Als internetmarionetten werden we gedwongen tot nietsdoen: 'Lekker rustig, net als vroeger'
We werden vorige week maar weer eens met de neus op de feiten gedrukt hoe afhankelijk we zijn van software, toen wereldwijd Windows-computers crashten. RTL Nieuws-redacteur Lisanne van Sadelhoff probeert erachter te komen waarom deze gebeurtenis afgelopen week zoveel losmaakte.
Overal in Nederland, en in de rest van de wereld, moeten mensen vorige week geërgerd naar hun scherm hebben gestaard, met de vraag: wat gaat hier mis?
Nou dit: Windows-computers crashten wereldwijd door een fout in de software van cybersecuritybedrijf Crowdstrike. Door een update bleven de getroffen computers zichzelf continu opstarten.
Het veelgelezen bericht over de computerproblemen verklaarde een hoop, voor velen. 'Ah, dus dáárom stond mijn computer ineens magisch uit zichzelf aan', schrijft iemand op Facebook, 'of is het toch een van de Gremlins in huis geweest?'
Er was opvallend weinig paniek, het was voor veel glas-halfvol-mensen een 'prima reden' om vandaag 'geen reet te hoeven doen voor werk'. 'Gelukkig is Netflix niet gecrasht.' Er werden bovendien wasjes gedraaid en tuinen gefatsoeneerd in de baas z'n tijd, met een continu opstartende computer op de achtergrond – 'geen haan die ernaar kraait, ik zit het gewoon lekker uit', schrijft iemand.
Marionetten van het internet
Pas als iets niet werkt, besef je vaak pas hoe hard je het nodig hebt. 'We zijn totaal afhankelijk geworden van internet, en zijn nu niet meer dan marionetten', reageerde iemand. 'Computers bepalen vandaag dus of wij ons werk kunnen doen, of niet.'
Ze bepaalden ook of we konden vliegen, want ook Schiphol meldde problemen, en of we konden betalen: in landen als Australië deden pinautomaten in supermarkten het niet meer.
Het kamp dat deze crash aangreep om het offline tijdperk te memoreren, waarin onafhankelijkheid zegevierde, was groot. 'Lekker rustig, net als vroeger', klonk het veelal. En ook: 'Mooi, hè, de mens, pen en papier. Die lopen niet vast.'
Hier en daar werd ook de haat-liefdeverhouding omschreven die mensen met aangekondigde software-updates hebben. De melding-weg-klikkers bleken in grote getalen aanwezig te zijn in de online discussie: 'Hierom klik ik dus elke update weg'. 'Ik klik dus daarom nooit blind op 'installeer'.' Het wantrouwen jegens updates wordt ook massaal gekoesterd en bleek een feest der herkenning: 'Ik weet nooit waar ik 'ja' tegen zeg, als ik een update doe'. En hierdoor kregen de golden oldies ook een herwaardering: 'Ik heb bij een oude computer de automatische updates uitgezet. Deze doet het nog steeds perfect.'
Al zijn er ook vele mensen die de update simpelweg vanwege geen zin, geen tijd, wegklikken. 'Heb ik even geluk dat ik die updates uit gemak altijd glashard negeer', schrijft iemand.
Heb ik een back-up?
Die nonchalance laat zien dat er altijd van die mensen zijn die niet alleen afhankelijk zijn, maar ook onze computers en laptops voor lief nemen. We gaan er vanuit dat ze doen wat ze moeten doe. En zo maakte iemand terecht de opmerking: 'Hoeveel mensen zouden zich deze week wel niet paniekerig hebben afgevraagd: heb ik wel een back-up gemaakt?'