Sofie verloor twee grote liefdes in juni: 'In Spanje viel hij voor m'n ogen dood neer'

Juni 2018. Sofie en haar vriend Mick (52) zijn op uitnodiging van een bevriend stel op vakantie in Spanje. "Ik heb Mick nog nooit zo gelukkig gezien als toen, daar in Spanje. Dat was hem ook aan te zien. Hij zag er zo relaxed uit, terwijl hij normaal gesproken een nogal zorgelijke uitstraling kon hebben", zegt Sofie. Daar, op die 'prachtige plek', met een berg achter en de zee voor zich, spreekt Mick al na vier dagen de wens uit dat hij daar oud wil worden met haar.

Die wens komt niet uit, want het leven van Mick eindigt daar op die prachtige plek. Sofie: 'Mick wilde – zeker voor zijn doen – die avond vroeg naar bed. Hij bleef ook maar zeuren waarom ik niet meteen met hem meeging. Ook klaagde hij over pijn in zijn schouder. Ik had toevallig lavendelolie meegenomen op reis dus ik was van plan om zijn schouder voor het slapen nog even te masseren." Sofie zit op bed als Mick even later lijkbleek uit de badkamer komt strompelen, hij hapt naar adem en Sofie kan hem nog net opvangen en daarmee voorkomen dat hij met zijn hoofd tegen de muur bonkt.

"Nadat ik de Spaanse alarmcentrale had gebeld, ben ik met beademing en reanimatie begonnen. Ik wist niet precies wat ik moest doen, maar de vrouw die ik aan de telefoon had, zei dat ik ermee moest doorgaan." Maar het mag allemaal niet meer baten, zo moet ook het toegesnelde ambulancepersoneel constateren. Mick overlijdt ter plekke, in de armen van Sofie. De Spaanse politie komt erbij om uit te sluiten dat het om een misdrijf gaat en niet veel later wordt Micks lichaam meegenomen. "Het ging allemaal vliegensvlug:  ik kon nog net zijn sieraden bij hem afdoen. Ik vond het belachelijk en mensonterend maar ik kon op dat moment niet eens huilen. Ik moest handelen, regelen en bellen."

Sofie moet onder meer haar schoonfamilie op de hoogte brengen van het trieste nieuws. Omdat zij en Mick hun relatie niet officieel hebben laten vastleggen, moet een familielid naar Spanje komen om hem te identificeren. De vader van Mick besluit die taak op zich te nemen. "Het was verschrikkelijk. Eerst al het telefoontje: hoe vertel je iemand dat zijn zoon zojuist is overleden? Tegelijkertijd zat ik met mijn eigen verdriet. Het was de tweede keer dat mijn partner me ontviel. Ik had het gevoel dat daar ook mijn leven stopte, voor de tweede keer."

'Liefde van mijn leven'

De eerste keer was precies zes jaar eerder. Laurens, die Sofie na de scheiding van de vader van haar kinderen, opnieuw op het spoor kwam, bleek 'de grote liefde van haar leven'. "We zijn zes jaar samen geweest maar het voelt als een heel leven", zegt Sofie. "Toen hij ziek werd, waren we net samen een bootje aan het opknappen. Hij was nooit ziek maar nu liep hij al een tijd rond met rugklachten die – zo bleek later bij de neuroloog – niet werden veroorzaakt door een hernia maar door een tumor." Laurens bleek lymfeklierkanker te hebben, maar hij kreeg wel te horen dat hij 85 procent kans had om beter te worden. Dus er was hoop.

"Toen Laurens hoorde dat hij kanker had, ging hij helemaal door het lint. Hij was borderline-patiënt maar hij had deze stoornis normaal gesproken redelijk onder controle. Tot dat moment. Hij wilde niets: geen behandeling, niets. Mijn familie en ik hebben alle zeilen moeten bijzetten om hem toch onder behandeling te krijgen." In november 2011 kreeg Laurens voor het eerst chemotherapie, maar een paar maanden later bleek de kanker te zijn uitgezaaid naar zijn hersenen. Sofie: "Nota bene op zijn verjaardag – hij werd die dag 48 jaar – vertelden de doktoren dat ze niets meer voor Laurens konden betekenen."

Vijf dagen later stierf Laurens in het ziekenhuis. "Ik heb hem vastgehouden tot hij stopte met ademen. Waar ik dankbaar voor ben, is dat ik uitgebreid met Laurens heb kunnen praten voordat hij stierf. Natuurlijk, ik was kapot van verdriet, maar bij Mick was het zo plotseling dat ik zijn dood heel lang geen plek heb kunnen geven. Met Laurens heb ik tenminste alles kunnen uitpraten."

"Het is dankzij Laurens dat Mick in mijn leven kwam. Mick was namelijk een neef en vriend van hem. Toen Laurens ziek werd en later stierf hebben Mick en zijn toenmalige vriendin mij door deze rotperiode getrokken. Nadat zijn vriendin hem verliet, begon de liefde tussen ons tweeën te groeien. Hij was er oké mee dat ik nog erg verdrietig was om Laurens. Hij voelde zelf ook nog steeds verdriet: Laurens was zijn grote voorbeeld uit zijn jeugd."

Als anderen opmerkingen plaatsten over het feit dat Sofie nog te veel met het overlijden van Laurens bezig was, was Mick de eerste die haar verdedigde. In de relatieringen die beiden lieten maken om hun liefde voor elkaar te uiten, lieten ze zelfs de as van Laurens verwerken. "Mick zei daarbij: 'Natuurlijk, zonder hem waren we nu niet bij elkaar'. Dat is toch bijzonder? Ik dacht echt dat ik met hem wel 100 zou worden." Maar het heeft niet zo mogen zijn. Beide mannen stierven in juni, de een op 16 juni en de ander op 19 juni. "Hoe bizar wil je het hebben?"

Aanwezigheid van beide mannen

Sinds de dood van haar mannen, voelt Sofie geregeld hun aanwezigheid. Of er gebeuren wel erg toevallige dingen die Sofie niet kan verklaren. "Toen Mick was overleden, moest ik mijn huis uit. We waren niet getrouwd en hij huurde het huis van familie. Ik kon gelukkig naar mijn moeder, die me liefdevol kon en wilde opvangen. Dan zei ik wel eens gekscherend: 'Door jullie zit ik hier zo, jongens'. Ik praat namelijk nog vaak met ze. En ineens, terwijl ik niet eens stond ingeschreven kreeg ik urgentie voor een huis. Dat was wel een wonder."

Als dit soort dingen gebeuren, is Sofie even geholpen. "Ik heb het gevoel dat zij me nog steeds dragen als het moeilijk wordt. Of het waar is, vind ik niet relevant. Deze gedachten helpen me en daar heeft niemand wat van te vinden."

Rotmaand, maar wél een memorabele 

Sinds de dood van Mick leeft Sofie alleen. En elke juni is pittig, het ene jaar pittiger dan het andere. "Het is een rotmaand maar ook een hele memorabele maand. Het liefste wil ik in een gat in de grond kruipen, tegelijkertijd wil ik hen ook gedenken." Door de coronamaatregelen kon Sofie niet met veel mensen samen stilstaan bij de overlijdens. Bovendien viel de eenzaamheid haar zwaarder dan normaal en miste ze de knuffels van bekenden en vrienden. Daar komt bij dat ze de tweestrijd die is ontstaan in haar kennissenkring over het coronabeleid, maar moeilijk kan hebben. "Ik heb eendracht om me heen nodig. Geen tweestrijd, zeker niet in juni."

Voor volgend jaar juni heeft Sofie al plannen zodat die juni in ieder geval weer memorabel wordt, maar nu in positieve zin: ze wil terug naar Spanje om op de berg waar Mick is overleden, een gedenkplaats voor hem te maken. Op de steen komt de tekst die zo typerend voor hem was: Let everything you do be out of love, because you ARE love.

De namen Sofie, Laurens en Mick zijn om privacyredenen gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.  

Zomer van je leven/ Nooit meer

De komende zes weken vertellen zes mensen over de meest memorabele zomer van hun leven. Eind augustus is de rubriek Nooit Meer weer terug.

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl