Asha brak vaak haar eigen hart: 'Hoopte dat ik gered zou worden'

"Met een piepstemmetje vroeg ik mijn laatste liefde of hij me alsjeblieft kon komen halen. Ik had een vreselijke dag op werk gehad, met een mislukte presentatie en stevige kritiek van mijn baas. Een knuffel wilde ik, en een vertrouwde stem die zegt dat alles zou goedkomen. Schuilen in zijn armen. 

Maar mijn liefde kwam niet, want zijn vrouw was thuis dus hij kon niet weg. Ik moest me gewoon niet zo druk maken. Ik kon toch gewoon met een serie en chocola op de bank? Dan was het morgen wel weer over."

"Tranen met tuiten heb ik gehuild. Omdat ik me zo alleen voelde en omdat ik boos was dat hij niet voor me zorgde nu ik hem nodig had. Maar vooral omdat ik inzag dat ik wederom mijn eigen hart had gebroken door te vallen voor een man die niet 100 procent naast me stond.

Ik had altijd liefdes die groot spraken en klein deden. Ze zeiden dat ik fantastisch was, maar er was altijd wel een reden waarom ik niet bij ze thuis mocht komen, ze op vakantie moesten tijdens mijn verjaardag of ze vooral geen label aan onze liefde wilden hangen. Ik bleef geduldig wachten. Als ik maar zoet was, dan zou ik wel lekkers krijgen."

Daten met mijn vader

"Het was die laatste man die me liet inzien dat ik in feite met mijn vader datete, toen hij zuchtte: 'het is niet anders'. Het antwoord waarmee ik als kind tot zwijgen werd gesommeerd, terwijl ik nog zoveel vragen en gevoelens had. Ik voelde me afgewezen en niet gezien, net als vroeger." 

"Mijn vader was directeur bij een bank, en kwam meestal pas thuis als mijn zusjes en ik al onze tanden aan het poetsen waren. Dan renden we enthousiast de trap af om hem nog een knuffel te geven, maar hij reageerde afhoudend, want hij was moe. 

Soms vroeg ik of we nog even samen konden lezen, ook al wist ik wel dat er een 'nu niet, ik ben gesloopt' zou komen, gevolgd door een 'het is niet anders'."

Gered van eenzaamheid 

"In alle liefdes die ik de afgelopen twaalf jaar had, hoopte ik dat ik gered zou worden. Gered van alles wat moeilijk was, van de eenzaamheid die ik soms zo kon voelen, ook wanneer ik samen was. En dat probeerde ik uitgerekend bij mannen die zelf ook niet zo goed wisten wat ze met de liefde aanmoesten. 

Ik hoopte op een geliefde die onvoorwaardelijk naast me zou staan, maar verloor mijn hart telkens weer aan mannen met scherpe grenzen en een twijfelachtige beschikbaarheid."

"Begin dit jaar nam een vriendin me mee naar een familieopstelling. In een setting met acht vreemden werd een psychische blokkade van een vrouw aangepakt, door de familiebanden na te bootsen. Ik wist niet wat ik zag. Emoties werden uitgebeeld, plekken werden ingenomen, puur op gevoel."

Wandelend cliché

"Mijn vriendin deed ook mee, ik keek alleen. Maar zelfs uit die ervaring leerde ik wat ik nog allemaal te doen had. Ik bleek een volwassen vrouw met daddy issues, een wandelend cliché. 

Mijn vader gaf me te weinig liefde en aandacht en dat tekort probeerde ik steeds weer via een geliefde op te vullen. Of weg te poetsen zelfs. Pas wanneer ik zou stoppen met me als een hulpeloos meisje te gedragen, zou ik een gelijkwaardige liefde kunnen vinden."

"Binnenkort heb ik mijn eigen familieopstellingen. Mijn ouders weten van niets overigens, die zijn er niet bij. Mijn moeder vindt dat ik niet zo veeleisend moet zijn in de liefde, dat ik met wat geduld er ook wel kom. Maar wat is 'er zijn'? 

Een lang en gemoedelijk leven met een man die altijd van alles te doen heeft naast jullie relatie? Het voorbeeld van mijn ouders wil ik niet volgen. Nee, geluk in de liefde zit ‘m voor mij niet in tijd, maar in verbondenheid."

Verliefd voor het echie

"Als ik weer een relatie aanga met iemand, dan is dat omdat het samen beter is en niet omdat ik hem nodig heb. Voorlopig ben ik oké, al heb ik wel weer zin om verliefd te worden. Maar dan voor het echie. Ik hoef niet meer gered te worden, ik red mezelf wel."

Asha is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.