Jacqueline kreeg een dochter van haar pooier: 'Ze was mijn ticket naar een nieuw leven'

Ik was uitgeteld, zowel lichamelijk door mijn zwangerschap als geestelijk. Tegen al mijn verwachtingen in had ik negen maanden lang mezelf en het kindje in mijn buik weten te beschermen tegen de grillen van mijn mensenhandelaar. Maar het echte gevecht moest nog komen. Een gevoel van paniek overviel me, nu ze op het punt stond geboren te worden.

Hoe moest ik haar beschermen als ze eenmaal in levenden lijve op mijn buik lag? 'Hoeren krijgen geen kinderen', zijn woorden galmden hele dagen door mijn hoofd. Ik wist het antwoord niet. Maar één ding wist ik wel. We moesten weg. Weg uit deze pooierfamilie. Weg van deze wrede mensen.

Het is een fragment uit een van de vele blogs die Jacqueline Doornewaard (46) schreef over een situatie die achttien jaar geleden werkelijkheid voor haar was.

Alcohol en mannenhaat

Jacqueline groeit op met een alcoholische moeder. Een echte 'mannenhater' zo omschrijft ze haar. "Volgens mijn moeder waren mannen maar op één ding uit: seks. Als ze dat eenmaal van je hadden, was je niks meer waard."

Op zesjarige leeftijd, vlak na de geboorte van haar zusje, verdwijnt hun vader uit beeld. Het is meer regel dan uitzondering dat Jacqueline haar moeder dronken ziet. Ze is elf als ze thuiskomt uit school en haar moeder laveloos onderaan de trap treft. "Ik dacht dat ze dood was, raakte in paniek en haalde hulp." De politie wordt ingelicht en beide dochters worden uit huis geplaatst.

"Maar na een paar dagen stond mijn moeder alweer op de stoep om ons op te pikken. Ze had een mooi verhaal opgehangen en was niet van plan ons daar te laten. Sindsdien is mijn band met haar langzaam kapotgegaan. Ik had het natuurlijk gedaan, ik was diegene die hulp had gehaald die dag. Sindsdien mocht ik niks meer en was ze verbaal heel heftig."

Drie jaar geleden overleed haar moeder. Het is de reden dat Jacqueline eindelijk haar verhaal durft te vertellen. "Mijn thuissituatie is uiteindelijk de start geweest van alles. Ik neem haar dat zeker kwalijk. Ik heb een moederfiguur altijd gemist."

Om de zoveel tijd steekt ze een peuk op. Ondanks haar stoere verschijning, laten haar vochtige ogen en gebroken stem zien dat sommige herinneringen haar nog altijd aangrijpen.

Agressieve huisgenoot en schulden 

Na het zoveelste uit de hand gelopen incident, is de maat vol voor Jacqueline. Ze doet wat kleren in een tas en vertrekt. Ze is inmiddels achttien, maar heeft amper geld en kan nergens heen. Zo belandt ze bij een jongen in huis, die ze nauwelijks kent. "Al snel bleek hij een behoorlijke junk te zijn, maar ik had alle signalen gemist. Ik kwam uit een dorp en mocht eigenlijk nooit uit van mijn moeder. Ik had nog nooit drugs of de gevolgen ervan gezien."

De leningen die hij afsluit om in zijn behoefte te kunnen voorzien, komen als medehuurder ook op haar naam te staan. Voor ze het goed en wel beseft, zit Jacqueline met een agressieve huisgenoot en een berg schulden opgescheept. Na twee jaar besluit ze opnieuw haar spullen te pakken.

"Nu stond ik er echt alleen voor. De eerste paar nachten sliep ik in een bushokje, maar het was winter dus enorm koud. Later overnachtte ik af en toe in iemands schuur of bij een vriendin op de bank. Het enige wat ik kon denken was: hoe kom ik hier weer uit? Ik moest van die schulden af en snel."

Dan krijgt ze een tip, die haar leven zal veranderen. Via een vage kennis krijgt ze het nummer van een escortbureau. "Ik heb twee dagen getwijfeld, maar besloot toen toch te bellen. Ik kreeg een heel vriendelijke eigenaresse aan de lijn. Ze zei dat ze genoeg werk zou hebben voor een blonde jonge meid als ik. Ik zou er op ieder moment mee kunnen stoppen, dus besloot het te proberen."

Makkelijk verdiend 

"De eerste keer vond ik heel spannend, maar het geld was makkelijk verdiend. Ik werd door een taxichauffeur thuis opgepikt en ergens afgezet bij een boerderij aan een buitenweg. Het was een jonge jongen, die net achttien was geworden. Hij was zo ondersteboven van mijn verschijning, dat hij al klaarkwam voordat ik hem had aangeraakt. Klaarkomen betekent betalen, was me op het hart gedrukt. In een paar minuten had ik 100 gulden verdiend. Zo zag ik het wel zitten."

"Op die eerste periode kijk ik niet slecht terug. Seks is een levensbehoefte dus het is goed dat iedereen aan zijn trekken kan komen, anders worden mensen heel naar. Bij de meeste mannen duurt de daad zelf ook niet lang. Meestal was het een kwestie van strelen om de tijd wat te rekken en ze het gevoel te geven dat ze niet voor niets betaalde."

Jacqueline heeft iedere dag een paar klanten. Zo weet ze haar eerste schulden af te betalen. Ook vindt ze een appartement voor zichzelf. Onder haar woont een jongen die ze nog van vroeger kent. "We hadden samen gedanst in de 'cola-soos' en ik wist dat hij vroeger een oogje op mij had."

Kijkje op de Wallen 

Het duurt niet lang voordat hij in een vertrouwelijk gesprek begint over haar huidige werk. "Hij had me een aantal weken opgedirkt zien komen en gaan in een taxi en wist wat dat betekende. Hij speelde gelijk op me in: dat het toch zonde was dat ik zoveel geld moest afdragen aan het bureau en de chauffeur. Zou ik niet veel meer willen verdienen? Natuurlijk wilde ik dat. Als je met je lijf je geld verdient, wil je er ook zoveel mogelijk voor vangen."

Hij stelt haar voor om een keer een kijkje te nemen op de Wallen in Amsterdam. Hij kende daar mensen en zou zo een kamertje voor haar kunnen regelen. Op een zaterdagavond is het zover. "Wow, was alles wat ik dacht. Als dorpse meid keek ik mijn ogen uit. Overal zag ik heel mooie vrouwen. Dat ik daartussen kon staan, kon ik niet geloven. Je kon in die tijd over de hoofden lopen, zo druk was het. Zo zou ik heel snel van mijn schulden af zijn."

Gemaskeerd door het rode licht

Maar na haar eerste klant wordt het geld hardhandig van haar afgenomen. "Er was niets meer van die leuke buurjongen over. Strak van de drugs dreigde hij me in een hoek. Ik raakte in paniek, dit was niet wat we hadden afgesproken. Maar tijd om iets te doen had ik niet, de volgende klant stond al voor de deur."

De eerste maanden slaapt de buurjongen bij haar op de bank, met uitzicht op de voordeur. "Ik kon geen kant op. Het voelde niet goed, maar iedere keer als ik er tegenin ging, werd er gedreigd met klappen." Iedere avond wordt ze naar de Wallen gereden om als sekswerker aan de slag te gaan. En iedere avond wordt haar geld afgenomen. "Ik heb er nooit één cent van teruggezien."

Zo staat Jacqueline acht jaar lang - twaalf uur per dag en zes dagen per week - gedwongen achter het raam in Amsterdam. "Met make-up verbloemde ik de blauwe plekken. Het rode licht maskeerde veel."

"Ik probeerde wel om hulp te vragen, maar dat was niet makkelijk. Hij had iedereen onder controle met zijn gewelddadigheid. Zelf de politie in het dorp was bang voor hem en zijn familie. Hij was in het bezit van onze paspoorten en wilde altijd overal bij zijn, dus daar legde ik me gauw bij neer. Je wordt heel volgzaam als je wordt geleefd door angst. Het voelt alsof je geen keuze hebt. Als ik niet deed wat er gezegd werd, volgden er klappen en dreigementen, ook over familieleden."

Dochter van een mensenhandelaar

Maar dan blijkt Jacqueline zwanger van haar pooier. Hoewel hij haar zelf regelmatig dwingt tot het hebben van onveilige seks met hem, staat hij erop dat ze een abortus pleegt. Ze weigert. Na vier maanden is ze te ver zwanger om nog sekswerk te kunnen doen. De situatie thuis verslechtert. "Hij had niks meer aan me, ik kostte hem alleen maar geld. Op een avond werkte hij me tegen de grond en duwde een dweilstok tegen mijn keel. Hoewel ik hoopte dat hij me zou wurgen en doden, was de overlevingskracht voor mij en mijn kindje toch te groot."

Negen maanden overleven later, wordt haar dochter geboren. "Wat ik voelde was met geen pen te beschrijven: zoveel liefde, maar tegelijkertijd zoveel wanhoop en angst. Ik fluisterde tegen haar: 'Ik zal je beschermen, dat beloof ik. Ik zal je alles geven en er altijd voor je zijn, al is het het laatste wat ik doe'."

Gesmeekt om hulp 

Na vierentwintig uur krijgt Jacqueline de schrik van haar leven. Haar pasgeboren dochter stopt ineens met ademen. Ze blijkt een ernstige vorm van epilepsie te hebben, waarbij ook haar ademhalingsspieren verkrampen. Jacqueline en haar dochtertje blijven negen maanden in het ziekenhuis ter observatie. Af en toe komt de vader op bezoek. "Soms sloeg hij me midden op de zaal, terwijl ik mijn dochter vast had. De reden weet ik niet. Waarschijnlijk was hij gefrustreerd dat ik niet gelijk weer aan het werk kon."

Zijn gedrag blijft niet onopgemerkt bij het ziekenhuispersoneel en er wordt een vertrouwenspersoon op Jacqueline afgestuurd. "Ze kwam af en toe bij me staan terwijl ik een sigaretje rookte en kletste over koetjes en kalfjes. Uiteindelijk wist ze mijn vertrouwen te winnen. Toen hij me weer eens woest opbelde dat hij eraan kwam, ben ik naar haar toegerend en heb ik haar gesmeekt om me te helpen."

Terwijl hij bij aankomst wordt aangesproken op zijn gedrag en door de beveiligers naar buiten wordt gewerkt, wordt Jacqueline op hetzelfde moment via de achteruitgang van het ziekenhuis met haar dochter in een taxi gezet en naar een blijf-van-mijn-lijfhuis gebracht. "Ik ben ze nog steeds enorm dankbaar."

Ticket naar vrijheid

Inmiddels is het achttien jaar geleden dat Jacqueline uit de gedwongen prostitutie kwam. Na haar ontsnapping is ze op psychische gronden arbeidsongeschikt verklaard. Haar mensenhandelaar is uiteindelijk veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf. Hij heeft Jacqueline en zijn kind nooit meer gezien. Hoewel de zorg voor haar meervoudige gehandicapte dochter zwaar is, is hun band onverwoestbaar. "We zijn één: alleen al tijdens dit gesprek heeft ze me zes keer geprobeerd te bellen", lacht Jacqueline.

Door een genetische afwijking heeft haar dochter niet alleen een ernstige vorm van epilepsie, maar ook autisme, gedragsproblemen en het verstandelijke en fysieke vermogen van een klein kind.

"Hoewel ze in sommige eigenschappen op haar vader lijkt – even ongeduldig en koppig – ben ik vooral heel dankbaar voor haar komst. Mijn dochter werd geboren op Bevrijdingsdag. Deze dag heeft dan ook een extra bijzondere betekenis voor ons. Want uiteindelijk was zij mijn ticket naar een nieuw leven zonder onderdrukking en geweld."

Mensenhandel is minder zichtbaar

Dit jaar werd haar dochter achttien en sindsdien woont ze niet langer bij haar moeder thuis. Het geeft Jacqueline de ruimte om zich te richten op andere dingen die ze belangrijk vindt.

Via platform Hope zet ze zich in om mensen bewust te maken van de gevolgen van mensenhandel en seksuele uitbuiting. Door het doorbreken van taboes, het creëren van slachtoffervriendelijke hulp en het verbeteren van aangifteprocessen en de benadering van slachtoffers. 

"Want ik weet als geen ander hoe groot het gevoel van schaamte is. Het niet durven vertellen is vaak nog pijnlijker dan de situatie zelf. Dat maakt dat een slachtoffer alles op alles zet om de signalen zo goed mogelijk te verbergen."

En dat terwijl het nu door internet nog laagdrempeliger is geworden om in sekswerk te stappen, legt ze uit. "In mijn tijd moest je nog fysiek contact aangaan met de klant. Met de komst van fanplatformen en sexcamwebsites is mensenhandel nog minder zichtbaar geworden. Wie zegt dat het meisje dat het account aanmaakt geen vriendje met slechte bedoelingen heeft?"

Nobody's Wife

Inmiddels gaat het goed met Jacqueline. Afgelopen maart trouwde ze met een man die al acht jaar haar grote liefde is. Tegen alle verwachtingen in. "Ik heb er lang moeite mee gehad om mannen te vertrouwen en me weer geliefd te voelen. Het nummer 'Nobody's Wife' van zangeres Anouk was lang mijn lijflied", grinnikt ze. "Maar hij bewees me anders. Hij houdt van mij en mijn dochter door alles heen."

Zondaginterview

Elke zondag publiceren we een interview in tekst en foto's van iemand die iets bijzonders doet of heeft meegemaakt. Dat kan een ingrijpende gebeurtenis zijn waar diegene bewonderenswaardig mee omgaat. De zondaginterviews hebben gemeen dat het verhaal van grote invloed is op het leven van de geïnterviewde.

Ben of ken jij iemand die geschikt zou zijn voor een zondaginterview? Laat het ons weten via dit mailadres: zondaginterview@rtl.nl

Lees hier de eerdere zondaginterviews.