Saskia wil nooit meer overhaast gaan samenwonen: 'Ik was de boeman'

"Hij was het slachtoffer en ik de dader, zo zag de zoon van mijn vriend onze verhoudingen. Daardoor werd het samenwonen met elkaar erg lastig. Het kostte me bijna mijn relatie en het had weinig gescheeld of ik was weer teruggegaan naar mijn oude dorp. Daar heb ik nog steeds heimwee naar. Ik ken hier niemand en dat is best eenzaam. Halsoverkop gaan samenwonen, ik kan het niemand aanraden."

"Drieënhalf jaar geleden gingen mijn toenmalige man en ik uit elkaar. De koek was op, we leefden als broer en zus samen en daar werden we beiden niet gelukkig van. We hadden geen ruzie en er was geen ander in het spel, dus onze breuk verliep rustig. Over alles konden we goed overleggen en we zaten elkaar totaal niet dwars. Onze jongste zoon ging bij mijn ex wonen, de twee oudsten waren al uit huis. Ik bleef in ons koophuis wonen, waar ik het prima na mijn zin had."

Hartstikke verliefd

"Een paar maanden na mijn scheiding leerde ik op sociale media Peter kennen. We raakten aan de praat. Ik vond hem grappig, we hadden dezelfde droge humor. Hij bleek in dezelfde maand als ik te zijn gescheiden. Alleen was het bij Peter minder harmonieus verlopen allemaal. Zijn vrouw was van de een op de andere dag compleet onverwachts vertrokken zonder ook maar iets uit te leggen. Ze stapte in de auto van de vriend die ze er blijkbaar al langere tijd op nahield en was verdwenen. Daar had Peter het logischerwijze erg moeilijk mee.

We maakten een afspraak om elkaar te ontmoeten, maar ik benadrukte dat het géén date was. Puur voor de gezelligheid en om samen te kunnen praten. Ik was helemaal niet op zoek naar een nieuwe liefde. Toen ik Peter voor het eerst zag, vond ik hem meteen leuk en aardig. We hadden een ontzettend leuke avond en spraken vaker met elkaar af. En zo bloeide er toch iets op tussen ons, we werden hartstikke verliefd op elkaar."

"Peter en ik woonden op een uur rijden van elkaar, en om de beurt zochten we elkaar op. Zo ontmoette ik ook zijn eenentwintigjarige zoon Kees-Jan, die bij Peter woonde. Ook tussen ons klikte het goed.

Ondertussen werd de ex-vrouw van Peter ongeduldig. Zij wilde geld zien en eiste dat hun huis werd verkocht of dat Peter haar uitkocht. Maar Peter kon met alleen zijn salaris niet het huis op zijn naam krijgen. Hij raakte in paniek, want er was ook niet zomaar een huurwoning voor hem gevonden. Straks zou hij met zijn zoon op straat staan."

Gebroken gezin

"Ik vond het heel zielig voor Peter, hij zat er echt doorheen. Ineens zag ik een mogelijkheid: ik kon mijn huis verkopen en de overwaarde in het huis van Peter stoppen en zijn ex uitkopen. We waren toen zes maanden samen. Ik koos voor de liefde, heel impulsief. Dat is sowieso mijn karakter: ik doe altijd eerst, daarna ga ik pas denken.

Maar ik had echt het volste vertrouwen in deze stap. Zelf kom ik ook uit een gebroken gezin. Ik had een bonusvader en bonusmoeder, met wie ik een heel goede band had. Zoiets had ik ook voor ogen met Kees-Jan. Ik verwachtte totaal geen problemen met hem, anders was ik er natuurlijk niet aan begonnen."

"Al snel bleek de match tussen mij en Kees-Jan toch niet zo goed te zijn. Hij was complete vrijheid gewend, ik vond dat er wel wat meer regels in huis mochten zijn. Uiteraard bemoeide ik me niet met zijn vrienden of hoe laat hij thuiskwam na het stappen, maar ik zei er wel wat van als hij snoeiharde muziek op zolder draaide of steeds keihard de trap op en neer rende.

Soms vroeg ik hem om op zijn eigen kamer tv te gaan kijken als Peter en ik beneden graag iets anders wilden zien. Dit zinde hem helemaal niet, en er ontstond wrijving."

"Zelf vond ik Kees-Jan nogal lui, hij deed niets in huis. Nooit kreeg ik een bedankje voor het avondeten dat ik elke dag kookte. Ook deed ik zijn was, maar dan lag zijn keurig gestreken kleding in no time rommelig verspreid door zijn kamer.

Toen hij was afgestudeerd en een baan kreeg, opperde ik dat hij dan wel wat kostgeld kon betalen. Dat vertikte hij. Hij gaf zijn geld nog liever aan een zwerver, beet hij me toe. De irritaties en ruzies namen toe en ik voelde me niet meer op mijn gemak in huis."

Onhoudbare situatie

"Dit betekende ook dat er spanningen kwamen in de relatie van Peter en mij. Hij durfde niet tegen Kees-Jan op te treden en hield hem vaak de hand boven het hoofd, omdat hij bang was om zijn zoon te verliezen nadat hij eerst zo bruut door zijn ex-vrouw was verlaten.

Overigens begon zijn ex zich met de hele situatie bij ons thuis te bemoeien, net als de nodige familieleden. Het werd een onhoudbare situatie. Vijf maanden geleden is Kees-Jan na de zoveelste ruzie ergens anders gaan wonen."

"Eerlijk gezegd is dat voor mij een grote opluchting. Wat ik wel heel erg moeilijk vind voor Peter, is dat hij nu geen contact meer heeft met zijn familie. Zij kiezen partij voor Kees-Jan en zijn moeder. Sinds kort heeft Kees-Jan een eigen appartementje, daar zoekt Peter hem geregeld op."

Afgeschilderd als boeman

"Het is een heel verdrietige situatie. En ik heb hier zeker van geleerd. Nooit meer zal ik zo overhaast gaan samenwonen, om vervolgens als boeman te worden afgeschilderd. Zeker als er nog inwonende kinderen zijn, is het soms vragen om problemen.

Beter was het geweest als Peter en ik rustig aan onze relatie hadden kunnen bouwen. Dat had hem en zijn zoon meer tijd gegeven om de scheiding te verwerken en ik had rustig aan hun gezin kunnen wennen. Dan hadden we eerst kunnen proefsamenwonen, zodat ik naar mijn eigen huis kon gaan als ik daaraan behoefte had. Dit is allemaal te snel gegaan."

"Veel relaties zouden onder deze omstandigheden sneuvelen, maar Peter en ik zijn nog altijd bij elkaar. Steeds als het moeilijk was zeiden we tegen elkaar: 'We gaan ervoor'. Dat hielden we voor ogen.

Heel vaak heb ik op het punt gestaan om mijn koffers te pakken, maar ik ben blij dat ik heb volgehouden. Onze liefde is heel sterk. Ik ben echt dolgelukkig met Peter, maar had liever een andere aanloop gehad."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl