Fabienne: 'Ineens lijkt het te lukken in de liefde. Ik kan het bijna niet geloven'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Precies op het moment dat Fabienne (46) inzag dat er voor de liefde nu echt geen plek was in haar leven, diende die zich aan. Zul je altijd zien. "Ik doe niet eens mijn best!"
"Drie jaar nadat de koek op was, durfde ik eindelijk bij mijn vriend weg te gaan. Kinderen, de hypotheek, we gingen al zo lang terug: alle redenen om toch te blijven, wierpen me meermaals terug in de verhouding die allang niet meer liefdevol voelde.
Weggaan voelde lang als onmogelijk. Oneerlijk voor de anderen, dat ook. En wat zou ik dan doen? Wie zou ik dan zijn en wie wilde mij nog? Het was een ordinaire affaire die me het laatste zetje gaf. Ik voelde weer verlangen, en ik voelde vooral dat ik mijn leven anders wilde leiden dan op de manier die iedereen van me verwachtte: schikkend in mijn lot."
"Ik koos voor een leven op eigen benen, met gelukkig een goed co-ouderschap. Eindelijk maakte ik de reizen die ik wilde, nodigde ik weer vriendinnen bij me thuis uit en scharrelde ik opgetogen van de ene date naar de andere. Na een jaar was ik uitgerend en was het tijd voor rust en bezinning. Een serieuze liefde zou nu wel weer mogen, besloot ik, maar dat viel tegen.
De mannen die ik ontmoette waren nog vol op ontdekkingstocht: nog niet over hun ex heen of vonden mij leuker dan ik hen, of andersom. Toen ik na vier jaar nog steeds geen noemenswaardige nieuwe liefde had, begon ik het zelfs een beetje gênant te vinden. Ik ging zelf weg, met m’n grote mond, en nu leek ik niemand meer aan me te kunnen binden. Met die realisatie groeide ook het verlangen. Ik wilde zo graag een liefde waarmee ik de goede en slechte tijden zou delen, vol verwondering en oprechte interesse, en niet meer omdat we nu eenmaal samen waren. Nee, omdat we dat wilden."
Steeds weer struikelen
"Ik meldde me aan voor datingsites waar ik voor moest betalen, daagde mezelf uit om in de kroeg eens iemand aan te spreken en boekte uiteindelijk precies hetzelfde resultaat. Steeds wanneer ik verliefd werd, struikelde ik na een paar maanden of een paar jaar over de haken en ogen die ik eigenlijk vanaf het begin al had gezien."
"Iedere man zag ik als een project, waarbij ik hem met genoeg liefde wel passend kon kneden."
"Langzaam maar zeker leerde ik ook steeds meer over mijn eigen aandeel in deze kortstondige liefdes. Hoe ik een vaderfiguur zocht bijvoorbeeld. En dat de vrijgevochten mannen die ik aantrekkelijk vond me uiteindelijk helemaal niet konden geven wat ik nodig had. Iedere man zag ik als een project, waarbij ik hem met genoeg liefde wel passend kon kneden. Ha! Het klinkt afschuwelijk nu ik het zo zeg, maar het is wel degelijk wat ik probeerde."
Zonder flirt of versierpoging
"Vorig jaar besloot ik ermee op te houden. Zoeken naar de liefde had geen zin, daten evenmin. Na een reorganisatie had ik ineens geen baan meer en ik besloot dat moment aan te grijpen om eindelijk mijn eigen sportschool te openen. Een zaak opbouwen en twee kinderen naar de middelbare school begeleiden: ik had genoeg omhanden en helemaal niks te geven.
Perry was de financieel adviseur die hielp met de boekhouding en de marketing. Hij had tijd genoeg omdat hij net was gescheiden van zijn vrouw. Bij de eerste 50 leden zou hij me trakteren op een drankje, beloofde hij. Dat was al een maand na de opening, en opvallend gezellig. Zonder enige flirt of versierpoging, want in mijn ogen waren we allebei totaal niet klaar voor zulks. Een maand later vroeg hij me mee naar een concert en tussendoor hadden we elke dag wel even contact."
"We deelden alles ongefilterd, van onzekere momenten tot geworstel met de ex. En toen hij me op 5 december een chocolade F kwam brengen, was daar zomaar ineens een kus. Wat een fijne zoen, dacht ik. Verder niks. Waar ik voorheen het liefst zo snel mogelijk van level naar level stampte - zoenen, daten, verkering en dan hopelijk rust - hield ik het nu gewoon bij de zoen. Perry ook.
We zagen en voelden elkaar vaker, en hadden steeds persoonlijkere gesprekken. Een half jaar later waren we zomaar ineens een stel. Zo voelde het. De spaarzame tijd die ik had, was voor mijn kinderen en voor Perry, maar hij klaagde er geen moment over. Iedere keer dat ik zijn verwachtingen probeerde te managen, stelde Perry me gerust. We moeten niks, we hebben de tijd, ik vind je prachtig zoals je bent."
Moeiteloze liefde
"Er groeide vertrouwen, zonder dat ik er op uit was. Deze liefde is me overvallen en voelt bijna een jaar later nog steeds moeiteloos. We blijken te genieten van dezelfde boeken en dezelfde actieve besteding van de zondag.
We plannen een vakantie naar Spanje in mei en we vinden het niet eens spannend of we het wel halen samen. Ineens lijkt het te lukken in de liefde en ik kan het bijna niet geloven. Voor mijn gevoel doe ik niet eens mijn best! Misschien is juist dat wel het geheim, zei mijn moeder laatst, en ik geloof dat ze gelijk heeft."
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.