Anne kreeg op haar zeventiende 'n kind: 'Tienermoeders krijgen zoveel bagger over zich heen'

"Ik was een doodnormale puber. Niet heel opstandig en ik vond school leuk. Met mijn vriendinnen deed ik veel gezellige dingen: shoppen, uitgaan en naar feestjes. Ik zat in vijf havo en wilde na mijn eindexamen scheikunde gaan studeren, dat had ik al helemaal uitgestippeld. Studeren en diploma’s halen vond ik erg belangrijk om later goed voor mezelf te kunnen zorgen, met dat idee ben ik ook opgevoed. Ik had zin in het studentenleven in Leiden, de wereld lag aan mijn voeten. Tot een positieve zwangerschapstest alles veranderde."

 

"Op een dag zei mijn moeder dat ik was veranderd, ze vond me wat voller geworden. Ze vroeg me of ik soms zwanger was. Daar was ik heel stellig in: 'Nee joh'. Ik was al een tijdje niet ongesteld geweest, maar mijn menstruatiecyclus was altijd al onregelmatig dus dit was niet gek. Bovendien had ik wel wat licht bloedverlies tussendoor gehad, wat ik had beschouwd als menstruatie. 

Op aandringen van mijn moeder ging ik naar de huisarts, die voor de zekerheid een zwangerschapstest deed. Die was hartstikke positief. Ik was in shock. Mijn eerste reactie was huilen. Daar gaat mijn studie, dacht ik." 

Heel begripvol

"De huisarts riep mijn moeder erbij, die mij meteen een dikke knuffel gaf toen ze het nieuws hoorde. Samen liepen we naar huis, waar ook mijn vader, broer en tante waren.

Ik kom uit een hechte familie en iedereen reageerde zo lief. Ze zeiden dat ze mij zouden steunen, wat ik ook zou beslissen. Niemand legde mij een keuze op, dat was heel fijn. Ook de vader van mijn kind reageerde heel begripvol en wilde er volledig voor gaan. Door al die steun voelde ik me gedragen."

"De dag erna had ik mijn eerste echo en kwam de volgende schok: ik bleek al zeven maanden zwanger te zijn. Toen ik het hartje zo mooi krachtig hoorde kloppen, wist ik zeker dat ik dit kindje hoe dan ook wilde houden. Mijn directe omgeving reageerde dus lief en begripvol, maar ik was wel zenuwachtig voor als het nieuws verder zou uitlekken. Ik woon in een klein dorp waar veel over elkaar wordt gepraat. 

Er kwam veel negativiteit toen mensen hoorden dat ik zwanger was. Ze geloofden niet dat ik het zeven maanden lang niet had geweten - terwijl ik maar drie kilo was aangekomen en echt geen dikke toeter had. Mijn buik begon pas te groeien toen ik wist dat ik zwanger was, mijn huisarts legde uit dat dit wel vaker zo gaat." 

Mening over tienermoeders

"Op school had ik een gesprek met mijn mentor en decaan, die meteen achter mij stonden en ervoor zorgden dat ik belangrijke toetsen al eerder mocht maken voordat ik met 'verlof' ging. Ik ben in die tijd amper op school geweest en ook niet veel buiten. Van mijn vriendinnen hoorde ik dat er over mij werd geroddeld, daar wilde ik me voor afsluiten. Bovendien wilde ik geen starende blikken naar mijn buik. Niet vanuit schaamte, maar ik voelde me ongemakkelijk. Zoveel mensen hadden hun mening klaar.

En eerlijk gezegd: zelf had ik ook vooroordelen over tienermoeders voordat ik zelf zwanger raakte. Dat kwam door het beeld dat er van zulke moeders wordt geschetst in tv-programma’s als Teen Mom en Vier Handen op Eén Buik. Vaak zijn dat toch types die roken, drinken en hun school niet afmaken. Daardoor had ik ook een mening over tienermoeders."

