Myrthe: 'Rouw is mentaal, maar ook fysiek. Het verlies zit in je lijf'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Myrthe (35) uit Breda is communicatiestrateeg, journalist en rouwbegeleider. Met good_mourning helpt ze mensen bij het omgaan met verlies. Voor haar slotakkoord heeft ze een prachtige plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Fields of Gold van Sting."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"The Police is al van jongs af aan mijn favoriet, en Sting dus ook. Dit nummer emotioneert me altijd. Er zit zoveel in. Een prachtige melodie, een schitterende tekst en een liefdesverhaal, en ook de eindigheid van het leven. Dit nummer is ook mijn verbinding met mijn vader, die drie jaar geleden overleed. We zongen vroeger altijd heel vals Set Them Free in de auto. Op zijn uitvaart werd Fragile afgespeeld, dat had hij zelf uitgekozen."
Wat zegt het nummer over je leven?
"Voor mij gaat Fields of Gold over dankbaarheid in de liefde en dankbaarheid voor het leven. En over in verbinding blijven. Dat is nog best een uitdaging in de beproevingen waarmee je te maken krijgt. Mijn vriend en ik zijn dit weekend 17 jaar samen en hij is in alle moeilijke momenten bij me gebleven. Bij dit nummer denk ik daarom ook aan hem. Aan ons.
Ik leefde zelf heel lang in de toekomst. Kijkend naar wat ik nog allemaal zou willen en vooral moeten. Totdat ik vijf jaar geleden een burn-out kreeg en een jaar later mijn vader ziek werd en niet meer beter werd. Daarna kreeg ik ook wat fysieke tegenslagen zoals een blindedarmontsteking. In de eerste lockdown is mijn vader overleden. Ik realiseerde me: later is nu. En nu is het allerbelangrijkste. Ik heb me omgeschoold tot rouwbegeleider en mijn baan bij de overheid opgezegd. Een maand na mijn vaders overlijden ben ik het Instagramaccount good_mourning gestart, over rouw en loslaten. Vooral voor mezelf, maar ook om mensen herkenning en verbinding te geven."
"Geen wonder dat 1 op de 10 mensen in de rouw ook in een burn-out belandt."
"Rouw is mentaal, maar ook fysiek. Het verlies zit in je lijf. Spiritueel is het ook, en iets sociaals. Je broers kunnen bijvoorbeeld heel anders met verdriet omgaan dan jij, mensen zeggen de verkeerde dingen of juist helemaal niks. Die ervaringen delen kan dan fijn zijn.
In de tijd dat mijn vader ziek was, draaide alles om het naderende afscheid. Daarna zag ik hem dood - ik had nog nooit een dood iemand gezien - en ging alle aandacht naar de begrafenis. Pas daarna had ik voor het eerst ruimte om al die indrukken en emoties te verwerken. Geen wonder dus dat 1 op de 10 mensen in de rouw ook in een burn-out belandt. Nu had ik die toevallig al, en was het nog een lockdown ook, dus kon ik nergens heen. Dat was aan de ene kant vervelend maar ergens ook fijn, want door de rouw had ik helemaal geen filter meer en kwamen alle prikkels even hard binnen."
Erkenning krijgen
"Uiteindelijk vond ik het juist fijn om in alle rust te kunnen rouwen. Je systeem moet weer tot rust komen. Rouw hoeft niet strak omlijnd te zijn. Rouw laat zich niet in hokjes plaatsen. Je kunt om het verlies van een beste vriendin veel meer van slag zijn dan na het sterven van je oma, terwijl veel werkgevers alleen verlof toekennen voor verlies binnen de bloedband.
De erkenning die je krijgt is het belangrijkste. Wanneer je weer aan het werk gaat bijvoorbeeld, maar vooral ook 'hoe' maakt het verschil. Je hebt als rouwende zelf ook een verantwoordelijkheid in aangeven wat je nodig hebt, want mensen hebben vaak geen idee. We zijn nu eenmaal niet hetzelfde en er is dus ook geen one size fits all-manier van steun. Na de uitvaart is het niet klaar."
Waar droom je van?
"Ik ben best gelukkig met waar ik nu sta, al zou ik wel wat gezonder willen zijn. Ik heb een dubbele hernia gehad en de afgelopen jaren tegenslag op tegenslag, en dat voel ik nog wel in mijn lijf. Wat meer ontspanning ervaren lijkt me fijn.
Daarnaast zou heel graag een boek willen schrijven. Ja, iedereen wil dat, maar ik roep het al vanaf m’n vierde. Ik ben zelfs al begonnen aan een dichtbundel en een autofictieboek. Omdat ik van alleen schrijven niet kan leven, schuif ik ‘m voor me uit."
Wat is je guilty pleasure?
"Wat een stomme term eigenlijk, want waarom zou je je moeten schamen voor iets wat je leuk of lekker vind? Maar als ik iets moet noemen: kerstfilms. Daar houd ik enorm van. Zodra de eerste koude dag in september een feit is, zet ik er een op. Kerstfilms kijken zo lekker weg, niks moeilijks en alles komt goed. Soms kan ik zo’n happy end echt even nodig hebben.
Het liefst geen herhalingen, dus ik trek Netflix en Videoland helemaal leeg. Heerlijk van die mierzoete Hallmark-verhalen met C-sterren. Ik ga bijvoorbeeld echt goed op A Christmas Prince. Gelukkig voor mij heeft die drie delen. Ieder jaar keek ik uit naar een nieuw deel. Dit jaar staat de teller inmiddels op drie kerstfilms."
Meedoen?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl