OkCupid, en heb ik af en toe een date. Er zit weer beweging in gelukkig. De alleenstaande moeders laat ik links liggen, want hoe kan ik een relatie aangaan met iemand met een kind, terwijl ik zelf nog moet ontdekken hoe het is om een relatie te hebben? Ik hoop uiteindelijk mijn eigen gezin te hebben, maar graag wel een beetje rustig aan."

De naam Pieter is gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.