Jessy doet de grote dingen in het leven alleen: 'Partner heb ik nooit gezocht of echt gemist'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Jessy (52) uit het Limburgse Mechelen werkt als regioadviseur internationalisering. Voor haar slotakkoord heeft zij een hartverwarmende plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Sisters are doing it for themselves van Aretha Franklin en Eurythmics."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Ik vind ‘m wel toepasselijk, omdat ik de grote dingen in mijn leven altijd alleen doe, met mijn vriendinnen als cheerleaders om me heen. Een bedrijf starten, emigreren, een dochter adopteren, een boek schrijven. Allemaal zonder partner en met vriendinnen. Een partner heb ik nooit gezocht en ook nauwelijks gemist.
De sisterhood die ik hoor in dit nummer, past bij mij. En Eurythmics-zangeres Annie Lennox vind ik heel tof. Ze was getrouwd met een vriend van mij uit Kaapstap, dus ik heb haar weleens gezien. Zij is zelfs een van de eerste mensen die mijn dochter heeft vastgehouden toen ze net bij me was. Op allerlei vlakken dus een plaat die bij mijn leven past."
Wat zegt het nummer over je leven?
"Zuid-Afrika heeft me veel moois gebracht, daar durfde ik voor het eerst mijn hart te volgen. Rond mijn dertigste had ik in Nederland wel acht verschillende banen in drie jaar tijd, en wist ik niet meer zo goed wat ik nou wilde. Ik hoorde van een project in Kaapstad dat vijf maanden zou duren, en besloot te gaan. Het leek wel me een mooie break. Uiteindelijk ben ik zeventien jaar gebleven. Ik zette een reisorganisatie op en maakte mijn werk van wat ik het liefste doe: mooie dingen zien en nieuwsgierig zijn."
Kind adopteren
"Dat ik graag moeder wilde worden wist ik altijd al, dat ik wilde adopteren ook. Ik had nooit de behoefte om biologische kinderen te krijgen. In Kaapstad kon ik als lokaal iemand voor adoptie kiezen en daarmee een kind in een erbarmelijke situatie een beter leven geven."
"In Kaapstad vormde ik met een paar andere alleenstaande moeders een sisterhood."
"In Kaapstad vond ik sisterhood, met een paar vriendinnen die ook alleenstaande moeder waren, vormden we een warm en hecht groepje. We aten vaak samen, hielpen elkaar met oppasissues en vraagstukken over het leven en gingen regelmatig leuke dingen doen. We hielpen elkaar echt verder."
Met kerst naar Kaapstad
"Nu woon ik in Nederland, omdat ik mijn dochter hier graag naar school wilde laten gaan. Ik mis Kaapstad nog steeds, en probeer elk jaar terug te gaan naar Zuid-Afrika. Het is altijd fijn om elkaar weer te zien. Met mijn vriendinnen is het als vanouds, maar de kinderen moeten soms even wennen nu ze ouder zijn. Ze vinden elkaar minder makkelijk nu er zoveel gaande is in hun tienerlevens, maar dat komt vanzelf weer. Hopelijk zien we elkaar met kerst weer."
Waar droom je van?
"Ik heb een boek geschreven over mijn dochter met diabetes type 1, Rosies zonneschijn medicijn. Waar ik van droom is dat mensen die hetzelfde meemaken iets aan mijn verhaal hebben en ook zelf op onderzoek uitgaan en vragen stellen. Een van de proeflezers met diabetes type 1 heeft het als werkboek gebruikt, en dat is eigenlijk het mooiste compliment dat ik kan krijgen. Er is nog zoveel meer mogelijk dan we vaak weten. Je bent het aan jezelf verplicht om altijd kritisch te blijven.
Ik heb veel boeken over diabetes type 1 gelezen, veel mensen gesproken en mijn boek in eigen beheer uitgegeven. Met een gofundme-campagne heb ik genoeg geld verzameld om een aantal exemplaren te laten drukken. Ik vond iemand in mijn omgeving die het wilde vormgeven en iemand in de familie die het wilde redigeren. Een leuk proces en extra mooi door de samenwerking met de mensen om me heen."
Wat is je guilty pleasure?
"Ik ben vorige week naar een concert geweest van Roberto Jacketti & the Scooters, dat voelde wel guilty. Toen ik veertien was, zag ik ze al eens met een vriendin en nu had ze weer kaartjes gekocht. Het was een heerlijke en hilarische avond. De band zelf vond het ook wat gek om weer op te treden. Ze hebben niet zoveel nummers en hadden het idee dat ze weken op één hadden gestaan, maar het bleek precies één dag."
Wat is jouw Slotakkoord?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl