Vrienden voor het leven: 'We lagen al bij elkaar in de box'

'Onze band is voor het leven'

Wendy Tuns (48) en Cindy Langerak (49) zijn al 48 jaar vriendinnen en weten álles van elkaar.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Wendy: "Onze ouders waren bevriend met elkaar, en zo lagen wij als baby’s al naast elkaar in de box. We hebben een groot deel van onze jeugd samen opgetrokken, al zat Cindy vanwege haar leeftijd een klas hoger. Toen Cindy naar de middelbare ging en ik nog in de zesde klas zat, kwam onze vriendschap wel even op een lager pitje te staan, want tussen de belevingswereld van een brugpieper en een zesdeklasser zit een wereld van verschil. Maar in havo 4 kwamen we weer bij elkaar in de klas te zitten en het was gelijk weer ouwe-jongens-krentenbrood."

Wat voor dingen doen jullie zoal samen?

Cindy: "Theedrinken en af en toe uiteten vooral. Onze kinderen en partners kunnen het ook prima met elkaar vinden. We hebben het allemaal druk en wonen niet meer bij elkaar in het dorp, dus we zien elkaar minder vaak dan we zouden willen. Maar mailen en appen doen we vaak. En als we even minder contact hebben, weten we dat het altijd goed zit."

Wat zijn jullie mooiste gezamenlijke herinneringen?

In koor: "De tienertour!"

Cindy: "Toen we een jaar of 15,16 waren zijn we een paar dagen naar Valkenburg gegaan, met de trein. Heel spannend voor twee meisjes uit de provincie. We gingen daar ook voor het eerst naar de disco, ons eerste biertje kopen."

Wendy: "Dat tripje vergeten we nooit meer. Maar we hebben nog veel meer meegemaakt samen, van een memorabel tripje naar Parijs tot de eerste vriendjes en de geboortes van onze kinderen. We zijn ook één keer tegelijk zwanger geweest. En ik was ceremoniemeester op de bruiloft van Cindy, en zij op die van mij."

Hebben jullie weleens ruzie?

Cindy: "Vrijwel nooit. Er is wel een periode geweest waarin ik een beetje zat te drammen bij Wendy dat ze ook naar de pabo moest; dat vond ze echt niet leuk. 'Kap daar nou eens mee', zei ze op een gegeven moment. Maar ruzie is een groot woord daarvoor. Het is geen ding gebleven."

Wendy: "Nee, en ik snapte wel waarom je zo aandrong op de pabo, want het had me zeker gepast, maar ik heb een andere keuze gemaakt. Echt mot hebben we nooit gehad. We spreken regelmatig onze waardering naar elkaar uit. Maar we deinzen er ook niet voor terug elkaar de waarheid te vertellen als dat nodig is; ook dat is echte vriendschap."

Waarin lijken jullie op elkaar en waarin verschillen jullie van elkaar?

Cindy: "We zijn allebei heel gedreven, oprecht, eerlijk, reislustig en hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik denk ook dat we allebei wel nuchter zijn. Al is Wendy meer een druktemaker. Waarmee ik bedoel dat Wendy zich veel zorgen kan maken om dingen waarvan ik soms denk: wat zonde. Ik gun haar dat ze dat wat meer kan loslaten."

Wendy: "Dat is wel zo ja, ik ben wat emotioneler en kan me sneller druk maken om dingen."

Waarom is nou juist zíj je beste vriendin?

Cindy: "Wendy is altijd zichzelf en de meest attente persoon die ik ken. Ik hoef bij haar weinig uit te leggen, en het voelt zo vertrouwd."

Wendy: "Cindy is gewoon Cindy, ze kent me van kleins af aan met al mijn hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Ze heeft altijd oprechte aandacht voor me en is ook heel attent. Doordat we elkaar al zo lang kennen, hoeven we elkaar nooit iets uit te leggen. Vaak hebben we aan een blik genoeg. We hebben ook onze eigen grapjes en dingetjes."

Cindy: "Als we straks vijftig jaar vriendinnen zijn moeten we dat wel vieren hè? Samen naar een tropisch eiland, dat lijkt me wel wat."

Wendy: "Ja! Ik ben benieuwd of we nog steeds bevriend zijn als we over een jaar of dertig allebei in een verzorgingstehuis zitten. Het ligt wel in de lijn der verwachting."

Cindy: "Onze band is voor het leven. Zo heb ik het altijd gevoeld, en zo voel ik het nog. Ik weet niet wat ik zonder haar zou moeten."

'Ik heb iemand als zij nodig in mijn leven'

Monique Damen (37) en Linda Akkermans (38) zijn al bevriend sinds de kleuterklas en hun band is door de jaren heen alleen maar sterker geworden.

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Monique: "We zaten bij elkaar in de kleuterklas en volgens mij was het gelijk dikke mik."

Linda: "We hebben de hele basisschooltijd bij elkaar in de klas gezeten en speelden veel samen. Op de middelbare school werden we gescheiden, maar dat was alleen tijdens schooluren. Na schooltijd bleven we elkaar zien. Dan gingen we naar elkaars school of naar de stad, snoep halen bij Jamin."

Welke ervaringen delen jullie nog meer?

Monique: "We hebben zo’n beetje alle belangrijke momenten in het leven samen meegemaakt. Het kopen van onze eerste huizen, de geboortes van onze kinderen, onze bruiloften... Linda was getuige op mijn huwelijk, en onze oudste dochter was bij haar bruiloft het ringenmeisje."

Linda: "Het is heel bijzonder om zo samen op te groeien. We hebben in al die jaren ook nooit onenigheid gehad. Nou ja, misschien één keertje: iemand anders zei dat Monique iets had gedaan, en ik wist niet wat ik moest geloven. Toen zei Monique: als je denkt dat het waar is, dan is dat maar zo; dan houdt het op. Daarna was het gelijk weer goed. Ook nu we 50 minuten rijden bij elkaar vandaan wonen, is onze vriendschap niet verwaterd."

Wat voor dingen doen jullie zoal samen?

Linda: "We spreken regelmatig af met onze gezinnen, Moniques man is kok, haha. Op alle verjaardagen zien we elkaar sowieso, en we gaan ook weleens met onze kinderen naar een pretpark."

Monique: "We zijn ook een keer samen op vakantie geweest, weet je nog?"

Linda: "Ja, toen hadden mijn man en ik nog geen kinderen en Monique wel twee. Ik dacht dat we best met z’n allen twee weken in één stacaravan konden zitten en Monique vond dat prima. Achteraf hadden we dat beter niet kunnen doen, het was niet ideaal. Maar we hebben elkaar de tent niet uit gevochten hoor."

Monique: "Linda is nogal van de impulsieve acties. Zo zijn we een keer samen bij Lingo beland. Ik weet niet meer precies hoe."

Linda: "O maar ik wel: we hebben ons dronken opgegeven en toen kregen we een tijdje later een uitnodiging voor de selectie. Mooi was dat."

Wat waardeer je het meest in de ander?

Linda: "Ik weet bij Monique precies waar ik aan toe ben. Ik hoef me nooit af te vragen of ze misschien boos is om het een of ander, want dan zegt ze het echt wel. Ze kan me ook goed helpen relativeren. Als ik me druk maak over iets, kan ze goed naar me luisteren en is zij een goed klankbord."

Monique: "Tussen ons is het altijd goed. Ook als we elkaar een tijdje niet hebben gesproken, weet ik gewoon dat er tussen ons niets is veranderd."

Linda: "Monique zal het me ook nooit kwalijk nemen als ik even niets van me heb laten horen. Het is gewoon oké. Ik ben één keer de verjaardag van haar dochter vergeten en dat vond ik heel erg van mezelf, maar zij zegt dan heel lief: kan gebeuren."

Monique: "Tja, vergeten doe je niet expres. Ik zou het erger vinden als je met klem niets mag vergeten uit mijn leven. Je eigen leventje hoort gewoon het belangrijkst te zijn, dat gaat altijd voor."

Waarin lijken jullie op elkaar en waarin verschillen jullie van elkaar?

Linda: "We hebben dezelfde interesses, houden allebei van eten en een wijntje. Kids aan de gang en meer hebben we niet nodig."

Monique: "We kunnen genieten van de kleine dingen."

Linda: "Dat ja. We hebben ook dezelfde humor en zijn allebei enorme sloddervossen."

Monique: "We zijn op veel gebieden wel tegenpolen. Ik ben bijvoorbeeld iemand die gelijk de deur dichtknalt als iemand twee keer lelijk doet, Linda is veel vergevingsgezinder. Zij zoekt altijd naar de verbinding. Daar leer ik weer van."

Wat is het liefste wat ze ooit voor je heeft gedaan?

Monique: "Gewoon, er zíjn. Ook op momenten dat ik niets van me laat horen, is Linda er voor me. Misschien dan wel júíst. Dan krijg ik een berichtje: Mo, hoe gaat het? En als ik niet reageer, laat ze niet los. Omdat zij weet dat het dan niet goed met me gaat. Dat heb ik nodig als mens, zo iemand als zij in mijn leven. Ik ken geen ander die dat op die manier zou doen."

Linda: "We kennen elkaars gebruiksaanwijzing. Andersom is Monique direct gealarmeerd als ik juist veel van me laat horen; dan weet zij dat het met mij niet goed gaat. Het liefste aan Monique vind ik dat ze zo eerlijk is. Ze zegt waar het op staat. Als ik het moeilijk heb, voel ik me door haar altijd gehoord en gezien. Monique is er dan op afstand voor me. Ze geeft me de ruimte die ik nodig heb, zonder dat ik me in de steek gelaten voel door alles en iedereen."

Monique: "Op dat soort momenten is het best wel zoeken. Het belangrijkste vind ik dat je weet dat ik er echt ben als je me nodig hebt. Dan stap ik direct in de auto."

'Dat ze ging verhuizen vond ik intens heftig en stom'

Stefanie Elsinga (33) en Nicky Manschot (34) kennen elkaar al bijna hun hele leven en ook nu Stefanie aan de andere kant van Nederland woont, houdt de vriendschap stand.

Hoe ver gaan jullie terug?

Stefanie: "Bijna dertig jaar. We leerden elkaar kennen via scouting. Ik was toen 6 jaar, Nicky 7. We hadden direct een klik en trokken al snel altijd samen op. Op een gegeven moment begonnen we elkaar ook steeds vaker buiten scouting te zien. Door de jaren heen hebben we een hele sterke band gekregen. Daar heeft mijn verhuizing naar Friesland niets aan veranderd."

Wat hebben jullie zoal samen meegemaakt?

Nicky: "We gingen vroeger altijd samen stappen, zo heb ik ook mijn man leren kennen."

Stefanie: "Ze had die avond geen zin om uit te gaan, maar ik haalde haar over. Toen heeft ze hem ontmoet."

Nicky: "We hebben alle pieken en dalen in het leven samen doorgemaakt. Acht jaar geleden is Stef verhuisd vanuit Nieuwegein naar Friesland. Ik snapte wel waarom, maar ik vond het zo intens heftig en stom. Niet alleen mijn beste vriendin ging ver weg wonen, maar ook haar kinderen, aan wie ik net zo gehecht was geraakt. Ik weet dat ze daar gelukkig is, en dat vind ik natuurlijk fijn om te zien, maar het is soms wel onhandig dat ze daar woont."

Stefanie: "Even spontaan bij elkaar aanwaaien zit er niet meer in, we moeten onze afspraken altijd plannen. Maar het is er gelukkig niet minder gezellig om."

Nicky: "Bij alle belangrijke gebeurtenissen proberen we wel aanwezig te zijn. Ik sla geen kinderverjaardag over en vaak blijven we dan ook slapen zodat we echt wat quality time met elkaar hebben."

Stefanie: "Toen mijn dochters moesten afzwemmen, is Nicky helemaal naar Leeuwarden komen rijden om ze 20 minuten in het zwembad te zien. Zo lief."

Welke eigenschap van haar waardeer je het meest?

Nicky: "Vooral haar eerlijkheid."

Stefanie: "Ja, echt dat. We durven elkaar de waarheid te vertellen en we accepteren elkaar volledig zoals we zijn. Nicky is ook trouw. Ik werd vrij jong moeder, op mijn 22ste, terwijl bijna al mijn vriendinnen nog studeerden. Door de jaren heen ben ik heel wat vrienden verloren, maar Nicky is altijd gebleven. Ook na de breuk met de partner van mijn kinderen was zij er voor me, hoe ver ze ook weg zat."

Nicky: "Aan de ene kant is ons leven best wel hetzelfde; we werken allebei onregelmatig in de zorg, en scouting speelt een grote rol, maar onze toekomstdromen verschilden nogal van elkaar. Wij hebben bewust geen kinderen, Stef heeft twee fantastische dochters. Maar je hoeft niet dezelfde levenskeuzes te maken om heel hecht te blijven."

Wat hebben jullie gemeen?

Nicky: "We zijn allebei Bourgondiërs, we houden heel veel van eten, drinken en gezelligheid. We genieten van het leven. Daarin hebben we elkaar wel gevonden."

Stefanie: "Ja, op de een of andere manier draait alles altijd uit op eten, haha. We willen allebei alles uit het leven halen wat erin zit, want door ons werk in de zorg zijn we ons er beiden van bewust dat het ook zo voorbij kan zijn."

Nicky: "We beseffen allebei heel goed hoe gezegend we zijn met wat we hebben. We zijn rond en gezond, hebben een fijne thuissituatie, fantastische partners en leuk werk. Het hoeft allemaal niet beter, meer en grootser."

En waarin verschillen jullie van elkaar?

Stefanie: "Ik ben iemand die in het diepe springt en daarna pas nadenkt, zij precies het tegenovergestelde."

Nicky: "Ja, daarin houden we elkaar in balans. Ze moedigt mij soms ook aan om in het diepe te springen. En andersom kan ik haar laten nadenken over mogelijke consequenties vóórdat ze in het diepe springt."

Hebben jullie geheimen voor elkaar?

Stefanie: "Nee, Nicky is juist de eerste die ik in vertrouwen neem als er iets is. Ze wist ook praktisch als eerste dat ik zwanger was."

Nicky: "Andersom geldt hetzelfde. Ik kan met alles bij Stef terecht. Niets is ongemakkelijk of gênant. We hoeven ons bij elkaar niet beter voor te doen dan we zijn. We gaan ook gerust zitten videobellen vanaf de wc. We kunnen volledig onszelf zijn bij elkaar, dat vind je niet gauw."