"Op het moment dat mijn zoon Levi werd geboren, was het moedergevoel er meteen. Ik hield hem vast en wilde hem nooit meer loslaten. Trots liep ik achter de kinderwagen. Vaak keken mensen verbaasd of dachten ze dat ik zijn zus was. Via via hoorde ik dat er nog steeds over mij werd geroddeld: dat ik niet zou weten wie de vader was, met jan en alleman het bed deelde en dat ik mijn leven vergooide." 

'Ben je daar niet te jong voor?'

"Een waterval aan vooroordelen kreeg ik over me uitgestort. Het was natuurlijk allemaal onzin, maar toch vond ik dit heel moeilijk en frustrerend.  Inmiddels kan ik commentaar makkelijk van me laten afglijden, juist omdat ik bewijs dat ik alle vooroordelen kan ontkrachten. Maar leuk is het niet. 

Laatst was ik met Levi bij een show van Freek Vonk. Toen vroeg een man of ik zijn moeder was, waarna hij zei: 'Ben je daar niet te jong voor?' Waar bemoei je je mee, dacht ik verbouwereerd."

"Drie weken na Levi’s geboorte ging ik weer terug naar school, wat ik heel spannend vond. Gelukkig kreeg ik veel steun van mijn vriendinnen. Ik was al zelfstandig en verantwoordelijk, maar nu werd ik dat nóg meer. Ik slaagde voor mijn examen en kon dankzij de hulp van mijn ouders toch scheikunde gaan studeren. 

Levi en ik woonden bij hen en kregen dus veel hulp. Ook als ik even eruit wilde met vriendinnen, dan pasten mijn ouders op. Zij vonden het belangrijk dat ik ook nog 'jonge' dingen deed. Een wild studentenleven had ik natuurlijk niet. Ik leerde vooral goed plannen, zoals studeren terwijl Levi zijn slaapje deed."

Verborgen voor studiegenoten

"Het eerste jaar van mijn studie hield ik het verborgen dat ik een zoon heb. Ik wilde dat mijn studiegenoten mij leerden kennen zoals ik ben, en niet als 'die tienermoeder'. Toen ik het eindelijk vertelde aan een bevriende studiegenoot, begon zij te huilen omdat ik het niet eerder had verteld. Iedereen reageerde goed, tot mijn opluchting."

"Drie jaar geleden won ik de verkiezing Tienermoeder van het Jaar. Hierdoor leerde ik ook andere tienermoeders kennen. Ik was in shock over hoeveel bagger zij online over zich heen krijgen. In je gezicht durven mensen weinig te zeggen, maar online zijn ze schaamteloos en grof. Dat vond ik niet kunnen.

Daarom besloot ik op TikTok en Instagram mijn ervaringen te delen. Ik wil laten zien dat echt niet alle tienermoeders in de goot belanden. Ik heb gestudeerd en een goede baan, en vorig jaar heb ik in mijn eentje een huis gekocht. Met Levi gaat het super op school. En hoewel ik geen relatie met zijn vader heb, heeft hij een erg actieve rol in zijn leven." 

Missie 

"Graag wil ik mensen laten beseffen dat de vooroordelen die zij hebben over jonge moeders bij mij én vele anderen echt niet kloppen. Als is er maar één iemand die ik hiervan kan overtuigen, dan is mijn missie geslaagd. Nooit meer wil ik worden veroordeeld omdat ik op mijn zeventiende een kind kreeg." 

"Het moederschap vind ik fantastisch, en dan vooral de liefde die ik krijg van Levi. Ik vind het mooi om dingen van mezelf in hem te herkennen: net als ik is hij heel loyaal én eigenwijs. 

Er zitten zeker ook voordelen aan mijn leeftijd. Ik heb veel energie en maak met Levi bommetjes in het zwembad of ik hang aan het klimrek. Door ons kleine leeftijdsverschil kan ik me nog goed in hem verplaatsen. We hebben het zo leuk samen. Ik zeg het veel te weinig, maar eigenlijk ben ik hartstikke trots op ons."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl