Koen verhuisde voor de liefde, maar heeft nu spijt: 'Ik mis mijn oude leven'

"We vielen als een blok voor elkaar, twee jaar geleden. Een match op Tinder leidde niet meteen tot een date, maar op sociale media volgden we elkaar wel. Totdat Gerben me een DM stuurde en zei dat hij wel naar Zwolle wilde komen om me te leren kennen.

Prima, dacht ik, want je lijkt me leuk, maar ik ga echt niet naar Heerhugowaard voor een eerste date. Dat is me te ver. Hij kwam, het was gezellig, het werd romantisch en een paar dates later stond ik alsnog in zijn stadje. Positief verrast door de rust die ik daar voelde. Het leek wel vakantie. Thuis woonde ik aan een drukke weg midden in de stad en in Heerhugowaard was het wijds en groen."

"Gerben bleek een rustige jongen. Slim, grappig, sociaal. Toen ik hem vanaf mijn balkon zag staan bij het stoplicht dacht ik: 'Holy ... wat een bink!' Onze dates gingen vrij snel over in een serieuze relatie en een jaar later trok ik bij hem in. In Heerhugowaard inderdaad. Dat leek het meest logisch, want ik huurde en Gerben had net een huis gekocht. Maar gut, wat heb ik een spijt.

Ik deed het voor de liefde en ben nog steeds enorm gek op hem, maar ik kom mezelf aan alle kanten tegen. Ik mis Zwolle, ik mis mijn oude huis, ik mis het leven in de stad en de vrienden om me heen. Ik had een geweldig appartement, dat voor mij - achteraf gezien - ook symbool stond voor mijn zelfstandigheid en harde werk."

Dure topplek in de stad

"Ik begon ooit op een kamer van 30 vierkante meter en ben vaak verhuisd binnen de stad. Mijn appartement op de zesde verdieping was huur en veel te duur, maar wat een topplek was het. Als ik de tijd kon terugdraaien had ik de huur nooit opgezegd.

Soms kijk ik naar oude foto's en ga ik met pijn in mijn hart slapen. Gek he? Ik heb mijn keuze om naar Heerhugowaard te verhuizen niet goed doordacht, en zou nu een andere keuze maken. Hoe lief mijn vriend ook is en hoe warm zijn familie me ook heeft ontvangen."

"Het samenwonen vind ik ook confronterend. Ik blijk helemaal geen gezellig persoon om mee samen te wonen. Ik klaag voortdurend over het huishouden. Zeuren over het bed dat niet juist is opgemaakt, of dat het huis te stoffig is, of het feit dat de was niet op tijd gedaan is. Echt verschrikkelijk al die negativiteit in huis. Vaak spreek ik het al uit voordat ik er erg in heb. Ik ken deze kant helemaal niet van mezelf. Laat dat toch los, denk ik regelmatig. Maar waarschijnlijk komt dit voort uit de onvrede die ergens in mij zit."

Geen oplossing 

"Ruzie maken we bijna niet, maar we voeren wel regelmatig diepgaande gesprekken die ons emotioneel flink raken. We komen beiden niet tot een oplossing. Het is natuurlijk ook lastig een kortetermijnplan te maken voor een probleem zoals dit.

Mijn spullen pakken en terug naar Zwolle wil ik niet zonder hem. Maar ik mis de gezelligheid van mijn oude leven vreselijk. Het gaan en staan waar en wanneer ik wil, de stad en de reuring."

"Ik vlucht steeds vaker terug naar mijn vrienden in Zwolle en ga iedere keer met tegenzin terug naar Heerhugowaard. Soms vind ik het egoïstisch van mezelf, want ik was nota bene degene die zei: 'Let’s do this'. Maar ik heb te weinig nagedacht over het leven dat ik op opgeven en het leven dat ik ervoor zou terugkrijgen.

Begrijp me niet verkeerd, Gerben is echt een topper. Zijn familie is lief en probeert me een gevoel van thuis te geven, maar die heimwee blijft. Ik mis zelfs de bekende gezichten bij de Albert Heijn op de hoek van mijn straat. Gerben laat me vrij in alles wat ik wil, maar de angst slaat me soms om het hart. Ik wil niet over een  aantal jaar wakker worden en mezelf afvragen: waar is de tijd gebleven?"

Geen sociale kring

"Dat onze relatie heel fijn en gezellig is, we zelden ruzie maken en goed op elkaar afgestemd zijn, maakt de situatie alleen maar moeilijker. Want de angst dat ik mijn tijd vergooi op een plek waar ik me niet thuis voel, hangt als een steen om mijn nek.

Tuurlijk, Gerben zou mee kunnen naar Zwolle, maar dan laat hij heel veel achter. En als we samen in een andere plaats gaan wonen, hebben we daar allebei geen sociale kring, dus ik vrees dat we daar ook niet gelukkig van worden. Wat we ook doen, een van ons zal altijd ongelukkig zijn."

"We hebben beiden geen kinderwens, dus voor de aankomende 50 jaar is het hij en ik. Niks meer en niks minder. We zullen de spanning zelf moeten opzoeken. Is dat het leven nou, samen in een slaapstadje? Dat kan toch beter, denk ik dan, waardoor ik steeds twijfel over teruggaan.

Maar dan zie ik hem op de bank zitten, met een bord op schoot, een beetje voorovergebogen, bijna knullig een boterham etend en dan smelt mijn hart voor hem. Dan voel ik niks anders dan ongelofelijk veel liefde voor hem."

Niet meer die zeikerd zijn

"Een leven zonder hem is ook geen optie, maar wat dan wel? Het liefst zou ik met hem in een mooi appartement in Zwolle wonen, maar voorlopig voel ik me verplicht om aan mezelf te werken en niet meer die zeikerd thuis te zijn. Dat is voor niemand leuk."

De namen in dit artikel zijn gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.

Gezocht: Liefdeslessen

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.