Veer bekeerde zich tot de islam: 'Ben veel vrienden verloren'

"Ik was helemaal niet zoekende en ik voelde geen leegte of onrust. Dat willen mensen graag horen als verklaring voor mijn bekering tot de islam, alsof ik daar een excuus voor nodig heb. Mijn leven was al heel leuk en chill voordat ik moslima werd. Sterker nog: nu zijn er voor mij juist veel meer uitdagingen omdat ik veel nieuwe dingen in mijn leven moet invoeren en dat is soms nog wennen. 

Alles wat eerst 'normaal' voor mij was, is dat nu niet meer. Bij veel dingen denk ik nu meer na. Vroeger gaf ik mijn dochter gewoon kipnuggets bij de McDonald’s, maar die zijn niet halal dus nu krijgt ze de vegetarische nuggets. Daar moeten we onze weg in vinden, en dat kost tijd."

"Mijn leven zag er vroeger heel anders uit. Ik kreeg mijn dochter toen ik tweeëntwintig was. Toen ik voor haar niet de kleding kon vinden die ik graag wilde, richtte ik mijn eigen modemerk ByVeer op. Al snel liep dat als een trein. Omdat ik geen rijke investeerder had, moest alles uit eigen zak komen. 

Het was flink aanpoten, maar dat vond ik wel lekker. Werken in de modewereld was glamorous. Voor het designproces en de fotoshoots reisde ik de hele wereld over. Vier jaar geleden kwam ik er alleen voor te staan met mijn dochter. Ik was er vooral mee bezig om het voor haar allemaal goed te regelen. Dat was een extra drive om hard te werken."

Bekeerde huisgenoot

"Omdat het zo goed ging met mijn merk, huurde ik een pand zodat ik een fysieke winkel kon openen. Maar toen sloeg corona toe. Ik kon niet meer naar het buitenland om een nieuwe collectie te produceren, alles lag stil. Financieel werd het heel lastig voor mij. Mijn spaargeld raakte op en ik besloot een huisgenoot te nemen om te kosten te drukken. 

Mijn huisgenoot was een jonge vrouw die tot de islam bekeerd was. Daar hadden we gesprekken over, ik vroeg me af wat haar daartoe bewogen had. Ze gaf mij een boekje over de islam. Het was een heel toegankelijk geschreven boek dat mij meteen greep. Ik merkte dat ik er ’s avonds naar uitkeek om er weer in te lezen. Tot mijn eigen verbazing wist ik echt heel weinig van religie."

"Ik ben niet gelovig opgevoed en had ook nul interesse in de islam of een ander geloof. Als ik een bekeerde vrouw met een hoofddoek zag, dacht ik: waarom zou je dat in vredesnaam doen? Ook ik had vooroordelen over de islam. Ik associeerde het met homofobie en vrouwen die door mannen gedwongen werden om zich te bedekken. 

Maar toen ik me erin ging verdiepen, merkte ik dat dit een vertekend beeld is van de islam, dat juist staat voor medemenselijkheid en 'goed doen'. En dat alle dingen waar ik tegen aanliep, ook in de bijbel staan. Waarom kwam daar dan veel minder kritiek op? Ik vond het allemaal razend interessant en voelde dat ik dit met een open vizier verder wilde onderzoeken. Ik ging naar lezingen, bezocht de moskee en praatte met mensen die zich hadden bekeerd. Iedereen was zo lief en zacht, al mijn vooroordelen brokkelden af." 

"Ik voelde heel sterk dat ik dit mijn dochter wilde meegeven, en dan met name hoe zij omgaat met andere mensen en met deze wereld. Ik schreef haar in voor een kinderklasje over de islam, en daar kwam ze steeds zo rustig en blij van terug. Toen dacht ik: waarom leer ik haar dit allemaal terwijl ik me niet bekeer? Dat voelde hypocriet.

Toch had ik nog twijfels. Vooral met het spirituele gedeelte had ik moeite: een profeet die zeshonderd jaar oud werd, een engeltje op je schouder dat jouw goede daden telt. Dat kon toch helemaal niet? Maar toen besefte ik dat er zoveel dingen in het leven niet te verklaren zijn, en dat dit mij niet moest weerhouden. Twee jaar geleden ben ik officieel tot de islam bekeerd."

Niet meer uitgaan, geen alcohol

"De reacties in mijn omgeving waren wisselend. Eerder had ik vriendinnen enthousiast verteld over de islam, maar niemand had daar echt interesse in. Dat ik me ging bekeren, zagen mijn ouders wel aankomen. Ze steunen mij bij alles, maar als puntje bij paaltje komt hadden ze dit liever niet gehad, denk ik. 

Mijn welzijn is voor hen het allerbelangrijkste en juist daar maken zij zich wellicht zorgen om. Want ze zien dat ik nu dingen niet meer doe die ik vroeger wel deed, zoals uitgaan. Ik drink geen alcohol meer en ik wil mezelf niet aan die verleiding blootstellen."

"Mijn ouders vonden het altijd leuk om mij op sociale media te volgen want ik woon niet bij ze in de buurt, nu post ik een stuk minder omdat ik dat minder belangrijk vind. Zij zijn een beetje hun oude Veer kwijt, en ik snap dat dit voor hen lastig is. 

Al zegt mijn beste vriendin juist dat ik geen steek ben veranderd. Nog altijd heb ik dezelfde humor en mijn karakter is hetzelfde. Logisch ook, want alsof ik nu compleet veranderd ben en alleen maar in de koran lees en met het geloof bezig ben. Dat is echt niet zo."

Rotopmerkingen 

"Ik bén niet anders, maar mensen kíjken wel anders naar mij. Ik ben veel vrienden kwijtgeraakt. Zij konden niet begrijpen waarom ik deze keuze maakte en vonden dat ik mijn leven verpestte. Ik werd er moe van om mezelf steeds te moeten verdedigen. 

Nog steeds krijg ik vaak rotopmerkingen, vooral dat ik 'vast voor een man ben bekeerd' of alleen wil meegaan 'in de hype'. Dat vind ik zo respectloos, alsof ik niet voor mezelf kan denken en beslissen. Deze keuze heb ik echt voor mezelf gemaakt."

"In de moskee draag ik een hoofddoek en ook vaak op mijn vrije dagen, dus zo’n twee dagen per week. Het liefst ga ik dan naar een andere wijk waar ik minder bekenden tegenkom. Ik weet zeker dat ik ooit altijd een hoofddoek wil dragen. 

Ook over jezelf bedekken bestaan veel vooroordelen. Dit is een grote vorm van aanbidding, de hoofddoek verplaatst de aandacht van het uiterlijk naar het karakter van de vrouw. Voor zowel de man als de vrouw zijn er kledingvoorschriften. Een van de voordelen hiervan is dat iedereen gelijk is en er minder onderling op uiterlijk wordt vergeleken – een beetje zoals het idee achter het schooluniform waardoor leerlingen niet aan elkaar kunnen zien of ze rijk of arm zijn."

Bedekkende kleding

"Dat vind ik juist heel mooi, en vanuit die gedachte ben ik mijn nieuwe modemerk La Louni The Label begonnen met 'modest fashion'. Ik sport veel en merkte dat ik me niet meer op mijn gemak voelde in crop tops en shorts. 

Met mijn oude label voelde ik me minder verbonden en ik wilde graag iets nieuws opzetten wat beter bij mij past. Nu verkoop ik bedekkende sport- en badkleding, maar ook bikini’s. Het grappige is dat ik veel bestellingen krijg van vrouwen die niet moslim zijn, maar zich ook niet prettig voelen als er zoveel van hun lichaam zichtbaar is."

"Natuurlijk ben ik anders over dingen gaan denken, zoals over de opvoeding van mijn dochter. Vroeger liet ik haar urenlang op haar telefoon, zonder dat ik erop lette wat ze zag. Nu denk ik daar anders over; ik wil niet dat zij als achtjarige al in naveltruitjes en met make-up op loopt, wat zij allemaal online ziet bij leeftijdsgenootjes. Daar hebben we goede gesprekken over en ik vind het mooi dat ik nu meer écht contact heb met haar. Mijn dochter is nu acht. Ik zal haar nooit pushen, in hoeverre zij moslima wil worden moet zij zelf weten."

Nooit meer zonder de islam

"Ik sta veel bewuster in het leven en doe niet meer alles op de automatische piloot. Tegenwoordig denk ik meer na over de wereld om ons heen en hoe belangrijk geld nou eigenlijk is. Wil ik ieder jaar met mijn dochter naar Spanje of wil ik drie jaar doorsparen voor een grote reis en haar écht iets van de wereld laten zien? 

De islam is een leidraad in mijn leven en ik vind het een mooie gedachte om veel goede daden te hebben gedaan tegen de tijd dat ik ooit overlijd. Ik kijk naar wat ik nog kan leren en wat ik beter kan doen. Voor mij persoonlijk geldt dat ik nooit meer zonder de islam wil. Ik ben er helemaal niet op uit om anderen te bekeren en ik kijk zeker niet neer op mensen die niet moslim zijn. Iedereen heeft zijn eigen pad in dit leven en ik ben heel dankbaar dat ik dat van mij heb gevonden."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl