Ilse is trots op haar veerkracht: 'Dat is mijn ADHD-superpower'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Ilse (39) uit Kaatsheuvel heeft een podcast en community voor ambitieuze ADHD-vrouwen. Voor haar slotakkoord heeft zij een hartverwarmende plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Roller Coaster van Danny Vera."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Voor sommigen is dit een zielig liedje, maar ik zie het als een nummer over troost en trots. Mijn gezinsleven is een bewogen bende, met twee tieners in huis met ADHD en een dochtertje van twee met cerebrale parese (een houding- en bewegingsstoornis die veroorzaakt wordt door een beschadiging van de hersenen, red.). De oudste, Luca, kreeg toen hij drie maanden oud was een hersenvliesontsteking. Ik was 25 en vreesde dat ik mijn kind zou verliezen. Gelukkig kwam hij er weer bovenop, maar veertien jaar later ben ik nog steeds in opperste staat van paraatheid zodra een van mijn kinderen ziek is.
Danny Vera zingt over de highs and the lows, dat vind ik mooi. Zestig procent van ons gezin heeft ADHD, wij zijn altijd snel, maar de ziekte van mijn dochter Lauren vraagt juist om veel vertraging. Hij zingt ook: you don’t have to slow me down. 'Cause I will always be around. ADHD is een rollercoaster op zich, ons hoofd gaat van links naar rechts en van boven naar beneden, maar dit kunnen we blijkbaar ook. Zij is met die reden in ons gezin gekomen, daar zijn we dankbaar voor. De rust en de basis. Ik ben zo blij met waar ik nu ben. Hoe druk ook, het draait om ons, #teamvanes."
Wat zegt het nummer over je leven?
"De highs and the lows van wie ik ben, heb ik lang moeten aanpassen. Op school, bij familie, bij vrienden, overal. Ik heb me vaak niet geaccepteerd gevoeld, omdat ik te veel was en te luid. Nu conformeer ik me niet meer. Op mijn dertigste kreeg ik de diagnose ADHD en daarna ging mijn persoonlijke ontwikkeling als een raket. Ik leerde mezelf opnieuw kennen, ben heel veel afgevallen en eindelijk groeide mijn zelfvertrouwen. Met het verliezen van de kilo’s verloor én vond ik mezelf. Dat was zo fijn, ik wilde het leven vieren. Zoals de mooie magnolia's in het liedje.
Mijn man en ik zijn daarom ook heel bewust voor een derde kindje gegaan, ook al waren onze oudsten al tieners. We waren zo gelukkig met ons gezin en met ons leven. Dit is wat ertoe doet, voelden we. Niet iedereen kon mijn verandering bijbenen, en dat geeft ook niet. Waar ik eerst walgde van mezelf en een rol speelde om geaccepteerd te worden, voelde ik me eindelijk vrij en veerkrachtig. Daar ben ik trots op."
"Soms ben ik even intens verdrietig, maar de volgende dag ben ik er weer. Net een rollercoaster dus."
"Een zorgenkindje vraagt veel van je. Lauren is echt een blijmaker. Maar alle zorg eromheen met instanties, ziekenhuizen en administratie, dát zijn energievreters. Daarom ben ik me ook bewust op mijn energiegevers gaan focussen. Fijne mensen om me heen, doen wat me past en geen verstoppertje meer spelen.
Toen we een jaar geleden het nieuws kregen van haar diagnose kwam dit nummer zo kneiterhard binnen. Gezondheid in pieken en dalen, maar vooral veel genieten. Bijna iedere avond zing ik dit liedje met haar in een draagzak, net voordat ik ga koken. Dat is ons genietmomentje. Soms komen de tieners er ook bij hangen.
Ik ben trots op mijn veerkracht, dat is mijn ADHD-superpower. Mensen vragen zich echt af bij mij: 'Hoe doe je dat allemaal?' Maar het gaat gewoon. Soms zit ik wel keihard te janken en ben ik even intens verdrietig, maar de volgende dag ben ik er weer. Net een rollercoaster dus."
Waar droom je van?
"Ik droom van een groter podium voor mijn missie, inclusief theater, tv en radio. Op een doodgewone donderdagavond bedacht ik dat ik een community voor vrouwen met ADHD wilde, en inmiddels weten duizenden neurodivergente dames mij te vinden. Ik wil het voor mijn kinderen, die allemaal anders denken en zijn, makkelijker maken. Ik wil doen wat mijn jongere ik zo nodig had. Zodat alle vrouwen die worstelen uiteindelijk blij gaan zijn met zichzelf. Hun puurste zelf en alles accepteren."
Gelukkig met onze bende
"Ik wil de weg vrijmaken voor mijn andersdenkende kinderen en alle andersdenkenden. Ik wil dat nog meer vrouwen hun masker afzetten. Ik wil iets in gang zetten voor de volgende generatie, dat zij zich niet voelen zoals ik me voelde. Eenzaam, waardeloos en vol schaamte.
Dat gaat ook gewoon gebeuren, ha! Manifesteren is een kutwoord, maar ik geloof echt dat het gaat lukken. De herkenning op dat account heeft ervoor gezorgd dat ik het lef heb om door te pakken. Lekker samen raar zijn en ons gelukkig prijzen met onze bende."
Wat is je guilty pleasure?
"Bruiloften. Echt, ik ben een sucker for love. Ik binge Say Yes To The Dress en MAFS uit alle landen, Australië is mijn absolute favoriet. Ik jank bij iedere ceremonie. Bruiloften vind ik magisch. In mijn vriendengroep ben ik de enige die is getrouwd. Het was fantastisch en heeft ons een fortuin gekost. Ook al zou ik nu van alles anders doen, het was magisch. Met janken natuurlijk."
Wat is jouw Slotakkoord?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl