Merel werd als puber seksueel misbruikt: 'Ik verloor de strijd'

"Voor slachtoffers van seksueel misbruik is het zo belangrijk om te weten: het is niet jouw schuld. Dat heb ik ook zelf moeten leren, want heel lang legde ik de schuld bij mezelf. Dan vond ik het stom van mezelf dat ik de verkeerde personen had vertrouwd of ik dacht dat ik het misschien had uitgelokt. Achteraf besef ik dat ik nog maar een kind was. Een kind waar volwassen mannen op walgelijke wijze misbruik van hebben gemaakt."

"Ik leerde Mike op mijn vijftiende kennen via een vriendin van mij. Zij mocht van haar moeder niet met hem omgaan, en toen ik hem zag begreep ik waarom: hij was tien jaar ouder dan wij en had al kinderen. Thuis en op school had ik veel problemen en ruzies. Ik was een rebelse puber en liep vaak van huis weg.

Bij Mike vond ik een luisterend oor. Achteraf heb ik me vaak afgevraagd wat ik nou in hem zag, want echt verliefd was ik niet op hem. Maar als iemand jou aandacht geeft terwijl je overal problemen hebt, dan val je daarvoor. Hij zorgde ervoor dat ik me speciaal voelde."

Vuurwapen

"Mijn ouders zagen Mike totaal niet zitten. Om aan zijn grip te ontkomen, werd ik in een leefgroep voor jongeren geplaatst. Dit was op vrijwillige basis, en ik vond het wel best omdat er thuis zoveel bonje was. In de zomervakantie mocht ik naar huis, waar ik weer meteen veel met Mike optrok. Na de vakantie moest ik terug naar het internaat. Ik miste Mike, maar als ik weg zou lopen was ik mijn plekje in de leefgroep kwijt en dat wilde ik niet.

Toch kwam Mike mij op een dag, tegen mijn wil, daar ophalen. De begeleiders wilden mij beschermen en er ontstond een gevecht, waarbij Mike uiteindelijk een vuurwapen trok. 'Meekomen', riep hij naar mij. Omdat ik vreesde dat er gewonden zouden vallen, ging ik mee. Gek genoeg was ik toen nog niet bang voor hem. Dat kwam later."

"Mike zou voor mij zorgen, had hij gezegd. Maar daar kwam weinig van terecht. Al gauw bleek hij geen geld te hebben, ook was er nooit eten in huis waardoor ik vaak honger had. Ik zag het als liefde en dacht dat ik alles was voor hem. Daarom bevroor ik toen ik de eerste klap van hem kreeg. Mike was onbeschoft geweest tegen een taxichauffeur, daar zei ik iets van en vervolgens werd ik vol in mijn gezicht gemept door hem.

Daarna was er altijd wel iets waardoor hij flipte. Een keer sloeg hij een bierfles kapot op mijn hoofd, ook drukte hij mijn keel dicht. Voor mijn gevoel kon ik geen kant op: ik kon niet terug naar het internaat en ik dacht dat mijn moeder haar handen van mij had afgetrokken. Mike dreigde continu dat hij haar zou vermoorden als ik niet deed wat hij zei."

Achter het raam

"Zijn plannen met mij werden al gauw duidelijk. Op een avond gingen we stappen met zijn ex-vrouw, die in de prostitutie zat. We reden een straat vol rode lichten binnen. Ik stapte uit en werd direct bekeken door langslopende kerels, het voelde heel onveilig. Ik werd een kamer ingeduwd door Mike en op een kruk achter het raam gezet. Ik wilde niet en vocht terug, maar verloor de strijd."

"Gelukkig hadden de mannen die bij mij kwamen door dat ik minderjarig was en echt niet wilde. Ik ging in een hoekje zitten, tot ik weer werd opgehaald door Mike. 'Dit nooit meer', zei ik. Thuis sloot hij me zonder drinken of eten urenlang op in de kelder, en ondertussen was ik bang dat hij mijn moeder zou vermoorden. Dus toen brak ik."

Vies en gebruikt

"Ongeveer drie maanden werkte ik gedwongen in de prostitutie. Het gevoel van angst overheerste. Net als het besef dat ik blijkbaar slechts twintig euro waard was voor degene van wie ik dacht dat hij van mij hield. Geld dat ik niet eens zelf mocht houden, Mike pakte alles af. Ik voelde me vies en gebruikt, alsof ik steeds in mijn gezicht werd gespuugd.

Wat ik niet wist, was dat mijn moeder helemaal niet haar handen van mij had afgetrokken. Achter de schermen had ze aan de bel getrokken bij diverse instanties en geregeld dat er een ondertoezichtstelling kwam vanuit de kinderbescherming. Op een dag stond de politie voor de deur om mij op te halen. Al mijn spullen liet ik achter bij Mike, ik was zó opgelucht."

"Ik werd in mijn oude internaat geplaatst, want de politie ging ervan uit dat hij mij juist daar niet zou zoeken. Dat klopte. Ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Tot een rechtszaak is het niet gekomen, ik durfde geen aangifte te doen en kon een proces en rechtszaak niet aan."

Ons 'geheimpje'

"Terug in het internaat hoopte ik veilig te zijn. Maar dat veranderde toen een van de begeleiders zijn oog op mij liet vallen. ’s Nachts had ik vaak last van nare herbelevingen waar ik erg bang van werd. Piet troostte mij dan en zei dat ik altijd met hem kon praten.

Op een nacht zocht ik zijn steun en liep ik naar zijn kamer. Hij tilde zijn dekbed op en zei: 'Kom maar.' Ik kroop bij hem in bed, en daar begon het betasten en het verdere misbruik. Op hem dacht ik echt verliefd te zijn. Alles moest stiekem, het was ons 'geheimpje'. Piet was dertig en had een machtspositie als groepsleider, ik was vijftien en een kwetsbaar meisje. Maar dat dit misbruik was, drong niet eens tot me door."

"Op mijn zeventiende ging op kamers wonen. Ik had last van angst- en paniekaanvallen en propte mijn dagen vol om maar niets te voelen. Dat ging niet goed. Op een dag stortte ik in en belandde ik in het ziekenhuis met tal van klachten. Een arts had door dat het waarschijnlijk met trauma te maken had. Hierna heb ik jarenlang psychotherapie gehad. Het verleden kon ik niet veranderen, maar ik leerde er wel mee omgaan."

Hartkloppingen

"Ik ben altijd een paardenmeisje geweest, en bij de paarden vond ik veel steun. Ook het opschrijven van mijn verhaal hielp bij de verwerking. Over mijn eerste boek deed ik zeven jaar, steeds kreeg ik hartkloppingen bij het schrijven en dan moest ik even stoppen.

Bij mijn tweede boek, over het misbruik binnen jeugdzorg, hing ik spugend boven de wc. Hoe kon een volwassen man zich vergrijpen aan een puber die hij juist had moeten beschermen? Dat kan ik nog steeds niet bevatten."

"Inmiddels heb ik een foundation opgericht waarin ik ervaringsdeskundigen een opleiding aanbied zodat zij andere slachtoffers van seksuele uitbuiting kunnen helpen. Het voelt goed dat ik iets voor anderen kan betekenen. Dat ik er in die eenzaamheid voor hen kan zijn, want ik weet nog heel goed hoe alleen ik me toen voelde. Nooit meer wil ik me zo voelen en nooit meer wil ik misbruik meemaken."

Minder hard oordelen

"Ik hoop dat mensen wat minder hard gaan oordelen over slachtoffers van seksueel misbruik. Vaak hoor je: 'Dit overkomt mij niet, ik kom voor mezelf op.' Maar je weet niet hoe je reageert als je in zo’n afhankelijke positie belandt. Wees blij dat je het zelf niet hebt meegemaakt en oordeel niet zo hard over anderen. Het wordt echt tijd dat slachtoffers niet langer de schuld krijgen."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl